Wat/waar mag je wel/niet fotograferen op een openbaar toegankelijke plek/achter het afzetlint?

[Shave]

Mee eens,
kijk als er van je verwacht word dat je calamiteiten foto's levert (dus ook ongevallen brand etc.) dan doe je dat .
Maar denk er ook even bij na dat niet elke fotograaf er op kickt om iemand de pijp uit te zien gaan of ligt te creperen van de pijn , er zijn dingen die je niet op de3 foto zet zoals slachtoffers ledematen(althans niet als zodanig herkenbaar) en noem meer van deze dingen maar als mijn chef redactie actie/calamiteitenfoto's van mij verwacht krijgt hij ze ook dit is nl wel een groot onderdeel van mijn boterham.(ga alleen mee in het bovenstaande niet in de eerdere opmerkingen/discussies . )(ff aan 112brabant kijk nou es uit wat je zegt/doet je gooit je eigen glazen helaas in op deze manier )
 

ik ben het hiermee niet helemaal eens. Er bestaat ook nog zoiets als piëteit naar een slachtoffer, nabestaanden en getuigen. Een opdrachtgever kan dan nog zo hard roepen maar ik neem aan dat als diezelfde persoon vraagt in het water te springen je het dan ook niet doet!

Om even een voorbeeld te noemen: begin december hadden wij als brandweer te maken met een ernstig ongeval waarbij twee jonge meisjes van begin 20 jaar door een auto frontaal werden gegrepen. De auto (met vermoedelijk een snelheid van meer dan 100 km/uur) was zwaar beschadigd, één van de meisjes (zussen van elkaar) was op slag dood en de ander was levensgevaarlijk gewond geraakt en is in toen in kritieke toestand overgebracht naar een ziekenhuis. Uiteraard heeft dit ongeval een behoorlijke nieuwswaarde en is het denk ik haast logisch dat er iets over geschreven wordt in de media. Ook geen problemen mee.

Maar.........tijdens het ongeval lopen er een handje vol fotografen rond die driftig aan het klikken zijn. Zelfs op het moment dat het overleden slachtoffer van de weg dient te worden gehaald en dus deels zichtbaar wordt, zijn er mensen die denken het nodig te vinden dit op foto vast te leggen. Ik vraag me dan werkelijk af wat je bezielt om als buitenstaander, en of je dan wel of niet werkt voor een mediabureau maakt me niet uit, hiervan foto's te maken. Ik, en samen met mij een hoop andere collega's frustreerden ons enorm dat er door de hulpdiensten keihard wordt gewerkt, er een sfeer hangt door hetgeen we aantreffen die niet bij iedereen in de koude kleren is gaan zitten en dan dit soort mensen bezig te moeten zien terwijl wij met een overleden slachtoffer bezig zijn waarvan je je af kan vragen hoe alles aan elkaar heeft gezeten

Als je het over professionaliteit heb dan neem je in mijn ogen op dat moment als fotograaf een stapje terug. Er valt genoeg op foto te zetten maar dit soort foto's worden niet in een krant gepubliceerd dus vraag ik me denk ik terecht af wat er dan voor waarde aan hangt om op zo'n moment foto's te maken.

[Henk]

Shave, ieder zijn vak. Denk maar bij je zelf "daar ga ik (nog)  niet over". Als het nodig is de pers te beteugelen op grond van wat de hulpverleners er van vinden komt er vast wel een wet die dat regelt.

De pers is al behoorlijk beperkt in haar mogelijkheden, er is nog maar in zéér beperkte mate sprake van een vrije pers. Zeker voor de free-lance journalisten is het kommer en kwel, die ongelukjes waar de brandweer aan te pas komt zijn sinds de invoering van c2000 het enige dat ze nog hebben.
Tegelijk met de invoering van het pers alarm is ook bepaald dat de OOV diensten voor een belangrijk deel bepalen via de voorlichting wat nieuwswaarde heeft en wat niet. Alsof dat het vak van voorlichter is. Mocht je als "bevoorecht peragentschap toch nog wat schrijven wat de voorlichting biet zint wordt je voor kortere of langere tijd in de ban gedaan.
Toevallig loopt dat parallel met de invoering van ruimere bevoegdheden voor politie. Doorzoekingen zonder bevel en zonder dat aanwijsbare aanleiding nodig is.
Want het moet toch mogelijk zijn Osama bin Ladin op deze manier te pakken.

