In simpel gezegd is art 6. ernstige schuld (dus niet met opzet) hebben aan het veroorzaken van een verkeersongeval waarbij zwaar lichamelijk letsel of de dood bij ontstaat.
Moord of doodslag is met opzet en dus willens en wetens.
Artikel 6 WVW'94 spreekt over schuld en verwijtbaarheid, niet over ernstige schuld. Verder spreekt het artikel ook, naast dood en zwaar lichamelijk letsel, over letsel waaruit ziekte ontstaat over verhindering in de dagelijkse bezigheden.
En wat is die schuld en verwijtbaarheid? In een arrest van de Hoge Raad van 1 juni 2004 (nr. 01889/03, LJN: AO5822) gaat het over een verkeersfout, gemaakt onder verzwarende omstandigheden. Genoemd worden dan in het kort het onder invloed zijn, het niet in goede staat hebben van het voertuig of het niet aanpassen van de rijstijl aan de omstandigheden, (veel) te hard rijden en het niet stoppen voor het oprijden van een voorrangsweg.
Aanhouden is volgens mij zeker niet altijd nodig, vaak gaat de verdachte ook wel uit zichzelf mee naar het bureau. De verdachte is inderdaad ook slachtoffer, maar zeker ook dader. Aanrijdingen worden te vaak af gedaan als een ongelukje. Ik vond de term ongeluk ook wat minder, omdat bij veel aanrijdingen geen sprake is van een ongelukje, maar gewoon van het niet aan de regels houden, het voertuig niet onder controle hebben of gemakzucht. Geen voorrang verlenen, niet voldoende afstand houden,etc. De gevolgen zijn vaak best groot. Financieel en psychisch voor de betrokkenen, maar ook voor de maatschappij. Een aanrijding op de snelweg in de Randstad heeft al snel files tot gevolg, met alle maatschappelijke schade tot gevolg.
Daarom hoor ik bij iedere aanrijding waar sprake is van meer dan geringe schade de veroorzaker tegenwoordig in beginsel als overtreder van artikel 5 WVW'94.
Maar goed, dat ben ik met mijn verkeershart. Is misschien niet zo sexy als het op boeven jagen, maar naar mijn mening is er veel te weinig aandacht voor binnen de politie. Wel eens gezien hoe de gemiddelde PD bij een aanrijding er uit ziet?
