Wat/waar mag je wel/niet fotograferen op een openbaar toegankelijke plek/achter het afzetlint?

[EHV-91]

Tja volgende keer misschien ff kijken of het wel verstandig is om te gaan filmen.. ik zeg niet dat t niet mag, maar zelf zou ik link worden als hulpverleenster als er iemand staat te filmen.. beter dat ze meehelpen waar nodig!

[Ehv-er]

Wat ik begrijp uit het verhaal is dat een journalist gewoon opnamen mag magen vanaf de openbare weg. Mits de veiligheid binnen de afzetting acceptabel is en de journalist niet de politieambtenaren voor de voeten loopt mag men aanwezig zijn in het afgezette gebied. Echter is het een leiddraad dat betekent dat de wet boven deze tekst staat. Door middel van een wettelijk voorschrift of een ambtelijk bevel kan als nog de journalist worden verboden het afgezette gebied te betreden. Het enige wat is afgesproken is dat het doel van dit maatregel niet mag zijn het beperken van de persvrijheid. Kort gezegd komt dat erop neer dat de agenten die op dat moment daar aan het werk zijn daar de dienst uitmaken. Een klacht mag achteraf ingediend worden tegen de politie als blijkt dat zij onterecht hebben gehandeld.

Er staat nergens in de tekst dat de journalist een agent mag beledigen. Het stukje over 'vrijwaring van opsporings en vervolgingsmaatregelen' heeft alleen toepassing op kraakacties, ontruimingen, protestacties of demonstraties, etc. Dus hier staat niets over andere situaties beschreven, bijvoorbeeld een ernstig verkeersongeval of een brand. Dat betekent dat de beslissing van de politie daarin op dat moment bindend is. De journalist hoort zich gewoon aan de regels te houden net als de agent dat ook moet. Daar valt belediging ook onder. Ik weet niet wat de rechter zegt, maar mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt dat 'mafkees' wel een vorm van belediging is die niet acceptabel is. Het uniform, de persoon in het uniform en de politieorganisatie worden beledigd. Daardoor word de overheid beledigd.

Buiten de wet en alle andere afspraken om denk ik dat er een oneerlijke situatie is. Tegen de politieagent die zich misdraagt kan de journalist een klacht indienen. De journalist die zich misdraagt krijgt misschien hooguit een waarschuwing. Ik denk dat er een sanctiebeleid moet zijn tegen journalisten die zich misdragen. En dan doel ik niet op een sanctie in de zin van de wet. Maar bijvoorbeeld het ongeldig maken of innemen van de perskaart omdat de journalist blijkbaar niet met de verantwoording kan omgaan die een perskaart met zich meebrengt.

[Arie]

Als je in dit filmpje beluistert wat er allemaal tegen de agenten in kwestie wordt geroepen (die Occupy protesters gebruiken wel vaker dat soort bewoordingen....) dan gaat dat wel ff verder dan 'mafkees'. (Let op grof taalgebruik)
http://www.liveleak.com/view?i=237_1320863195

Wat mij op soortgelijke filmpjes wel vaker is opgevallen is dat men het in de USA kennelijk wel heel erg bont moet maken alvorens je wordt aangehouden voor belediging. Dit terwijl je iemand maar een vinger op de schouder moet leggen en je wordt al beschuldigd van 'assault'.

Over het beledigen van journalisten gesproken.... (let op grof taalgebruik)

http://www.liveleak.com/view?i=f5e_1320856929

[Luke_BNV]

Tja volgende keer misschien ff kijken of het wel verstandig is om te gaan filmen.. ik zeg niet dat t niet mag, maar zelf zou ik link worden als hulpverleenster als er iemand staat te filmen.. beter dat ze meehelpen waar nodig!

En hoe verdiend die beste cameraman z'n boterham dan? Als die overal en nergens moet gaan helpen met het incident?

Ik dacht dat daar mensen voor waren bij de verschillende hulpdiensten, dit is niet het werk van een persfotograaf/cameraman.

