Precies. Het ergste 'geval' wat ik meegemaakt heb, is dat een vader van een zoon die betrokken was bij een zwaar ongeval (waar de zoon overigens erg goed vanaf is gekomen, 'weinig' letsel gezien de aard van het ongeval) een dag later bij mij voor de voordeur stond. Hij bleef fysiek heel erg netjes (netjes op afstand, geen fysieke bedreiging), maar verbaal was hij (zonder te schelden) erg, heel erg kwaad op het feit dat ik foto's had gepubliceerd van het ongeval. In eerste instantie maakte dat wel indruk, anderzijds, na het besproken te hebben met diverse hulpverleners bij de verschillende disciplines bleek dat men het allemaal wat overtrokken vond. (Voor diverse hulpverleners was het een (in)directe collega bij een overheidsdienst) Enkele maanden later kom ik de vrouw van deze man (en de dochter) tegen bij een woningbrand, en dan opeens blijkt dat haar man wat emotioneel en gespannen was en het achteraf niet zo bedoelde en dat ze nu heel erg blij waren met de beelden, omdat hun zoon zich van het ongeval niks kon herinneren en het nu dankzij de beelden wel kan verwerken.
Verder: ja, een aantal keer per jaar krijg ik ook telefoontjes met verzoeken tot onmiddelijke verwijdering van foto's. Of berichten via Facebook of via de mail. Men krijgt een nette uitleg en in 99 van de 100 gevallen gebeurd er verder niks qua verwijderen van foto's of aanpassen van teksten. Maar zolang het aantal negatieve reacties ver in de minderheid blijft ten opzichte van de positieve reacties, dan zit je op het goede spoor en moet je je vooral niet bang laten maken door de een of andere mafkees die doodsbedreigingen gaat uiten. Want blaffende honden bijten inderdaad niet, mensen die je echt iets willen aandoen, gaan dat echt niet van te voren bekendmaken. En zo wel, dan weet je ook direct bij wie de politie op bezoek moet gaan.
Tip: if you can't stand the heat, get out of the kitchen.