Geloof me, schreeuw hard genoeg ach en wee en de ambu broeders gaan straks samen met de brandbestrijders sorteren op nieuwswaarde of niet en bepalen samen zo voortaan wat ik morgen in de krant mag lezen.

Leve mijn niet langer gekwetste zieltje!

Behalve het nieuws uit het buitenland natuurlijk, want dat de kindertjes Saddam Hoessein zien hangen op het nieuws is heel gewoon.  
Had ie maar niet van die stoute dingen moeten doen.

Henk

[Shave]

Blijf ik nog steeds met de vraag zitten wat iemand met foto's van dodelijke slachtoffers doet as je op voorhand al weet dat ze niet geplaatst zullen worden

[Henk]

Vaak wil de familie ze zelf opvragen. En soms worden ze wel geplaatst (denk aam Theo) en verdien je bakken met geld.

Natuurlijk mag je daar een mening over hebben. Maar om iemand te belemmeren op grond van de  mening die je daar over hebt vind ik ook niet goed. (Ja, ik ben het met je eens dat foto's van SO niet gemaakt zouden moeten worden, maar ga niet iemands recht ergens op ontnemen op grond van hoe ik ergens over denk. Sadam was het daarin niet met mij eens, zag wel iets in het beperken van vrijheden, en zie maar eens hoe het die man vergaan is  ...)


Henk

[Peter71]

Vaak wil de familie ze zelf opvragen. En soms worden ze wel geplaatst (denk aam Theo) en verdien je bakken met geld.

Natuurlijk mag je daar een mening over hebben. Maar om iemand te belemmeren op grond van de  mening die je daar over hebt vind ik ook niet goed. (Ja, ik ben het met je eens dat foto's van SO niet gemaakt zouden moeten worden, maar ga niet iemands recht ergens op ontnemen op grond van hoe ik ergens over denk. Sadam was het daarin niet met mij eens, zag wel iets in het beperken van vrijheden, en zie maar eens hoe het die man vergaan is  ...)


Henk

Henk de vergelijking die jij nu trekt met Theo v Gogh en Sadam,die vergelijking gaat niet op.Dat waren 2 publieke figuren,die je regelmatig op TV zag.En in het geval van Sadam...nee ik zeg even maar niets  

Het punt wat Shave naarvoren brengt is van hele andere orde,het gaat hier om mensen die nooit in de publiciteit hebben gestaan.En alleen maar omdat deze mensen helaas bij een dodelijk ongeval betrokken zijn geraakt,zijn deze mensen in ene nieuwswaarde.Rare wereld leven we.Het moet toch niet teveel gevraagt zijn van een fotograaf om even wat fatsoen op te brengen,als een dode wordt geborgen?

[112 Brabant.nl]

Bij dodelijke ongevallen neem ik altijd de ongeschreven regel in acht om te wachten met fotograferen totdat het slachtoffer geborgen is. Daar kan wat mij betreft geen discussie over bestaan. Anders vind ik dat bijvoorbeeld bij dodelijke schietpartijen (meestal liquidaties). Als er dan een lakentje overheen ligt schiet ik die plaat wél.

[Henk]

Henk de vergelijking die jij nu trekt met Theo v Gogh en Sadam,die vergelijking gaat niet op.Dat waren 2 publieke figuren,die je regelmatig op TV zag.En in het geval van Sadam...nee ik zeg even maar niets  

Het punt wat Shave naarvoren brengt is van hele andere orde,het gaat hier om mensen die nooit in de publiciteit hebben gestaan.En alleen maar omdat deze mensen helaas bij een dodelijk ongeval betrokken zijn geraakt,zijn deze mensen in ene nieuwswaarde.Rare wereld leven we.Het moet toch niet teveel gevraagt zijn van een fotograaf om even wat fatsoen op te brengen,als een dode wordt geborgen?

