Iedereen die niet direct een taak heeft bij de hulpverlening maar die wel elk moment kan krijgen moet zich op minimaal 5 meter afstand bevinden van het SO. Iedereen die niets met de hulpverlening te maken heeft (pers en omstanders dus) bevindt zich minimaal 10 meter van het SO. Dit is in ieder geval genoemd voor een hulpverlening bij verkeersongeval. Deze 10 meter grens wordt dan ook aangeraden fysiek aan te geven, dus door lint oid. Zou op zich een goede zijn voor elke hulpverlening.
Ik vindt overigens wel dat een professioneel hulpverlener zich over zijn eigen waarden heen moet kunnen zetten en zich heeft te houden aan de professionele waarden, waarbij de privacy van het slachtoffer voorop staat maar pers zeker de ruimte moet krijgen, mits zij zich juist opstellen en de hulpverlening niet in de weg staan.
Je moet ervan uit kunnen gaan dat de slachtoffers op de foto's onherkenbaar worden gemaakt, maar eigenlijk vindt ik dat ook noodzakelijk voor omstanders, die mogelijk betrokkenen zijn. Maar ja, waar ligt de grens???
Maar daarvoor wil ik eigenlijk maar verwijzen naar het topic "fotografen, kan dit???" Daar wordt uitgebreid gediscuseerd wat wel en niet kan in de hulpverleningsfotografie.
De wildgroei van allerlei 112-sites. Tsja, dat hou je niet tegen. en om eerlijk te zijn; je kunt de echte fotografen wel onderscheiden van de hobbyisten! en zo ook de verslaggevers. Moet eerlijk zeggen; je lacht je soms rot als je de verslagen leest... En dan de reacties die lezers er soms op kunnen geven.... Zou eigenlijk niet moeten kunnen.
Maar terug on topic:Ik denk dat de grens ligt bij bedreigen en fysieke aggressie. Alles wat daarbuiten valt moet kunnen, gezien de zwakkere positie van omstanders, die -ook al hebben ze er in de ogen van de fotograaf niets mee te maken- geemotioneerd zijn door wat ze hebben gezien.
