De geschiedenis heeft het ons geleerd dat artsen het niet als een probleem hebben ervaren. Ik zie me ook niet met petje op de kop en fluitje in de mond over straat lopen om te demonstreren tegen de arts-onderzoeker. Ik ben een hartchirurg; wat zou mijn bezwaar tegen onderzoek door artsen moeten zijn, zijn ze een bedreiging voor mijn patienten, zijn ze een bedreiging voor mijn inkomen .... allemaal nee, nee, nee .
Op dit forum zien we dat er een forumlid constant zorgt voor nieuwe olie op het vuur. Het forumlid is geen ambulanceverpleegkundige en heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij dolgraag ambulanceverpleegkundige zou willen worden. Als ik in zijn schoenen stond zou ik er ook van balen; de BMH-er wel en ik niet.
Ik ben geen voor- en geen tegenstander van BMH. Ik ben wel benieuwd naar de noodzaak tot het hebben van verpleegkundige kennis op de ambulance. Ik durf toch te stellen dat de meeste deelnemers aan deze discussie het met mij eens zijn dat de paramedics in het buitenland (UK, Ierland, Canada, Australie, Nieuw Zeeland, Dubai, Qatar) hoogwaardige ambulancezorg leveren terwijl ze geen verpleegkundige vooropleiding hebben gehad.
In Qatar hebben we het college of the north atlantic (een opleidingsinstituut uit Canada met een vestiging in Qatar). Zij leiden niet alleen mensen op tot paramedic, ze verzorgen ook de verpleegkundige opleidingen, radiologische assistenten, enz. Een groot deel van de Canadese docenten verbonden aan de paramedic opleiding is verpleegkundige of paramedic geweest.
In Qatar hebben we bewust gekozen om geen eigen opleiding te starten aangezien Qatar een ontwikkelend land is (developing country). We hebben gekozen voor Westerse standaarden; onze opleiding is geaccrediteerd door de Canadian Medical Association. De eintermen voor de paramedics in spe zijn vastgelegd in het Paramedic Association of Canada National Occupational Competency Profile.
De beroepsopleiding duurt 3 jaar (6 semesters), zoals forumlid Golly al concludeerde. Het zesde semester is volledig practicum. Onze ambulancedienst heeft een spoedambulance met complete inrichting/bepakking geschonken aan de school. Het bereft geen afdankertje, als de school bij wijze van spreken de ambulance nu aan ons terug zou geven kan het voertuig direct de uitrukdienst in. http://www.qatariweb.com/hmc-ambulance-for-cna-q-college/
Als een student de 3 jaar met goed resultaat achter de rug heeft worden ze student-paramedic. Ze worden gekoppeld aan een paramedic van onze ambulancedienst, de student draait alle diensten (dus onregelmatig) mee met zijn leermeester gedurende een kalenderjaar.
De Nederlandse BMH-opleiding duurt 4 jaar. Elders op het forum staat een vacature van een Brabantse RAV. De RAV zoekt BMH-ers echter niet om zelfstandig aan de slag te gaan maar als trainee (gedurende 1 jaar, na het jaar bestaat er de mogelijkheid tot aanstelling) . Ik sluit mij wederom bij forumlid Golly aan, er is geen verschil tussen onze student-paramedic en een trainee.
Ik vind ook dat het niet fouter kan als ambulanceverpleegkundigen bij voorbaat zeggen dat een stage van 1 jaar gaat falen. Het oproepen van alle ambulanceverpleegkundigen om zich aan te melden om een BMH-opleiding te gaan volgen beschouw ik als onvolwassen en een poging om beleid/verandering binnen de ambulancezorg te saboteren.
Ik vergeef het ambulancepersoneel in Qatar niet als ze beleid van ambulancedirectie of van mij saboteren. Ik kan begrip opbrengen voor de Nederlandse ambulancemedewerkers aangezien de kloof tussen management en de werkvloer enorm is. In Qatar is het geen achterlijke, barbaarse arabier die opruiende, ondermijnende elementen opruimt op de werkvloer maar een oude Nederlandse chirurg die het niet pikt. Iedereen die iets wil weten of de zorgen kenbaar wil maken kan altijd bij mij terecht. Ik ben voor mijn personeel altijd bereikbaar, als iemand het nodig vindt mogen ze me ook in de nacht bellen. Ik geef overal antwoord op omdat ik geen manager/bestuurder ben. We hebben geen geheimen binnen onze ambulancedienst voor ons eigen personeel. De enige geheime informatie die ik met niemand deel (ook niet met mijn directeuren) is informatie die de staatsveiligheid raken (bijv. operationele afspraken van special operations paramedics met politie en anti-terreur).