Nee, maar uit zichzelf op basis van fatsoen. Niet omdat de brandweer dat vindt, dat is niet de juiste weg. Niet de juiste instantie die gaat over het handhaven van het fatsoen. Fatsoensregels zijn al moeilijk te handhaven voor de experts (zoals Balkenende enzo)!
Fatsoen is een dynamisch begrip. Ik vind het fatsoenlijk om je hand uit te steken als je de bocht om gaat. Of wachten tot iedereen de trein uit is, voor je instapt. Anderen vinden dat weer onzin. Moeilijk om het over fatsoen eens te worden en zeker om daar eenduidigheid in te krijgen en dan kan je het nog niet eens handhaven.

Henk

[Shave]

Vaak wil de familie ze zelf opvragen. En soms worden ze wel geplaatst (denk aam Theo) en verdien je bakken met geld.

Natuurlijk mag je daar een mening over hebben. Maar om iemand te belemmeren op grond van de  mening die je daar over hebt vind ik ook niet goed. (Ja, ik ben het met je eens dat foto's van SO niet gemaakt zouden moeten worden, maar ga niet iemands recht ergens op ontnemen op grond van hoe ik ergens over denk. Sadam was het daarin niet met mij eens, zag wel iets in het beperken van vrijheden, en zie maar eens hoe het die man vergaan is  ...)


Henk

Nogmaals het gaat mij er niet om dat er foto's gemaakt worden, maar meer om het feit dat er geen respect meer is voor de slachtoffers. Iedereen wil graag alles weten en zien, ook ikzelf, maar ik hoef geen foto's te zien in de krant of waar dan ook van mensen die  dusdanig herkenbaar zijn qua verwondingen of andere zaken. Als geld, en zo lees ik je eerste stukje, een motivatie is om dan toch wel foto's te maken dan denk ik dat je verkeerd met je vak bezig bent en het oog van een "mooie" foto niet helemaal begrijpt

Een publiekelijk bekend persoon weet dat zijn hele leven al in de media in beeld is gebracht. Een onschuldig slachtoffer wat niet meer aan kan geven er wel of niet gelukkig mee te kunnen zijn in het nieuws te komen kan dat niet meer. Buitendat, het afschermen van een ongevalsplaats is in de eerste instantie niet bedoeld om fotografen te weren. Zie het meer als bescherming naar de vaak in grote getalen aanwezige toeschouwers, en die wil je ook niet blootstellen aan zoveel leed! Dat daardoor ook het zicht weg wordt genomen voor fotografen is dan mooi meegenomen

De "echte" mediabureaus komen toch wel aan de foto's. In onze situatie een tijdje geleden werd er nadat het slachtoffer weg was keurig met een voorlichter een rondje gelopen en konden de professionele fotografen cq. verslaggevers alsnog op de plaats van het ongeval komen. De nieuwswaarde van het artikel blijft daarmee even zo gelijk........of niet??

[112 Brabant.nl]

In onze situatie een tijdje geleden werd er nadat het slachtoffer weg was keurig met een voorlichter een rondje gelopen en konden de professionele fotografen cq. verslaggevers alsnog op de plaats van het ongeval komen. De nieuwswaarde van het artikel blijft daarmee even zo gelijk........of niet??

Bij dodelijke ongevallen doe ik het altijd zo. Is er geen voorlichter dan vraag ik meestal een van de drie OVD's om even een seintje te geven wanneer het slachtoffer weg is en wacht ik tot dan op gepaste afstand. Hooguit dat ik dan ondertussen nog wat kiekjes schiet van aankomende of wegrijdende voertuigen maar zeker niet richting het ongeval.

Bij ongevallen waar alleen gewonden vallen is dat een ander verhaal. Daar willen media juist de hulpverlening aan de slachtoffers in beeld brengen. Als ik dan terugkom met een paar foto's van het wrak krijg ik het commentaar "alleen maar stilstaand beeld te hebben", daar kan men weinig mee.