[zwelgje]

Ja, ik vraag me af of het een recht is. Als mij wordt opgedragen dat niemand, ook geen pers mag passeren, dan passeert er niemand. Als men dan gaat lopen schreeuwen dat ze een perskaart hebben en er wel door mogen dan is het helaas pindakaas. Uiteindelijk bepalen de leidinggevenden ter plaatse wie er binnen het afzettingsgebied mogen komen, daar kan geen politieperskaart verandering in brengen.

In dat geval doe jij je werk goed, maar je leidinggevende niet. Vaak wordt overigens bedoeld dat het publiek niet door mag, maar de pers wel. Daarom is het altijd handig om de leidingevende daar naar te vragen.

In mijn ogen is het wel degelijk mogelijk dat die leidinggevende zijn werk ook goed doet. Zoals je zelf al aangeeft is de reden van de afzetting/sommering van belang.

Zoals Nick ook al heeft gequote, is dit stukje in de leidraad het uitgangspunt van het toegang verlenen:

Met het oog op de betekenis van de journalistiek voor de realisering van de vrijheid inlichtingen te verzamelen en door te geven wordt veelal aan journalisten toegang verleend tot plaatsen, die voor anderen ontoegankelijk zijn, bijvoorbeeld afgezette gedeelten van de openbare weg.

Er is echter nog een stukje in de leidraad wat hierbij van belang is:

Zowel bij de handhaving van de openbare orde als bij de uitvoering van justitiële politietaken kunnen zich situaties voordoen, waarin maatregelen moeten worden getroffen om feitelijke hinder door omstanders bij het politieoptreden tegen te gaan. Soms blijkt het bijvoorbeeld nodig, een gedeelte van de openbare weg voor het publiek af te sluiten. Bij ordeverstoringen komt het ook voor, dat de politie aan een ieder het bevel geeft zich te verwijderen. Zulke maatregelen kunnen voor journalisten een beperking meebrengen van de mogelijkheid ter plekke informatie te vergaren. De algemene taakomschrijvingen geven de politie de bevoegdheid maatregelen te treffen om te voorkomen dat omstanders in gevaar komen of de politie voor de voeten lopen

De maatregelen mogen er niet op gericht zijn bepaalde publikaties onmogelijk te maken; dat zou in strijd zijn met de in artikel 7 Grondwet gewaarborgde vrijheid van meningsuiting. Onder "publikaties" worden ook verstaan: foto- en filmreportages en radio-opnamen.

Hieruit kan je, in mijn ogen, concluderen dat de reden voor de afzetting/sommering bepalend is voor het wel of niet terecht weigeren van toegang. Is er een afzetting vanwege direct gevaar voor omstanders, dan weegt dat zwaarder dan de persvrijheid, en kan de politie terecht beslissen om ook geen journalisten door te laten.
Is er bijvoorbeeld een afzetting om te voorkomen dat publiek zicht heeft op een ongeval, dan is dat niet een zwaar genoeg reden om journalisten geen toegang te geven, omdat het ook publicaties onmogelijk maakt.
(Ik neem aan dat Ko dit ook bedoeld met "toetsing")

[Ko van Leeuwen]

Tja volgende keer misschien ff kijken of het wel verstandig is om te gaan filmen.. ik zeg niet dat t niet mag, maar zelf zou ik link worden als hulpverleenster als er iemand staat te filmen.. beter dat ze meehelpen waar nodig!

Misschien even kijken wat het onderwerp is? Het gaat hier niet om een situatie waar acute hulp nodig is. Sterker nog, de cameraman kan niet eens hulp bieden omdat hij door de politie wordt tegen gehouden.

Verder ben ik en andere fotografen beste bereid om te helpen waar nodig. Dat gebeurd mij enkele keren per jaar.
En een hulpverlener die zich boos maakt op de pers verbrandt energie die hij/zij beter aan een slachtoffer kan besteden.

