Volgens mij was dat het Amphia in Breda. Het is inderdaad de wetgever die dit probleem zou kunnen oplossen door de markt voor B ritten open te stellen voor meerdere partijen. Uiteraard moet er gezorgd worden voor goed toezicht om Belgische praktijken te voorkomen.
Ik vind dat ook een vreemde opmerking. Waarom moet bij het niet-urgente vervoer gezorgd worden voor goed toezicht als marktpartijen het zouden gaan uitvoeren terwijl er geen sprake is van goed toezicht op het spoedvervoer door de huidige ambulancdiensten (ook marktpartijen).
In Nederland hebben we een toezichthouder, nog niet zolang geleden heette het IGZ (Inspectie Gezondheidszorg. Het was een toezichthouder met een klein budget en een handje vol inspecteurs. Het was een toezichthouder die niet in staat was om toezicht te houden of calamiteiten (doden of patienten die ernstige schade oplopen door handelen van zorgaanbieders) te onderzoeken. De politiek wist dit maar ze vonden het een goed plan om IGZ ook nog het toezicht te laten houden op de gehele jeugdzorg. De inspectie jeugdzorg bestaat niet meer en IGZ heet tegenwoordig IGJ (Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd).
Uiteraard is er wel een goede oplossing bedacht, als een spoedpatient dood gaat of ernstige gezondheidsschade oploopt door het handelen van de ambulancedienst moet je het even melden bij de toezichthouder. De toezichthouder vraagt je dan of je het zelf wilt gaan onderzoeken. Je moet dan binnen een bepaalde tijd het rapport met bevindingen, conclusies en plan van aanpak om het in de toekomst te voorkomen opsturen naar IGJ.
Als zorgaanbieder weet je dat je rustig kan liegen in je rapport omdat er geen hond naar zal kraaien bij IGJ. Als je het heel bont maakt of als een externe partij IGZ informeert dat het eigen onderzoek niet deugt bestaat de kans dat IGZ het nogmaal zelfs gaat onderzoeken. Het eigen onderzoeksrapport van IGZ liegt er vervolgens niet omdat IGZ de leugens en halve waarheden zal ontdekken echter heeft het geen gevolgen voor de zorgaanbieder en het IGZ rapport zal niet openbaar worden. De patient mag namelijk niet weten wat er allemaal speelt achter de schermen van de zorg.
Nog simpeler is om helemaal geen calamiteiten te melden bij de toezichthouder. Immers als je iets te klagen hebt over de ambulancezorg moet je eerst klagen bij de marktpartij die het ambulancevervoer verzorgt in je regio. Je komt een heel eind als je de MMA met een bos bloemen naar de nabestaande stuurt en ze een ouwehoerverhaal ophangt over dat de ambulancedienst niet meer dan haar best kan doen.
Uiteraard kan je het RAV-en niet kwalijk nemen omdat ze maar hele kleine partijtjes zijn binnen de zorg. Het is logisch dat ze kijken hoe de grote broers het doen in de Nederlandse ziekenhuizen waar de topbestuurders aan het roer zitten en medisch specialisten werken die precies weten hoe je goede en veilige patientenzorg levert en om moet gaan met nabestaanden zodra er iets fout gaat.
Zo uit mijn hoofd hebben in afgelopen tijd diverse zaken de media gehaald, het AMC meldde fout met ernstige gevolgen voor een baby niet, UMCG Utrecht heeft dode bij KNO onder tapijt geveegd, UMC Utrecht produceerde eigen onderzoeken die niet deugden en als klap op de vuurpijl vond TerGooi Ziekenhuis het na eigen onderzoek een goed plan om de nabestaanden een zwijgcontract te laten tekenen waardoor ze een boete zouden moeten betalen als ze zouden spreken met media of de toezichthouder.
Politici noemen het uiteraard incidenten. Ik noem het structureel waardeloos toezicht.