Fotografen kan dit?

[Ko van Leeuwen]

Met de razendsnelle media (als familie inderdaad nog niet eens fatsoenlijk op de hoogte is gesteld) of wanneer er omstandigheden spelen die iemand een verdachte maken  moet je wegpoetsen. Voor de rest: onzin.

Klopt als een bus. Alleen komt de formele vaststelling of iemand wel of niet schuldig is aan een ongeval veelal later. Dus ga je maar weer poetsen.
En voor de rest onzin? Ja en Nee. Ja, want er zijn meer kenmerken aan een auto, nee, omdat het verwachtingspatroon er is. En zoals gezegd, ik heb het tot gewoonte gemaakt om het altijd te doen op foto's.
Het kromme is dat ik het op video slechts bij uitzondering doe. Dit komt omdat dit meer werk is (kenteken beweegt over het beeld). Verder doet een stapje naar links of naar rechts ook wonderen ;-)

[Tammo]

Ik lees dit topic als fotograaf/cameraman altijd met plezier. Het is altijd prettig om te weten hoe er tegen de media wordt aangekeken, zodat wij daar ook rekening mee kunnen houden.

Toch vraag ik mij wel eens af, waarom in dit topic zo vaak de pijlen worden gericht op de 112sites en de hobbyfotografen.
Wat betreft hun houding, daar kan ik mij soms wel wat bij voorstellen.
Wat ik niet snap is waarom men vaak van mening is dat hun beeldmateriaal te shokerend, c.q. over de grens is.
Niet omdat ik vind dat sommig beeldmateriaal WEL zou moeten komen, maar wel om het volgende :

De afgelopen dagen heb ik op de publieke en commerciële beelden gezien, waarvan ik zeker weet dat als ze op een 112site hadden gestaan, ze tot op de grond toe waren afgefikt.
Blijkbaar worden beelden op de publieke/commerciële zenders heel anders beoordeeld ?

Misschien heb ik het gemist, maar heeft er iemand gereageerd op het forum vanwege deze beelden :

- Jongen verdrinkt voor ogen ouders, terwijl HV zoekt, worden de ouders die op de kant zitten in beeld gebracht.

- Het stoffelijk overschot van de vermoorde Jennefer wordt uit huis gehaald : vol in beeld.

- Klasgenoten tonen emoties vanwege Jennefer : vol in beeld.

Persoonlijk kan ik goed inschatten welke beelden ik wel, en vooral welke beelden ik niet wil hebben, maar welke beelden "de kijker" wil zien, en wat de reacties op beelden zullen zijn, dat blijft mij onduidelijk, geen peil op te trekken....  

[Stephen Peters]

Dus als jouw moeder half-dood op straat ligt na een aanrijding dan vind jij het geen probleem dat ze herkenbaar en vol in beeld op foto's verschijnt?

Dan heb ik wel wat anders aan mijn hoofd dan mij druk te maken om foto's, denk je ook niet?

Als er een natuurramp is geweest, dan kan men niet genoeg ellende en lijken tonen zodat men maar zijn portemonnee trekt, want ow zo zielig en alles. In het nieuws over het Midden-Oosten zie je maar vaak genoeg dat ze lijken expres voor de camera tonen om de gruwelen van de Israeliers of Amerikanen te tonen of de beelden van Kadaffi om maar wat recents te noemen en ga zo maar door. Niemand die je daar over hoort vallen...Maar zodra het om een van de dodelijkste dingen gaat die de mensheid gekend heeft (het verkeer), dan worden ineens alle principes en normen uit de kast getrokken. Dan mag je mensen niet confronteren met de gevolgen van bepaald handelen. Ik heb geen boodschap aan die kritiek. Ik ben er van overtuigd dat hoe meer confronterend de foto's zijn hoe bewuster mensen worden van bepaalde risico's die men iets te makkelijk neemt, zoals hard rijden, onder invloed, door rood, zonder gordel etc.
Zonder bewustwording bij "het gewone volk" van de zaken waar hulpverleners mee te maken hebben, zal men ook niet het respect opbrengen voor het werk die deze mensen doen en die ze verdienen. Simpelweg omdat ze nooit of nauwelijks de ernst van situaties te zien krijgen, maar alleen een gesimplificeerd en gecensureerde versie.

Als journalist/fotojournalist heb je de taak de zaken te brengen zoals het is en niet je lezers te beschermen voor bepaalde zaken of ze erger doen voorstellen dan ze zijn. Dan ga je je rol voorbij en ben je aan het manipuleren.

[Bruin511]

Als journalist heb je inderdaad de taak om een verhaal te brengen en een weergave van de werkelijkheid. Echter hoeft dat niet met het vol in het beeld brengen van slachtoffers en alle emotionele gevolgen vandien. Als je een echte journalist bent ben je lid van de NVJ en deze heeft een code

19. De journalist ontziet de privacy van slachtoffers, nabestaanden, patiënten maar ook van verdachten en daders door de algemene herkenbaarheid van betrokkenen in de berichtgeving te vermijden in al die gevallen waarin deze personen onevenredig nadeel van herkenbaarheid zullen ondervinden en voor zover het vermijden van herkenbaarheid niet in strijd is met het belang van een adequate berichtgeving.

bron:
http://www.nvj.nl/ethiek/code-voor-de-journalistiek

En als je een goede fotograaf bent kan je een confronterend verhaal ook brengen zonder dat er slachtoffers herkenbaar inbeeld komen.