[Ko van Leeuwen]

Nee hoor, dat bedoel ik niet en dat blijkt denk ik ook wel uit de tweede zin van mijn reactie. Het is echter ook geen absoluut recht zoals je zelf al aangeeft. Wat het dan is? Tegemoetkoming leek me een mooie omschrijving . Uiteraard omvat in afspraken en regelingen, die echter veel ruimte open laten mbt het verlenen van toegang 'achter het lint'.

OK, het woord 'tegemoedkoming' doet geen m.i. geen recht aan wat je bedoeld, maar je bedoeling is nu wel duidelijk ;-)

De leidraad die aangehaald wordt omschrijft het ook vrij vaag:

Ik heb bewust geen onderdelen van de leidraad aangehaald om te voorkomen dat het uit zijn verband wordt gerukt, maar als jij dit doet, mag ik er dan eentje tegenover stellen? ;-)

Citaat LEIDRAAD OVER DE POSITIE VAN DE PERS

2. Vrijheid van meningsuiting
In artikel 7 van de Grondwet zijn waarborgen neergelegd ten behoeve van de vrijheid van meningsuiting.
Artikel 7 onderscheidt uitingen via de drukpers, radio- en televisie-uitzendingen en andere uitingen. Centraal daarin staat het absoluut verbod van preventieve censuur, dat wil zeggen dat het een overheidsorgaan verboden is een voorgenomen uiting vóóraf te toetsen. Wel is toegestaan de gedane uiting achteraf te toetsen op de naleving van wettelijke voorschriften.
Artikel 7 bepaalt dat niemand voorafgaand verlof nodig heeft om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. Deze laatste zinsnede betekent dat alleen bij de wet en onder uiteindelijke controle van een rechterlijke instantie dit recht kan worden beperkt. Voor een radio- en televisie-uitzending geldt dat er geen voorafgaand toezicht is op de inhoud ervan; hieronder wordt ook de vormgeving van het uitgezondene begrepen.
De waarborgen die zijn vervat in artikel 7 gelden niet voor het maken van handelsreclame.

Naast het recht op vrijheid van meningsuiting is in artikel 10 van het Europese Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en in artikel 19 van het Internationale Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten met zoveel woorden het recht van iedereen inlichtingen te ontvangen en door te geven neergelegd; het laatstgenoemde verdrag voegt hier nog het recht inlichtingen te verzamelen aan toe. Op deze verdragen kan in Nederland rechtstreeks een beroep worden gedaan.

3. Positie van de pers
De pers heeft een bijzondere maatschappelijke functie bij de realisering van de vrijheid inlichtingen te verzamelen en door te geven en van de vrijheid van meningsuiting. Voor de vorming van de openbare mening over het doen en laten van de overheid is die functie van wezenlijk belang. Het is daarom wenselijk dat journalisten, wanneer dat mogelijk is, hun journalistieke werk ook kunnen doen op plaatsen waar het publiek niet kan worden toegelaten. Journalisten kunnen zich dan met hun politieperskaart (zie punt 9) als zodanig legitimeren.

Dan hebben we het dus over een recht. Als politieagent op straat moet je dus goed weten wat je doet. Daar gaat het volgende citaat over:

Citaat LEIDRAAD OVER DE POSITIE VAN DE PERS

4. Beperking van de mogelijkheid informatie te vergaren
Artikel 2 Politiewet draagt de politie op in ondergeschiktheid aan het bevoegd gezag en in overeenstemming met de geldende rechtsregels te zorgen voor de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde. De handhaving van de rechtsorde omvat:

1. de handhaving van de openbare orde, waarbij de politie ondergeschikt is aan de burgemeester (artikel 35 Politiewet);
2. de justitiële politietaken (opsporing van strafbare feiten, aanhouding van verdachten), waarbij de politie ondergeschikt is aan de officier van Justitie (o.a. artikelen 148 en 156 Wetboek van Strafvordering).

