Tja, wat zal ik zeggen. Rene komt met een artikel dat het nut van zuurstof niet is aangetoond in de eerste hulp fase. Maar dat komt omdat er geen studie naar verricht is.
Ziegenfuss T. (Emergency management of polytrauma patients Zentralbl Chir. 1996;121(11):924-42.1996) concludeert in en review dat zuurstof wel degelijk een plaats heeft in de eerste hulp fase. En het is om het even wie in die eerste hulp fase hulp verleent: de EHBO-er of de professional (in Nederland zit daar niets tussenin).
Wat dat betreft ben ik het wel met Peter eens. En ik ben de laatste die zal zeggen dat zuurstof toediening alleen voor ambulancepersoneel voorbehouden is.
Van mij mag een EHBO/ AED bediener ook zuurstof toedienen.
Maar er moet wel goede scholing en nascholing zijn, kwaliteitscontrole, certificering etc. Er moet gewerkt worden volgens landelijke richtlijnen, het liefste onder de paraplu van een RAV.
Net zoals er straks volgens de nieuwe reanimatie richtlijnen gewerkt moet worden.
Meer accent op hartmassages, minder accent op beademen. Desnoods zonder beademen.
Beter iets dan niets. Maar: uiteindelijk zal er toch beademd moeten worden, anders overlijd het slachtoffer aan een hypoxie. Er zijn inderdaad case reports van reanimaties die zonder beademing tot een succesvol einde zijn gekomen.
In mijn praktijk heb ik alleen maar negatieve uitkomsten gezien indien er alleen gemasseerd werd. Maar dat kan ook wel weer inherent zijn aan het onderliggende lijden. In ieder gavl wordt ik moedeloos als ik een fors cyanotische patient moet reanimeren.
Ik denk dat instructeurs goed op hun tellen moeten passen wanneer zij dit onderwerp ter spraken brengen.
Overigens rijden er al zat rapid responders rond in Nederland: deze worden allen door de ambulancediensten ingezet. Zo komt er net iets meer dan basiszorg bij het slachtoffer: er kan direct begonnen worden met ALS. Dat is nog beter.
Dat er in het buitenland een Intermediate Life Support bestaat is inherent aan de lokale emergency care structuren.
