Volgens de Belgische Interdisciplinaire Werkgroep van Acute Cardiologie (BIWAC):
(op het risico af dat sommigen buitenlandse onderzoeken niet voor vol aanzien)
De aanpak van symptomatische tachyaritmieën wordt in de acute fase vooral bepaald door de hemodynamische toestand van de patiënt:
Bij de onstabiele patient moet onmiddellijk overgegaan worden tot synchrone cardioversie (100 tot 360 Joule, monofasisch of bifasisch equivalent). Bij een ventrikeltachycardie zonder pols wordt er asynchroon gecardioverteerd. Onstabiliteit verwijst naar tekenen en symptomen gerelateerd aan de tachycardie (zelden wanneer de frequentie minder dan 150/min bedraagt) zoals dyspnoe, thoracale pijn, verminderd bewustzijn, hypotensie, shock, longoedeem, acuut myocardinfarct.
her risico op bijvoorbeeld trombose bij cardioversie na langdurige boezemfibrilatie wordt dus bij acute haemodynamische problemen voor lief genomen:
Als de patiënt hemodynamisch onstabiel is, is onmiddellijke elektrische cardioversie noodzakelijk onder (algemene) anesthesie, zelfs al is het emboligeen risico niet exact in te schatten. ...
Het trombo-emboligeen risico is laag bij: Paroxysmaal voorkamerfibrilleren dat binnen de laatste 48h is opgetreden en bij afwezigheid van onderliggende trombo-emboligene risicofactoren zoals leeftijd >65 jaar, hypertensie, diabetes, ischemisch hartlijden, gedaalde linkerventrikelfunctie, antecedenten van TIA of CVA.
Nu lijkt me algehele anesthesie in de ambu nog geen optie....
Bij een VT zonder output wordt volgens het LPA gewoon het VF protocol gevolgd, het is dan wel cardioversie