Zowel bij de handhaving van de openbare orde als bij de uitvoering van justitiële politietaken kunnen zich situaties voordoen, waarin maatregelen moeten worden getroffen om feitelijke hinder door omstanders bij het politieoptreden tegen te gaan. Soms blijkt het bijvoorbeeld nodig, een gedeelte van de openbare weg voor het publiek af te sluiten. Bij ordeverstoringen komt het ook voor, dat de politie aan een ieder het bevel geeft zich te verwijderen. Zulke maatregelen kunnen voor journalisten een beperking meebrengen van de mogelijkheid ter plekke informatie te vergaren. De algemene taakomschrijvingen geven de politie de bevoegdheid maatregelen te treffen om te voorkomen dat omstanders in gevaar komen of de politie voor de voeten lopen

De maatregelen mogen er niet op gericht zijn bepaalde publikaties onmogelijk te maken; dat zou in strijd zijn met de in artikel 7 Grondwet gewaarborgde vrijheid van meningsuiting. Onder "publikaties" worden ook verstaan: foto- en filmreportages en radio-opnamen.

En zo komen we weer uit op het Nederlandse polderen: Van alles een beetje en vooral niet te exact. Gevolg is dat politieagenten nog wel eens met een eigen interpretatie komen. Dat is een dermate hardnekkig fenomeen dat een aantal politieregio's kaarten verstrekken aan de pers die ze bij een incident aan de politieagenten kunnen laten zien. De politieagenten hebben deze informatie overigens ook via hun eigen korps al te horen gekregen:



Op www.mediabelangen.nl staan van de verschillende regio's onder de noemer 'oplossing'. Daar zie je wel enkele verschillen. De ene regio vindt dat de de pers zelf verantwoordelijk is voor haar veiligheid, de ander vindt dat juist niet.

Als ik om een brand heen loop en daarom even in een poefje rook loop is dat mijn verantwoordelijkheid (net zoals agenten dat doen). Al ik in een dikke vette rook ga staan ben ik een mafkees en mag oom agent dat ook tegen mij zeggen. Voorop staat voor mij in ieder geval dat ik morgen ook nog foto's wil maken. Ten tweede moet mijn gedrag niet zo zijn dat ik hulp nodig heb. Dan onttrek ik namelijk hulpverleners aan het oorspronkelijke incident en dat levert hinder op. Vervolgens kost mijn herstel niet alleen mij maar ook de gemeenschap geld. Ook dat is niet de bedoeling.

Overigens moet ik er bij zeggen dat toen ik 5-6 jaar geleden begon er wel rare dingen gebeurden en gezegd werden van de zijde van de politie. Op dat vlak is er heel veel verbeterd en in Kennemerland gaan politie en pers vrijwel altijd op een goede en professionele manier met elkaar om. Slechts een heel enkele keer kom ik een agent tegen die het niet snapt. Een informeel telefoontje naar de voorlichter is tot op heden altijd voldoende geweest om herhaling te voorkomen.

[Ko van Leeuwen]

De journalist hoort zich gewoon aan de regels te houden net als de agent dat ook moet.

Dat klopt als een bus. Dat houd dan wel in dat de agent een wettelijke/reglementaire grond moet hebben om de pers tegen te houden. De ervaring van mij en anderen is dat dat niet altijd het geval is.

Buiten de wet en alle andere afspraken om denk ik dat er een oneerlijke situatie is. Tegen de politieagent die zich misdraagt kan de journalist een klacht indienen. De journalist die zich misdraagt krijgt misschien hooguit een waarschuwing. Ik denk dat er een sanctiebeleid moet zijn tegen journalisten die zich misdragen. En dan doel ik niet op een sanctie in de zin van de wet. Maar bijvoorbeeld het ongeldig maken of innemen van de perskaart omdat de journalist blijkbaar niet met de verantwoording kan omgaan die een perskaart met zich meebrengt.

