Ik heb bijna een jaar geleden voor dezelfde keuze gestaan. Ik had mijn arbeidsvoorwaardengesprek al gehad en ze hadden me al een aanbieding gedaan. Vond het een heel erg moeilijke keuze. Ging en financieel flink op achteruit en je praatte niet over ietsje minder verdienen. Voor je beeldvorming, ik ben op dit moment account manager (mooi woord voor vertegenwoordiger). Heb uiteindelijk, samen met mn vrouw, besloten om het niet te doen. Je hebt je gevoel en je verstand. Mijn gevoel zei dat ik het moest doen. Het is een schitterend beroep, waarbij je over het algemeen, zeer dankbaar werk verricht. En er zijn nog veel meer voordelen. Ik heb nog steeds een apart gevoel over mijn beslissing om het niet te doen.
Aan de andere kant heb je je verstand. Een aantal zaken speelde in mn beslissing een rol. De belangrijkste staan hieronder. Zoals ik al zei ging ik er financieel flink op achteruit. Nu is dat niet zo erg, als je weet dat je de komende jaren kunt groeien en meer kunt gaan verdienen. Maar zelfs als ik aan mn max zat, moest ik nog veel inleveren. Verder was voor mij een belangrijke overweging het feit, zoals dat ook tegen jou is gezegd, eens een ambu chauffeur, altijd een ambu chauffeur. Mezelf kennende wil ik na een aantal jaren wel eens iets anders, wil ik kunnen doorgroeien. Dat is als ambu chaffeur haast onmogelijk. Ook ik heb het tijdens mn gesprekken gehad over het volgen van opleiding tot verpleegkundige. Dit is inderdaad een heel zwaar traject. Zeker in combinatie met 2 kleine kinderen die ik heb. Ook betekent het dat je tijd in ziekenhuis zal moeten werken en dat je dan uit dienst gaat bij de RAV. Niets is onmogelijk, maar is wel heel erg zwaar traject.
Regelmatig, zeker als ik dan weer stage heb gelopen, komt het gevoel van spijt van mn beslissing naar boven, maar dat ebt na een tijdje ook wel weer weg.
Wens je heel veel succes met het nemen van je beslissing! Hoe ver ben je trouwens in de sollicitatieprocedure?
