reanimatie kind

Auteur Topic: reanimatie kind  (gelezen 8950 keer)

0 gebruikers (en 3 gasten bekijken dit topic.

Remi

  • Gast
Reactie #10 Gepost op: 25 november 2005, 19:10:04
Even een hele andere casus over mentaal voorbereiden.
Een medewerker van de Dierenambulance moest naar een hond die aangereden was door een trein.
Op het station duikt hij onder de trein en vindt tot zijn schrik en verbazing ook de eigenaar daar liggen. Bij de politie was dit wel bekend, maar niet aan hem medegedeeld!
Hij heeft er een tijd problemen mee gehad en wijdt dit nog steeds aan het feit dat hij niet van te voren gewaarschuwd was.


Jacques Schenk

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,528
  • EHBO/Sigma/ex hoofd- brandwacht/trainer EHBDu
    • Website Jacques Schenk
Reactie #11 Gepost op: 25 november 2005, 19:28:16
Even een hele andere casus over mentaal voorbereiden.
Een medewerker van de Dierenambulance moest naar een hond die aangereden was door een trein.
Op het station duikt hij onder de trein en vindt tot zijn schrik en verbazing ook de eigenaar daar liggen. Bij de politie was dit wel bekend, maar niet aan hem medegedeeld!
Hij heeft er een tijd problemen mee gehad en wijdt dit nog steeds aan het feit dat hij niet van te voren gewaarschuwd was.

ja, dat kan ik me heel goed voorstellen  ...
Treat the patient, not the number...  Emergency Medicine - The art of drawing sufficient conclusions from insufficient resources


Karim

  • Gast
Reactie #12 Gepost op: 25 november 2005, 21:01:23
Ik weet uit ervaring, dat kinderreanimatie erg zwaar is voor Ambu- personeel.

Klopt.

M'n preciese aantal reanimatie's weet ik niet meer, behalve die van kinderen, die paar kan ik me nog tot op het detail herinneren, en daar had ik best moeilijker mee toen. En dat als twintiger zonder kinderen, voor m'n collega's die zelf kinderen hebben is zoiets vaak nog veel moeilijker.


mizzi

  • Gast
Reactie #13 Gepost op: 25 november 2005, 22:21:15
Ik weet niet precies wie wel ambupleeg is en wie niet op het forum.

Maar ik weet een ding zeker en ben zelf ambu-pleeg, wij zijn heel wat gewend en worden dan ook niet gauw gestresst, dus als ik naar een reanimatie word gestruurd al helemaal niet omdat het de protocollen zijn die je als ze je 's nachts wakker maken in een keer produceert.

Daar gaat mijn hartje dus niet extreem sneller van kloppen(wel een beetje afhankelijk van de situatie natuurlijk) maar als ik hoor dat het een kind betreft dan gaat mijn hart slag toch redelijk omhoog.

Casus:

melding cpa via p-2000 onwel wording + adres, bij aanvraag spraakcontact geen reactie cpa, aanrijdend aanvraag spraakcontact cpa weer geen reactie, als we desbetreffende straat in rijden horen we de cpa 2de auto sturen en lifeliner uitsturen, op dat moment denk ik het gaat over een reanimatie maar heb van de cpa nog niets gehoord,in de straat staat er een man te zwaaien en roept snel snel mijn dochter ademt niet meer, pas op dat moment weet ik dat ik te maken heb met een kinderreanimatie, ik kan je vertelen dat ik me knap kloten voel op z'n moment.
Je gaat mentaal heel anders de voorbereiding in.
Daarnaast heb je je spoedkoffer nodig en je kinderkoffer als je het niet weet neem je alleen je spoedkoffer mee en dat is best jammer van het tijdverlies wat je op loopt.

Ik hoop dat ik hiermee een beetje duidelijk heb kunnen maken waarom het belangrijk is om te weten dat het om een kinderreanimatie gaat.

Daarnaast is het aanvalsplan ook iets anders en geef je bij kleine kinderen ook andere medicatieoplossingen, kortom andere protocollen LPA. 8) 8)


pros

  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 108
    • ambulancecentrum
Reactie #14 Gepost op: 25 november 2005, 23:00:39
Klopt.