Maar dit is wel een beetje off topic eigenlijk ......

[peen van dienst]

Dus als jouw moeder half-dood op straat ligt na een aanrijding dan vind jij het geen probleem dat ze herkenbaar en vol in beeld op foto's verschijnt?

Inderdaad, dat vind ik geen probleem. Ze ligt daar net zo herkenbaar voor iedereen op straat, dus waarom zou dat niet op een foto mogen ? Zo'n foto kan naderhand zelfs handig zijn voor de schuldvraag, of voor de verwerking van het gebeurde.

Ik heb er bijvoorbeeld veel meer moeite mee als er drommen mensen omheen staan en daardoor de hulpverlening belemmerd wordt, om maar wat te noemen.

Zo is mijn eigen auto ook al meermalen op regio15 te zien geweest, bijvoorbeeld laatst toen ik op de A4 aangereden was. Als je anderen in beeld brengt tijdens "onheil", moet je jezelf dan ook niet sparen.

Peen

[Sem van der Wal]

Het gaat toch niet over de auto, maar over de personen?  

[RAdeR]

Wel over het kenteken van de auto  

[Jos v L]

Inderdaad, dat vind ik geen probleem. Ze ligt daar net zo herkenbaar voor iedereen op straat, dus waarom zou dat niet op een foto mogen ? Zo'n foto kan naderhand zelfs handig zijn voor de schuldvraag, of voor de verwerking van het gebeurde.

Ik heb er bijvoorbeeld veel meer moeite mee als er drommen mensen omheen staan en daardoor de hulpverlening belemmerd wordt, om maar wat te noemen.

Zo is mijn eigen auto ook al meermalen op regio15 te zien geweest, bijvoorbeeld laatst toen ik op de A4 aangereden was. Als je anderen in beeld brengt tijdens "onheil", moet je jezelf dan ook niet sparen.

Peen

Denk dat je anders praat als je moeder er zo bij zou liggen op een foto. Bij de aanrijding die jij noemt zijn geen doden gevallen. Dus die vergelijking gaat niet echt op. En dat een foto achteraf handig is voor de schuldvraag? Tja, dat zou kunnen maar daar hebben we in eerste instantie de VOA voor, en dat wil nog niet zeggen dat deze foto's wereldkundig gemaakt moeten worden. Zelfde voor de verwerking. Ben het met je eens dat dit kan helpen, maar ook dit kan zonder de foto's openbaar te maken. Indien een slachtoffer of nabestaande echt behoefte heeft zullen zij de betreffende fotograaf zeker achteraf benaderen met de vraag of er nog meer beeldmateriaal is.

Met betrekking tot het onheil sparen zou ik zeggen behandel anderen zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Misschien maakt het jou niets uit dat je vol in de picture staat met een opengescheurde meloen maar respecteer dat er ook zat mensen zijn die dat vreselijk zouden vinden. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken dat ik foto's zou tegenkomen waarom een dierbare dood op de grond ligt. Vergeet niet wat eenmaal op internet staat komt er nooit meer af, en er zal een moment komen dat je er gewild of ongewild mee geconfronteerd word. En ook al ben je er bewust na op zoek in het kader van beeldvorming/verwerking kan ik me niet voorstellen dat je op zoek bent naar horrorfoto's waarop jouw dierbare deels herkenbaar op de grond ligt.

[Jos v L]

Als journalist heb je inderdaad de taak om een verhaal te brengen en een weergave van de werkelijkheid. Echter hoeft dat niet met het vol in het beeld brengen van slachtoffers en alle emotionele gevolgen vandien. Als je een echte journalist bent ben je lid van de NVJ en deze heeft een code

19. De journalist ontziet de privacy van slachtoffers, nabestaanden, patiënten maar ook van verdachten en daders door de algemene herkenbaarheid van betrokkenen in de berichtgeving te vermijden in al die gevallen waarin deze personen onevenredig nadeel van herkenbaarheid zullen ondervinden en voor zover het vermijden van herkenbaarheid niet in strijd is met het belang van een adequate berichtgeving.

bron:
http://www.nvj.nl/ethiek/code-voor-de-journalistiek

En als je een goede fotograaf bent kan je een confronterend verhaal ook brengen zonder dat er slachtoffers herkenbaar inbeeld komen.

Maar dit is wel een beetje off topic eigenlijk ......

De persfotografen hier in de regio maken dit soort foto's ook niet. Vaak zijn het die eenjaarsvliegen die het voor de goedwillende persfotograaf verprutsen en snel een andere hobby gaan zoeken als het te heet onder de voeten wordt.

[Arie]

Dit is weer zo'n theoretische discussie over wie wat ergens van vindt en wat de ander vervolgens weer vindt van dat standpunt.

Voorlopig kom je zelden of nooit echt 'open en bloot foto's' tegen van slachtoffers. Nagenoeg alle sites vermijden het openlijk tonen van stoffelijke overschotten en verwondingen etc. Hooguit zie je een laken met 'iets' eronder dan wel (bij gewonden) geblurde personen die niet herkenbaar zijn.

Dat de een vindt dat je verder mag gaan dan de ander is leuk en aardig, maar in de praktijk wordt er over het algemeen dus echt wel rekening gehouden met goede smaak en gevoelens van slachtoffers, familieleden/nabestaanden.