In Qatar hebben we een aantal ingrijpende wijzigingen doorgevoerd. De meest drastische waren de invoering van clinical officers (dagelijkse leiding ambulancedienst volledig in handen van chirurgen verbonden aan traumacentrum/hartchirurgisch ziekenhuis en het optreden na een terreuraanslag/spree-shooting. Het zijn maatregelen waarbij je weet dat het onrust gaat veroorzaken op de werkvloer omdat mensen willen weten waar ze aan toe zijn.
Het is onmogelijk om het met stoom en kokend water door te voeren omdat je groen licht hebt gekregen aan de vergadertafel. Je moet als directeur en hoofdofficier uitrukdienst naar al je medewerkers toe om uit te leggen wat er gaat gebeuren en waarom het nodig is. Je moet geen lulverhaal ophangen dat getikt is door een communicatiewetenschapper immers als je dat nodig vindt had je minister moeten worden i.p.v. een simpel ambulancedirecteurtje of hoofdofficier van een ambulancedienst. Alle vragen van het personeel moet je eerlijk beantwoorden.
Wij zijn een hele jonge, snel groeiende ambulancedienst. De directieleden werken ongeveer dag en nacht, zes dagen per week net als de (hoofd)officieren van de uitrukdienst. Wij zijn trots op wat we in ongeveer vier jaar hebben bereikt. Wij beschouwen het als een compliment als een spreker op een ambulancecongres onze ambulancedienst als voorbeeld gebruikt. Wij vinden het namelijk van grotere waarde als een buitenstaander vol lof spreekt over onze ambulancedienst dan wij zelf iemand sturen om te vertellen hoe goed we zijn. De sleutel tot succes ligt bij ons niet in de genialiteit van directie en hoofdofficieren. Ons geheim is dat we onze ambulancedienst beschouwen als een familie, we vertrouwen elkaar, we werken samen met elkaar, we zijn trots op elkaar en we zorgen dat alle neuzen altijd weer dezelfde kant op gaan wijzen ongeacht de (nieuwe) uitdagingen die we voor de kiezen krijgen.
Een goed en steekhoudend verhaal Oma, zoals ik / we van je gewend ben/zijn
Ik zou wensen dat de nederlandse ambulancezorg zo pas vormgegeven en zich zo gedroeg zoals in Qatar, daar kunnen wij, en met name onze werkgevers, nog heel wat van leren beken ik met plaatsvervangende schaamte... Helaas hebben de Nederlandse beslissers nogal wat boter op hun hoofd.
Voor verpleegkundigen is toentertijd gekozen omdat deze een basiskennis niveau hebben (verpleegkunbdige kennis en kunde en medische kennis/kunde/ enverpleegtechnische vaardigheden) waarop andere specialisaties en werkvelden gebaseerd zijn.
Die kennis en kunde van verplegen was een minimum-eis om zorg te mogen verlenen aan zieken en gewonden in een zorg instelling, alhoewel volgens de ambulancewet in een ambulance als begeleider ook een ehbo-er volstond... ook toen werd er een knieval gedaan voor financieen...en werd een ambulancedienst nog niet als zorginstelling gezien.
De BMH leidt volgens mij op voor 4 werkvelden ; anesthesie, SEH, IC en Ambulance, maar niet in alle werkvelden kunnen ze zo aan de slag. De paramedic opleiding in Qatar leidt specifiek op voor 1 werkveld/functie; ambulance paramedic. Daar zit wel wat verschi in aan tijd die je aan bepaalde stages en onderwerpen geeft.
Voor wat betreft het aanmelden van AVP-en bij de opleiding en ''sabotage'' als gevolg..,
laat de BMH hogescholen dan dmv deeltijdopleidingen de hiaten vullen die de AVP heeft ten opzichte van de BMH, dan weet de AVP hoe de BMH wordt opgeleid is iedereen blij, iedereen even deskundig of nog meer deskundig geworden , zit iedereen op minimaal BMH niveau, is iedereen zelfstandig bevoegd en kunnen de AVP-en als supervisor de BMH-studenten opleiden in de praktijk
