Fotografen kan dit?

[hoefhaan]

Even eerst inhoudelijk over "eerst de EHBO-ers en nu de fotografen":

Dit is naar mijn idee echt een misvatting. Ik voel me hier redelijk persoonlijk aangesproken aangezien ik vrijwel de enige verpleegkundige ben die zowel hier schrijft als in het topic over EHBO-ers waar je op doelt.
Ik voel me echter niet aangevallen, omdat ik weet dat het anders is. Ik bekijk dit forum op onderwerpen die actueel zijn, dus via de link "ongelezen berichten sinds je laatste bezoek". Dit topic komt daar steeds in boven, al lange tijd. En dan trekt dat mijn aandacht. Zo ging dat ook met de topics over EHBO-ers.
Ik leg niets onder een loep cq vergrootglas, ik ga de discussie aan en probeer de diverse zaken uit een ander hoek te belichten. En ja, dat is wel eens wat tegen de haren instrijken voor sommige fotografen, maar anders zou het geen discussie zijn.

Kijk maar eens goed terug in mijn posts, dan zal je zien dat ik er steeds op terug kom dat het gelukkig uitwassen zijn, ik benoem zelfs de positieve kanten van incidentfotografie. Echter is het geen theoretische discussie omdat er in mijn ogen best wel een fors aantal uitwassen is. Wel blijf ik het uitwassen noemen omdat het aantal zaken waar ik me aan stoor of wat in mijn ogen problemen oplevert in schril contrast staan met de totale journalistiek. Mar dit topic is nou net een verzameling van die uitwassen, dus vandaar dat het er hier soms fel aan toe gaat.

En als je mijn posts nog beter bekijkt stel ik zelfs mijn eigen handelen en mijn eigen beroepsgroep ter discussie. Iets wat ik anderen hier slechts beperkt zie doen. Zie het dus niet als een aanval, maar wel als een manier om discussies levendig te houden.  

Dat hier fel gediscussieerd en de toon soms scherp is, komt niet omdat mensen het nou zo oneens zijn over wat moreel of niet verwerpelijk is, maar puur omdat er al gauw met dat bekende vingertje wordt gewezen. Je durft bijna geen uitleg meer te geven omdat je bang moet zijn als 'botte hond' gezien te worden. Zie de uitleg bijv. van BHN849. Nergens zegt ie dat hij geen oog heeft voor slachtoffers, maar het is gelijk 'je zegt zus of zo dus zal je wel een van dat 'soort' zijn, of woorden van gelijke strekking.

Als je hier bepaalde standpunten fel verdedigd lijkt het er inderdaad op dat je zelf dan ook zo handelt. Ik ken betrokkenen niet en ga niet een onderzoek starten naar betrokkenen om te kijken of ze wel of niet aan mijn verwachtingen voldoen.
Ik reageer gewoon op de uitlatingen die hier worden gedaan.  

Maar geeft die verhalen dan eens een gezicht? Ik bedoel kom eens met voorbeelden van situaties waarin het afgrijselijk verkeerd ging door foto's van 112-fotografen de gepubliceerd zijn?

Al de punten die ik heb gegeven waarop het mis kan gaan zijn uit de praktijk gegrepen. Natuurlijk gebeurd het één vaker dan het ander maar het zijn punten die ik formuleer uit éérst jarenlange ervaring met het opvangen van slachtoffers op een IC, en later uit mijn straatervaring bij de ambulancedienst.
Tevens koppel ik hier de uitlatingen aan die ik anderen hoor doen. Collega's maar ook mensen die geschokt reageren op een foto in de krant bijvoorbeeld.  

ALs je voorbeelden zoekt van foto's die niet konden dan moet je dit topic vanaf het begin eens doorkijken. Veel van de hier besproken foto's of filmpjes zijn verwijderd door de media, en dat zal geen toeval zijn. Wij zullen dan niet de enigen zijn die daar commentaar op hadden.

[hoefhaan]

Dat (2e) gedeelte tussen haakjes neem ik overigens bij deze terug want kan ik niet bewijzen. Maar ik ging er vanuit gezien de zeer kritische reacties vanuit die groep richting Rescue en diens bedrijf.

