Ik was in de veronderstelling dat Pavlov (elke bewusteloze in de stabiele zijligging) allang verlaten was. Ik kom regelmatig EHBO-ers tegen die de positie van het s.o. niet hebben veranderd. Iets wat ik al jaren aan mijn cursisten meegeef.
Over één ding zijn we het eens: een trauma slachtoffer laten we liggen zoals hij aangetroffen wordt, mits…..
Als er gebraakt wordt is dat met name bij schedeltrauma’s. Dan moet er extra voorzichtig gehandeld worden want een nekletsel is dan niet uit te sluiten.
Maar als het s.o. dreigt te stikken dan moet je hem draaien. Al dan niet in de stabiele zijligging, als dan niet met meerdere personen.
In de lekenhulpverlening ben je afhankelijk van het moment. Waar ben je met wie. Als je er alleen voor staat dan moet je alleen werken. En dan kan een en ander op on-orthodox wijze gebeuren. Dat is dan maar zo, als het maar zo voorzichtig mogelijk gebeurt.
Overigens blijkt uit een groot recentelijk onderzoek over 13.375 slachtoffers dat slechts 3% (415) een aantoonbaar wervelletsel heeft, incluis 128 slachtoffers met cervicaal letsel.. Dus de kans dat je het letsel groter maakt is erg klein.
De belangrijkste beweegreden om iemand op de gewonde zijde te leggen is de ontplooing van de gezonde long. Lichaamsvloeistoffen hebben bij mijn weten geen invloed op de functie van de gezonde long.
Echter: als iemand een pneumothorax heeft doet die long niet mee met de ventilatie. Leg je het slachtoffer dan ook nog eens op zijn gezonde zijde, dan kan de gezonde long ook niet voldoende ontplooien. De gevolgen laten voor zich spreken.
Jacques geeft aan dat de adembeweging maar beperkt gehinderd worden bij een zijlligging, maar dat is bij een traumaslachtoffer met één long en verhoogde zuurstofconsumptie van grote negatieve invloed op de fysiologie van de ademhaling.
Peter geeft aan dat er ook alternatieven zijn om de luchtweg vrij te houden, maar een kaak of kinlift bij braken lijkt mij uit den bozen. Er moet dan toch gekozen worde om het slachtoffer hoe dan ook op de zij te draaien.
