Hockey-wedstrijd. Jongen van 11. Hockeystick tegen knie aan.
Jongen ligt op de grond en kan niet meer staan, heeft veel pijn.
De stick heeft hem net onder de knieschijf geraakt.
Flinke vochtophoping in de knie. De knie doet niks meer.
Bij elke kleine beweging van het been schiet hij in de lucht van de pijn.
Los van wat er is gedaan heb ik aan jullie drie specifieke vragen:
1. Na te hebben gekoeld: wel of geen drukverband?
2. Wel of geen beenspalk?
3. Vervoer naar de SEH per auto of per ambulance?
Ik was het namelijk niet eens met mijn collega. Zonder te zeggen wat er is gedaan, wil ik daarom jullie onafhankelijke mening.
Wat zou jij hebben gedaan? Graag reacties van zowel ehbo-ers als ambulance/SEH-verpleegkundigen.
Waar ligt de patient ? op het veld of in een eerste hulp post ?, Kan het evenement door gaan ?
Na een eerste beoordeling, zou ik kijken of de patient op een brancard en met handmatige ondersteuning van het veld af halen
Om de patient daarna verder te beoordelen.. Direct een Ambulance laten komen lijkt me wat voorbarig.. Dan kan wel na een een verdere beoordeling, je hebt daarvoor nog alle tijd..
Als je een spalk gebruikt om het tijdelijk te immobiliseren om van het veld af te halen, gebruik dan in iedergeval geen opblaasbare spalk, (die krengen moet echt overal de prullebak in.).. Er zijn wel spalken geschikt hiervoor,(Klittenband versies tot samsplint..)die een daarin bekwame eerste hulpverlener kan gebruiken. Die zijn vaak alleen geschikt voor rechte ledematen.. De de stand van de knie is bepalend of je ze kan gebruiken of niet...
Is de patient van het veld in je eerste hulp post, dan heb je dus alle tijd voor verdere beoordeling. En koelen kan in dit soort situaties geen kwaad en kan ook zeer zinvol zijn,
En dan volg ik Rapje
Omdat ik nieuwsgierig ben hoe er in het geval van Harold uiteindelijk gehandeld is, ook nog even mijn reactie.
Allereerst wil ik weten of er sprake is / kan zijn van een fractuur. Gezien de aard van het letsel is het natuurlijk mogelijk, maar de plek van de pijn en het onvermogen om de knie te gebruiken doet me ook aan een eventueel meniscusletsel denken.
Waar ik aan denk:
* allereerst aan het slachtoffer vragen of tenen / enkel gewoon bewogen kan worden. Is dat zo, dan is de mogelijkheid van een fractuur al een stukje kleiner, en ga ik koelen. Is dat niet zo, dan wordt het been geïmobilliseerd en een ambulance gewaarschuwd voor een vermoedelijke scheen- / onderbeenbreuk. Immobiliseren niet met een spalk, dat is geen taak voor een EHV-er maar voor ambu-personeel.
* Gaat bewegen van tenen / enkels wel, dan ga ik koelen. Vaak doe ik dit door met een elastisch windsel een paar slagen om de knie te maken, zodat er geen contactbevriezing optreedt, daar het icepack op te leggen, en die even vast te leggen met een paar slagen van het verband. Zo hoef je hem niet steeds vast te houden. Mocht het koelen pijnlijk zijn (vaak een stekende pijn), is dit een extra indicatie voor een fractuur. Stoppen met koelen, immobiliseren en ambu waarschuwen.
* Gaat het koelen goed, zonder extra pijnklachten, dan ga ik na ca. 10 minuten verder onderzoeken: drukpijn? beweging mogelijk? knie echt op slot, of op andere manier een beperking? exacte plaats / score pijn? neemt de zwelling toe? is dit vocht, haematoom of andere zwelling?
Aan de hand daarvan, ga ik verder behandelen / allarmeren. Mocht ik van mening zijn dat het geen fractuur is, dan gaat er na het koelen een drukverband op de knie en kan slachtoffer (indien mogelijk, ouders, coach?) op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Kan ik een fractuur niet uitsluiten, dan wordt er geimmobiliseerd, en een ambu gebeld.
Maar, Harold, wat is nu de uitkomst van jullie verhaal?
Ik zou echter nooit een fractuur kunnen uitsluiten, wat ik heb geen rontgen ogen, en dat zou ik de patient ook vertellen. De pijnbeleving van de patient zal een belangrijke factor zijn Ik zou hem altijd verwijzen naar een HAP, en als het been/knie echt niet te bewegen en andere vormen van vervoer niet werken valt dan zou ik in overleg met het CPA de gele auto laten komen.