Dit forum heeft het zelf bekend gemaakt, http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=72715

[hoefhaan]

Je verhaal klinkt heel mooi. Maar is eigenlijk schandalig. Jij als hulpverlener bent opgeroepen om hulp te verlenen. Jij hoeft niet te bepalen van welk incident ik wel of niet beelden publiceer.

Het is schandalig dat het soms nodig blijkt te zijn.
Inderdaad ben ik geroepen om hulp te verlenen. Zoals ik al eerder schreef: Als een fotograaf goed bezig is heb ik niet eens in de gaten dat er foto's worden gemaakt.
Ik bepaal inderdaad niet welke beelden jij publiceert maar ik kan er wel mijn mening over geven, en als ik het nodig vind om de privacy van het slachtoffer te bewaken neem ik mijn maatregelen.

Wanneer jij een gegronde reden hebt waarom jij geen publicatie wenst, kan jij dat met mij weerleggen, je argumenten daarvoor geven, en dan zoek ik samen met jou naar een passende oplossing. En als jou argumenten steekhoudend genoeg blijken ga ik niet publiceren.

Hoe zie je dat in praktische vorm?
Stel: Ik ben bij een hulpverlening en signaleer dat jij foto's maakt die niet kunnen. Hoe moet ik jou dan melden dat ik niet op prijs zou stellen dat ze gepubliceerd worden? Ik moet bij mijn slachtoffer blijven, vervolgens ga ik met het slachtoffer naar het ziekenhuis, en dan ben ik 1.5 uur verder voordat ik contact met je zou kunnen zoeken. (als ik niet weer al met de volgende rit bezig ben) Dan moet ik vervolgens nog weten voor welk medium je werkt (gelukkig weet ik dat van de meesten hier in de buurt) en hoe je bereikbaar bent, echter zijn ondertussen de beelden al lang gepubliceerd.
Achteraf verhaal halen kan, en doe ik soms ook een enkele keer, als ik signaleer dat een slachtoffer duidelijk herkenbaar is, of ik van mening ben dat een foto te schokkend is.

Maar ik ben dan degene die die beslissing hoort te nemen, en niet jij als hulpverlener.

Klopt helemaal, maar ik ben er om de privacy van de patiënt te waarborgen en neem dan maatregelen. En dat doe ik echt niet te pas en te onpas, alhoewel ik bij situaties waarin de pers ter plaatse komt (of andere toeschouwers) wel sneller de keuze maak om de ambulance in te gaan. Je zult echt begrip moeten hebben voor dat feit, ik heb een eed moeten afleggen waarin ik dat beloof.

[Arie]

Eigenlijk zou iedere fotograaf eens een dagje mee moeten lopen met de ambulance (is niet realiseerbaar, weet ik, maar fantaseren mag   ) en iedere hulpverlener eens een dagje met een fotograaf op stap en met name wat ie thuis dan doet aan bewerken enzo. Misschien dat zoiets wederzijds begrip zou opbrengen.  

[hoefhaan]

Ben ik voor!!!
Ik denk dat we dat in NL veel meer zouden moeten doen.

Ik wil best een stageplaats beschikbaar stellen, maar denk dat ik dan ruzie krijg met mijn werkgever....

[Luke_BNV]

Het is schandalig dat het soms nodig blijkt te zijn.
Inderdaad ben ik geroepen om hulp te verlenen. Zoals ik al eerder schreef: Als een fotograaf goed bezig is heb ik niet eens in de gaten dat er foto's worden gemaakt.
Ik bepaal inderdaad niet welke beelden jij publiceert maar ik kan er wel mijn mening over geven, en als ik het nodig vind om de privacy van het slachtoffer te bewaken neem ik mijn maatregelen.