Nu doe ik de laatste tijd veel met video naast de fotografie en daarin is dit nog lastiger. Een normaal item op TV incl een kort interview met een voorlichter of OVD duurt normaal ongeveer een minuut, een item zonder interview een halve minuut. Een halve minuut lang beelden van een wrak, daar kan zelfs de beste editor bij welke omroep dan ook echter geen fatsoenlijk item meer van maken. Dat is een feit waar je als cameraman wel rekening mee moet houden.

Wel probeer je natuurlijk altijd slachtoffers niet herkenbaar in beeld te brengen. Er zijn echter ook voorbeelden te bedenken waarin dat ondoenlijk is, dat is meestal bij grootschaligere incidenten zo. Dan zijn de slachtoffers juist het nieuws. Neem nu als voorbeeld dit item:

http://www.omroepbrabant.nl/news.aspx?id=67757

De videobeelden (bovenin op het TV-icoontje klikken) van dit item zijn door mij gedraaid. Allemaal slachtoffers in beeld, maar in dit geval heeft dat wel een toegevoegde waarde. Zonder die slachtoffers op de film had ik immers geen fatsoenlijk item kunnen draaien. Op zo'n moment moet je als journalist een  goede afweging kunnen maken tussen wat ethisch verantwoord is en wat niet. De verantwoordelijkheid om die afweging op een verstandige manier te maken ligt nu wettelijk gezien bij de journalist, laten we er met z'n allen voor waken dat dat zo blijft.

[Rene112]

Goed discussie zo!  Laten we het vooral verder zo prettig/respectvol houden


Voor mij is duidelijk dat een (foto)journalist zelf bij een incident mag bepalen waar hij/zij wel of geen foto's van maakt. Daaromheen gelden allerlei (ongeschreven) regels waar de betreffende hulpverleners op zich niets mee te maken hebben.

De vraag is echter hoe je als hulpverlener om moet gaan met een situatie waarin bij een verkeersongeval met doden een fotograaf foto's maakt van de berging van de lichamen. Natuurlijk kan je dan wel aangeven dat het de verantwoordelijkheid van de fotograaf is om wel of niet deze plaatjes te schieten en dat het niet aan de hulpverlener is hem/haar aan te spreken op fatsoenlijk/ethisch gedrag.... maar hulpverleners zijn ook mensen.... en ik kan 100% begrijpen dat je dan als mens op zo'n moment die fotograaf wil beletten om foto's te maken... ook al heb je dat recht misschien niet.

Als OvD heb ik in de periode 1998-2004 meerdere malen fotografen gevraagd om op een gegeven moment geen foto's te maken op het moment dat wij een slachtoffer gingen bergen. Misschien had ik dat formele recht niet (de fotograaf hinderde de hulpverlening niet en bevond zich niet op de gevaarljike plek waarop ik zou kunnen worden aangesproken) maar op grond van mijn "norm" als mens dat het fotograferen van een dodelijk slachtoffer niet moet kunnen, spreek je daar iemand dan toch op aan.

Op een enkele uitzondering na vonden de fotografen (en cameraploegen) het een logische vraag en waren zij eigenlijk ook helemaal niet van plan om er foto's van de lichamen te maken....  En bij die uitzondering wilde men wel foto's van dichtbij van de berging van de 2 jonge slachtoffers maken... en heeft de politie dit vervolgens met de betreffende heren geregeld.

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat je als hulpverlener absoluut een morele verantwoordelijkheid voelt voor fatsoenlijk gedrag en respect in de richting van de dodelijke slachtoffers zelf en hun nabestaanden. Collega's die wel eens een tijdje "alleen" zijn geweest met een dodelijk slachtoffer in een autowrak of in een andere situatie kunnen zich hierin waarschijnlijk herkennen... misschien niet zo professioneel maar wel heel erg menselijk!    

Dus nog even terugkomen op de preventieve censuur : wat mij betreft is het niet ok als hulpverleners bij een beknelling de fotografen beletten om hun werk (vanaf een redelijke afstand) te doen. Maar voor het voorkomen van het fotograferen van de berging van een dode heb ik alle begrip en zal ik dat in mijn huidige functie als leider copi altijd proberen te voorkomen!

groeten,
René de Caluwé