Gisteren op een evenement maar eens wat zaken uit de discussies ingezet.
Casus met een 15 jarige dame die bleekjes zag, ondersteund door vriendje bij onze post aankwam, en zich niet lekker voelde.
In post plaats laten nemen. Klachten waren: duizeligheid, hoofdpijn en pijn op de borst (ribben re). Snelle oppervlakkige ademhaling. had 2,5 uur waterpijp gerookt hiervoor. Goed gezond, niet bekend met de klachten, geen medicatie. Lang en Mager
Bij stimuleren van rustig ademhalen verergering van pijn.
Dus met deze info en de discussies van het forum in het achterhoofd, binnen een paar minuten om een (aanwezige) ambu gevraagd ter beoordeling.
DD: HVS, spontane pneu, andere B problemen
Ambulancepersoneel komt binnen, kort verhaal verteld, en directe conclusie was --> hyperventilatie
Dus, ah-oefeningen. Wel hebben ze haar nog even aangesloten op de monitor, spO2, RR, ECG gedraaid, Gluc geprikt.
Als ik zo terugkijk en het opschrijf, is het voor het slo prima gelopen, ze kon met een kleine 30 min weer zelfstandig naar huis, lekker naar bed na een inspannende gebeurtenis.
Ik ben in de ehbo ook "opgevoed" met voor een hyperventilatie bel je geen ambu en dat los je zelf op, en dat heb ik ook al vaak kunnen doen.
Nu hebben we deze dame ongetwijfeld goed geholpen, maar als de VPK dan binnenkomt en meteen zegt HVS, dan zegt een klein stemmetje in mijn achterhoofd toch: dat had je zelf ook kunnen oplossen.
Nu kan ik geen Metingen anders dan AH en pols doen, en zit daar de meerwaarde echt wel in, maar ik heb dan toch altijd het gevoel dat ik mijn beslissing te alarmeren moet verantwoorden, het was immers "slechts" een HVS.
Ik denk dat de cultuurverandering zowel bij EHBO als bij AMBU nog wel even gaat duren voordat we denken: Gelukkig het was niets ernstig, maar een HVS, en de rest hebben we kunnen/laten uitsluiten.
Ik wilde dit denkproces met jullie delen, wellicht biedt het wat inzicht in hoe en waarom ehbo-ers (en ambupersoneel) in oude patronen kunnen vastzitten.