OPGELICHT!!!
Als het te mooi uitziet om waar te zijn dan is het dat ook!!
http://www.destentor.nl/binnenlandstn/article171507.eceIedereen in IJsselpaviljoen voelt zich belazerd
door JENNY POLMAN en NICO HOFFER
15 MAART 2006 - ZUTPHEN - ‘Ik heb een eenmansbedrijf, heb mijn machines vanmiddag stilgezet om hier mijn prijs op te halen. En wat krijg ik: niks. Handenvol geld kost het me, in plaats van 10.000 euro winst.’
Witheet is de forse Warnsvelder (‘nee zet mijn naam maar niet in de krant’), gistermiddag in de hal van het Zutphense IJsselpaviljoen. Hij is niet de enige die zich opgelicht voelt door de
Dutch Telephone Nummer Bingo. Tientallen mensen dénken een (hoofd)prijs gewonnen te hebben, maar worden afgescheept met een ‘prul’ of een cadeau dat ‘nooit komt’.
Rene Kooij (47) uit Zutphen: ‘Je moest je prijswinnende brief inleveren. Maar ik heb vlug een kopie gemaakt, dan kan ik ze terug meppen.’ Erika Janssen (44) uit Deventer: ‘Oplichters zijn het. Ik wou er niet heen, maar mijn dochter zei: gáán, mama. Je hebt altijd een prijs.’ Een andere Deventenaar: ‘We mogen niet naar binnen, worden het bos ingestuurd met een zogenaamd luxe kofferset ter waarde van 159 euro. Maar moet je kijken, stelt toch niks voor. Die komma staat verkeerd, hoort achter de 1 en voor de 5.’
Het echtpaar De Graaf uit Olst: ‘Het zag er allemaal zo veelbelovend en bedrieglijk echt uit. Maar we zijn, op zijn oud-Hollands gezegd, genaaid. Mét onze buren hierheen gekomen, twintig euro benzine. Geen prijs.’
Het zijn maar enkele van de vele verontwaardigde reacties van mensen die uiteindelijk níet de zaal binnen mogen waar dan wellicht, misschien, misschien de échte prijzen worden uitgereikt. Of zit het toch anders?
In de zaal
Nu, het zit inderdaad anders. In de zaal wordt nieuwsgierig geluisterd en gekeken naar wat zich op de gang afspeelt.
Ogenschijnlijk fris en onaangedaan - je moet wel over een olifantenhuid beschikken wil je na zo’n tumultueus begin niet met een hoogrood gelaat voor je ‘gasten’ staan - begint de Zwitser Michaël zijn verkooppraatje, een half uur later dan in de brief stond vermeld. Een verkooppraatje, meer is het niet: hij probeert gewoon zijn Euromed-matrassen, onderdekens, dekbedden en hoofdkussens aan de man te brengen. Een kopje koffie of thee kan er niet af, terwijl in de zaal ook nog eens volop wordt gerookt: wie wat wil drinken moet dat zelf aan de bar bestellen - en betalen.
Prachtige verhalen schildert hij iedereen voor die wèl op tijd binnen wist te komen. Je moet eigenlijk gek zijn en niets om je gezondheid geven als je niet zijn beddenspul zou kopen: alle kwalen verdwijnen erdoor als sneeuw voor de zon.
Na drie kwartier is zijn publiek murw gekletst, vooral ook omdat Michaël alleen Duits spreekt en het gros van de aanwezigen daar nauwelijks de helft van begrijpt. Eén gast heeft de Zwitser dan weten te verleiden: zij bestelt de complete, vierdelige set é 698 euro - een weggeefprijs, want ‘in de winkel’ zou de hele bups tussen de 2000 en 2500 euro kosten...
Dan probeert hij het nog eens met ‘overal voor te gebruiken kussens waarin magneten zijn verwerkt’. Helpt tegen kramp, hoofdpijn, koude voeten, rugpijn.... Met dit aanbod (geen 149, geen dertig euro...maar voor 29,95 euro) heeft hij meer succes. En wie zo’n kussen koopt, krijgt er nog een potje
Aloë Vera-crème bij ook. Gratis.
Pas dan begint hij zijn ‘prijzen’ weg te geven: iedereen die de brief heeft ingeleverd krijgt een digitaal cameraatje (Preisempfehlung 89 euro) dat zo uit de opruimingsbakken van Bart Smit lijkt te komen. En alleen wie ‘een echtpaar’ heeft meegenomen - zo staat het ook letterlijk in de brief - krijgt een ‘design-radio’ die volgens het opschrift 59 euro heeft gekost maar bij Blokker hooguit 5,90 euro kost.
De vrouw die twee vriendinnen heeft meegenomen ziet het radiootje aan haar neus voorbij gaan: die vriendinnen zijn geen echtpaar.
Specialiteiten
De ‘heerlijke specialiteiten’ die de gasten in het vooruitzicht zijn gesteld - en die vooral als ‘trekker’ hebben gefungeerd - blijken te bestaan uit... stamppot boerenkool met worst en/of gehaktballetjes. Halverwege die maaltijd stapt Michael op: hij moet nog weer terug naar Zwitserland.
Gelegenheid om hem ook nog maar iets te vragen is er dan niet meer. Evenmin als het voor een tweede keer opscheppen. Ruim 2,5 uur later gaan de meesten weer huiswaarts met lege handen of een speelgoed-cameraatje en een slechts ten dele gevulde maag. Dus ook wie wèl binnen wist te komen voelt zich belazerd. En de hoofdprijs, de Mini One? Die wordt pas verloot op 15 augustus...Het kopje koffie of thee is voor eigen rekening
