Het hele verhaal gelezen en wat ik dus opvallend vindt is dat kennelijk het maken van foto's van een reanimatie zonder traumatische oorzaak niet kan, en een reanimatie door traumatische oorzaak mag wel op de foto worden gezet, als ze het maar netjes doen....
En waarom nu het woord reanimatie valt ineens zo'n ophef? Het handelen bij een slachtoffer in een traumasituatie kan net zo goed vallen onder "vechten voor het leven" en is voor mij dus hetzelfde als de daadwerkelijke reanimatie in de zin van thoraxcompressie en beademing...
Ik vind persoonlijk het volgende;
-Fotograferen op een woonadres is in wat voor omstandigheid dan ook not-done omdat privacy niet voldoende gewaarborgd kan worden
(de straat is op elke p2000 site te vinden en dan is een huis duidelijk herkenbaar)
-Fotograferen van elk levensreddend handelen is not-done
(ja, schiet maar, ik ben waarschijnlijk één van de weinigen want DE NIEUWSWAARDE !!!!)
-Fotografeer ter plaatse (niet op een woonadres) pas als het SO in de ambulance ligt of mogelijk zelfs al vertrokken is. Scheelt ook een hoop gedoe met omstanders
-Fotografeer op een dusdanige manier dat persoonlijke spullen niet herkenbaar zijn
(denk aan de leuke hangers aan de binnenspiegel etc)
Ja ik weet het; ik ben erg kritisch over het fotograferen op plaats incident. Ik ken nu eenmaal de kant van het slachtoffer en de naasten en vanuit dat opzicht is het niet zo gek dat men wel eens wat bozig doet.
Dit topic begint trouwens ernstig een ander topic te benaderen: "fotografen, kan dit"
En van een agent verwachten dat hij/zij ingrijpt bij in mijn ogen "lichte" bedreigingen (om maar weer even goed on topic te komen) zoals in het geval van de reanimatiefotograaf werd genoemd???
Kom op, als dat alles is... Heb een beetje begrip voor wat mensen doormaken. Ik wil je nog wel eens spreken als we jou naaste moeten reanimeren en er komt er één of wellicht meerderen foto's maken...