Die mogelijkheid is er wel degelijk. De politie kan een klacht indienen bij de Stichting Politieperskaart. Zie Artikel 13 van het Huishoudelijk Reglement van de Stichting Politieperskaart. Daarnaast kan de voorlichter altijd contact opnemen met de desbetreffende fotograaf voor een indringend gesprek.

Of het intrekken van een politieperskaart gebeurd weet ik niet. Wel zijn er enkele gevallen bekend van fotografen die bij verlenging geen nieuwe kaart hebben gekregen. Ook weet ik van een cameraman waarvan de politie een negatief advies heeft gegeven aan de media. De media hebben daarom de contacten met de cameraman verbroken. Ergo, het zal niet snel gebeuren, maar het is dus wel degelijk mogelijk.

[erdebee]

Leuk hoor, deze (zoveelste) discussie over het al dan niet terecht wegsturen of binnen de afzetting toelaten van een persvertegenwoordiger. Maar heeft nou niemand in de gaten dat bij de brand waar de cameraman is aangehouden en vier uur vastgezet, helemaal geen afzetting was?

[img]De perskaart is ingesteld als legitimatie voor journalisten, fotografen en cameralui om binnen door politie of brandweer afgezette gebieden hun werk te doen. Bij het brandje aan de Afrikalaan was overigens niets afgezet en volgens Van de Weerdt was er ook geen enkele reden om hem tegen te houden.

[112fotograaf]

Het blijkt voor de politie nog steeds onduidelijk te zijn dat je op het station gewoon mag fotograferen. Na het incident met Emiel Elgersma half augustus, is ook fotograaf Ramon Mosterd tot twee keer toe staande gehouden door de politie die zeiden dat hij geen foto’s mocht maken. Allebei de keren fotografeerde Mosterd vanaf een openbaar toegankelijk balkon bij de Jaarbeurszijde het in aanbouw zijnde stadskantoor van Utrecht. De eerste keer, op 24 september, werd hij staande gehouden terwijl hij aan het fotograferen was. De agent in kwestie wilde de tas doorzoeken. Er was geen enkele aanleiding, twitterde Mosterd toentertijd.

Vandaag was Mosterd al klaar met fotograferen voor het AD/UN en liep hij met de camera om zijn schouder door de stationshal toen de agent in burger naar hem toe kwam. Deze wilde de foto’s zien die gemaakt waren, omdat Mosterd volgens de agent niet op het station mag fotograferen. Toen Mosterd daarop weigerde, dreigde de agent met invordering van de camera. Iets wat helemaal niet mogelijk is zonder rechterlijk bevel. Omdat de fotograaf zei dat het alleen maar zou uitlopen op een mediarel, zag de agent daar toch maar van af. Maar hij vroeg wel om het adres en met hoeveel mensen hij in het huis woonde, om na te gaan of hij niet liegt en daardoor verdacht is.

Mosterd geeft aan dat de agent verder vriendelijk was, maar dat hij te overdonderd was om het dienstnummer te vragen. Toen hij even later terug ging, waren de agenten al weg. Wel heeft hij de persvoorlichting van de politie gebeld, maar hij wacht nog op antwoord. Mosterd is ook van plan om de NVJ in te schakelen.

Voor alle duidelijkheid, op de site van de NS staat dat het toegestaan is om op het station journalistieke foto’s maken, ook voor persoonlijk gebruik mag er gewoon gefotografeerd worden. De enige beperking is dat je toestemming moet hebben als je personen fotografeert (wat nogal lastig kan zijn) en dat voor andere commerciële fotografie toestemming gevraagd moet worden. Wordt tijd dat de agenten dat ook eens leren. De NVJ is in gesprek en ik hoop dat er net als in Engeland een duidelijk document wordt opgesteld.

Bron: http://basdemeijer.nl/afdruk/fotojournalist-voor-tweede-keer-staande-gehouden-op-utrecht-cs/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter