Hallo Henk,
Ja ik kan me voorstellen dat het ministerie en justitie het een doorn in het oog vinden dat derden de p2000 berichten mee kunnen lezen. IK vind het tevens erg vreemd dat ze het nu een doorn in het oog vinden, mede omdat op de site over c2000 in september het volgende o.a. is geplaatst
" Hoe ziet de beveiliging van paging er uit?"
Het pagingsysteem (P2000) is nooit beveiligd geweest. De reden hiervoor is dat de beveiliging ofwel zeer eenvoudig is te kraken ofwel het operationele proces te veel zou frustreren. Omdat deze berichten veelal oproepen van de vrijwillige brandweer betreffen hebben de gebruikers ervoor gekozen P2000 niet te beveiligen
De techniek staat voor niets, daar om vind ik het vreemd dat het pagersysteem niet in c2000 is ondergebracht, maar dat er daarvoor een apart netwerk moest komen. En als het gaat om dat doorn in het oog? Het lijkt mij wel dat gebruikers toch hadden moeten weten dat hun berichten voor derden afleesbaar zijn.
Pierre
Toch kan ik me er wat bij voorstellen. C2000 heeft eigenlijk twee doelen:
1) Het met een betere kwaliteit en meer mogelijkheden verbinden van meerdere diciplines.
2) Het afschermen van privacy en opsporingsgevoelige informatie voor het publiek.
Stond het eerste doel aanvankelijk nog voorop, gaat het tweede doel -nu het eerste doel grotendeels bereikt is voor zover aanvaardbaar voor de diverse diciplines (met name de politie)- een steeds prominentere rol spelen.
Niet alleen privacy gegevens, maar operaties van de overheid in z'n algemeenheid moet steeds verder en beter afgeschermd worden. De grenzen van het toelaatbare worden immers in het ruime kader van terroristme bestrijding steeds meer opgezocht en afgetast. Het is daarbij handig om in de hand te hebben wat wanneer gepubliceerd mag worden en wat niet.
De dienstverlening heeft ondekt dat "wat niet weet wat niet deert" en ziet in het afschermen van de communicatie een instrument om eventuale onvolkomenheden of andere voorvallen die door het grote publiek "niet begrepen zouden worden" voor het publiek verborgen te houden.
In dit kader vallen exclusieve voorlichters tegenwoordig onder het openbaar ministerie en komt ook het pers-alarm bewust maar niet van de grond, diefstal gaat bij wijze van spreken nog net door de beugel, maar een met de pers pratende agent kan op ontslag kan rekenen.
P2000 is in dit kader een van de laatste strohalmen geworden waar de vrije pers zich aan vast klampt en waaruit nog informatie gehaald kan worden.
Daar moet dus het kost wat het kost ook een "oplossing" voor gevonden worden, want de vrije pers is een luis in de pels van de overheid, ze begrijpt deze overheid immers niet en in haar ogen dient ze dus bestreden te worden.
Dit is óók "de veranderende samenleving".
Henk