, voor m'n collega's die zelf kinderen hebben is zoiets vaak nog veel moeilijker.

Is idd zo. Ik heb het altijd iets moeilijker gehad met kleine kinderen (zoals de meeste collega's veronderstel ik). Maar sinds ik zelf een dochter heb (nu 5 jaar) is het toch nog  moeilijker dan voordien. Op het moment zelf heb ik er geen last van, maar nadien blijft het toch veel langer bij dan andere interventies;


martin vermeer

  • Gast
Reactie #15 Gepost op: 25 november 2005, 23:34:08
Dat kan ik me heel goed indenken, je gaat je eigen kind zien, in het kind dat je moet gaan reanimeren?!


Rescue Ranger

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,587
  • Lekker ragge op strand, zee en de snelweg
    • Zandvoortse Reddingsbrigade
Reactie #16 Gepost op: 26 november 2005, 10:17:14
De reeds omschreven casussen zeggen genoeg, waarom het van essentieel belang is volwassene / kind. Je aanvalsplan is anders. Wij gebruiken bijvoorbeeld geen PRILL-lint, maar hebben voorin de auto een "Kinderklapper". Plus de extra middelen die je mee moet nemen, zoals een kinderkoffer.

Daarbij blijf je minder lang terplaatse bij een kinder-reanimatie en moet de CPA dus sneller anticiperen op spraakaanvragen, waardoor een centralist mee moet gaan denken met de eventueel volgende stappen van de ambulance bemensing. Denk aan vooraankondigingen naar perifeer of gaat het kind door voor ECC, eventueel begeleiding van politie, files in de regio.

RR (Die te vaak met dit bijltje heeft gehakt)
Elke hulpverlening start met communicatie.


V-V

  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 83
Reactie #17 Gepost op: 26 november 2005, 16:02:22
Waarom word er in sommige regio's het MMT standaard meegestuurd.
Is de ambupleeg beperkt in zijn handelingen bij een kinder reanimatie?


Gast48368

  • Gast
Reactie #18 Gepost op: 26 november 2005, 20:01:42
Zal nu een casus beschrijen die ik zelf heb meegemaakt op de ambulance, misschein wordt het dan allemaal wat duidelijker.

's Morgens rond 06.30 gaat de pieper met de melding "jongenman onwel geworden ,waarschijnlijk al overleden"
We gaan met A1 urgentie naar de melder toe en onderweg krijgen we nog te horen dat de vader denkt dat het goed mis is.
Terplaatse angekomen nemen we de monitor - spoedkoffer- zuurstof en uitzuiger mee naar binnen waar we worden opgevangen dor de vader. Die dirigeerd ons naar een slaapkamer waar we de moeder aantreffen die "op de thorax aan het drukken is ,van een kind van 5 jaar!!!!".
Op dat moment schrok ik heel erg( heb zelf een dochter van 5 jaar), en realiseerd me toen ,dat we geen kinder koffer bij ons hadden( hing nog in de ambulance), maar de volwassen spoedkoffer. We zijn toch begonnen maar al gauw bleek dat de reanimatie geen zin meer had en zij de reanimatie  dus ook gestaakt( kind werd al stijf). Dit was wel een moelijke beslissing.

Nu kom je de slaapkamer oplopen met de melding in het hoofd van jongeman. Mijn collega en ik hadden dus geen kindv erwacht maar iemand van  15-20jaar of ouder.
Tijdens het rijden ga je je voorbereiden op wat  je kan verwachten en wat neem je mee.
Daarom is het zo beangrijk dat dit vermeld wordt.

Wij hebben dit ook met de cetralist besproken maar die kreeg ook niet meer informatie van de melder op dat moment.

Ik kan het me voorstellen dat je meer schrikt als je niet weet dat het een jong kind betreft............wij als brw weten eigenlijk nooit wat we aantreffen qua leeftijd...........dus dat is met een brand of ongeval voor ons altijd afwachten........... :-\


Delta

  • AIOS Anesthesie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,443
  • Arts
Reactie #19 Gepost op: 26 november 2005, 20:53:25
Expecting the unexpected... Maar als wat je aantreft wat je niet verwacht had, vooral als het een kind blijkt te zijn, lijkt me dat juist een extra schok.
Arts  www.alphalog.nl