Ik voel aan m'n water dat dit een hot item gaat worden: Het is een veel besproken onderwerp binnen de acute hulpverlening: Het toedienen van zuurstof aan COPD patiënten.
Even in het kort waar het om gaat:
Normaal gezien ademt een mens omdat het koolzuurgehalte (CO2) in het bloed stijgt. Door deze stijging, wordt er een prikkel gegeven aan het ademhalingscentrum, waardoor iemand "automatisch" gaat ademen.
Bij
sommige (let op: Dat wordt ook een leuke discussie
) patiënten met COPD, is het CO2 gehalte gedurende vele jaren op zo'n hoog niveau, dat deze mensen geen ademprikkel meer krijgen op dit koolzuurgehalte, maar op het zuurstofgehalte in het bloed (O2). Een andere "trigger" om te gaan ademhalen dus.
Op zich geeft dit geen problemen, maar wel als iemand zuurstof moet krijgen om een of andere reden.
Als je namelijk een forse hoeveelheid zuurstof gaat geven aan een COPD patiënt, die ademt op z'n zuurstofgehalte ("hypoxic drive") dan betekent dat dus, dat je deze patiënt zijn prikkel ontneemt om te ademen: Dit zou kunnen leiden tot een ademhalingsstilstand.
Ik zal maar met de deur in huis vallen: Naar mijn idee is dit
in de acute praktijk nauwelijks van belang!!!
Voel je de kriebels al om te reageren? Mooi!
Casusje: De meestvoorkomende reden voor iemand van de ambulance om zuurstof toe te dienen aan een COPD patiënt is ernstige benauwdheid. Laten we zeggen iemand die er slecht aan toe is, grauw, cyanotisch gekleurde lippen, en een gemeten saturatie van 64%.
Wat is het probleem? Te weinig zuurstof in het bloed, veroorzaakt door de COPD. Hypoxie dus. Remedie: Zuurstof geven. De vraag is: Hoeveel?
Naar mijn idee dus 15 liter zuurstof met een non-rebreathingkapje! Er is namelijk sprake van een patiënt die ernstig bedreigd is door de hypoxie. Hij kan er zelfs aan dood gaan! "Volle mep" zuurstof geven dus, maar wel met verstand! Dus: Zodra blijkt dat de patiënt zich weer wat beter gaat voelen, moet de zuurstoftherapie aangepast worden aan het klinische beeld van de patiënt. Dus: Zuurstof daarna verlagen tot een paar liter per neusbrilletje, totdat de saturatie weer wat opgeklommen is.
Ik weet dat de gemiddelde longarts in een ziekenhuis hier falikant op tegen is, en dat zal wel een eeuwige discussie blijven. Maar deze discussie wordt gevoed door een verschil in belang: De longarts zal lange tijd nodig hebben om het wankele evenwicht van de COPD patiënt weer te herstellen. De ambulance wil enkel de patiënt in een zo goed mogelijke conditie presenteren op de SEH van een ziekenhuis.
Mijn idee is altijd nog: Eerst behandelen waar je aan dood kan gaan, dus de hypoxie behandelen. Stopt iemand met ademhalen? Dan moet je de ademhaling handmatig overnemen. Altijd nog beter dan hersenbeschadiging door hypoxie, dunkt mij!
Overigens, tot slot van deze start van een ellenlange discussie
In de 10 jaar dat ik nu werk in de verpleging (ziekenhuis-IC-ambulance) ben ik nog
NOOIT iemand tegengekomen die ook maar één keer heeft meegemaakt dat een patiënt werkelijk een ademhalinghsstilstand kreeg, als direct gevolg van zuurstoftoediening, dus het moet bijna wel, of dit fenomeen komt zó zelden voor, dat we het kunnen verwijzen naar de wereld der fabeltjes...
Zo, graag jullie reacties!