Hoe zie je dat in praktische vorm?
Stel: Ik ben bij een hulpverlening en signaleer dat jij foto's maakt die niet kunnen. Hoe moet ik jou dan melden dat ik niet op prijs zou stellen dat ze gepubliceerd worden? Ik moet bij mijn slachtoffer blijven, vervolgens ga ik met het slachtoffer naar het ziekenhuis, en dan ben ik 1.5 uur verder voordat ik contact met je zou kunnen zoeken. (als ik niet weer al met de volgende rit bezig ben) Dan moet ik vervolgens nog weten voor welk medium je werkt (gelukkig weet ik dat van de meesten hier in de buurt) en hoe je bereikbaar bent, echter zijn ondertussen de beelden al lang gepubliceerd.
Achteraf verhaal halen kan, en doe ik soms ook een enkele keer, als ik signaleer dat een slachtoffer duidelijk herkenbaar is, of ik van mening ben dat een foto te schokkend is.
 
Klopt helemaal, maar ik ben er om de privacy van de patiënt te waarborgen en neem dan maatregelen. En dat doe ik echt niet te pas en te onpas, alhoewel ik bij situaties waarin de pers ter plaatse komt (of andere toeschouwers) wel sneller de keuze maak om de ambulance in te gaan. Je zult echt begrip moeten hebben voor dat feit, ik heb een eed moeten afleggen waarin ik dat beloof.

Dat je met een slachtoffer zsm de ambulance ingaat is Oké. Dat zou ik alleen maar mooi vinden, omdat dat voor mij ruimte maakt tot het maken van betere beelden.

Als jij als verpleegdkundige werkzaam ben en je ziet dat ik foto's maak die niet kunnen, kan jij aan de chauffeur of een agent vragen daar over te corresponderen met mij. Ik kan met hun dan beslissen wat te doen.

Wat jij zegt over je eed klopt natuurlijk niet. Jij hebt een eed afgelegd waarin jij belooft geen informatie te verspreiden over het slachtoffer of zijn toestand. Die eed houd niet in dat het jou taak is te zorgen dat ik geen foto's maak van het slachtoffer.

Wat ik met mijn reactie vooral probeer te zeggen is dat er nog wel eens hulpverleners (vooral politie) zijn die denken te moeten beslissen wat ik doe. Tuurlijk mag je een opmerking maken over die foto met dat zichtbare kenteken. Maar het moet niet zo zijn dat je jou wil op gaat leggen als wet. Als je dat wel wilt heb je als hulpverlener de verkeerde baan gekozen. Dan dien je een politieke partij op te richten, dan kun je (mits je genoeg stemmen krijgt) wetgeving maken die dat verbied. Dat heet een democratie.

Het is niet voor niets dat de wetshandhavers geen beleidsmakers zijn. Want dat kan hele rare gevolgen hebben.


Voor de duidelijkheid, ik publiceer nooit beelden waarop slachtoffers herkenbaar in beeld zijn etc.

[hoefhaan]

Dat je met een slachtoffer zsm de ambulance ingaat is Oké. Dat zou ik alleen maar mooi vinden, omdat dat voor mij ruimte maakt tot het maken van betere beelden.

Kijk, weer wat geleerd!  

De reden dat ik het niet via de politie of mijn collega wil doen is dat ik dan eerst over het hoofd van het slachtoffer moet gaan uitleggen wat ik heb gezien en wat ik daar niet juist aan vind, en dan moet een tweede partij dat tegen jou gaan zeggen. Dat werkt in mijn optiek niet.

[peen van dienst]

De reden dat ik het niet via de politie of mijn collega wil doen is dat ik dan eerst over het hoofd van het slachtoffer moet gaan uitleggen wat ik heb gezien en wat ik daar niet juist aan vind, en dan moet een tweede partij dat tegen jou gaan zeggen. Dat werkt in mijn optiek niet.

Sowieso is het ook niet aan jou om die beslissing te maken. Je mag je mening hebben; en je mag maatregelen nemen zoals het sluiten van de deuren.

Maar wat een mooie discussie dit. Hele kluiten mensen die menen op basis van 'fatsoen' of persoonlijke inschatting/levenservaring/noem maar te mogen bepalen wat een ander mag of niet.

Okay:

- Ik vind dat je rechters geen hand hoeft te geven
- ik vind dat Turkse kinderen niet bij Nederlandse pleegouders terecht mogen komen
- Ik vind dat nertsen niet gefokt mogen worden
- Ik vind het niet kunnen dat je maar 100 km/uur op de snelweg mag
- Ik wil lekker kunnen roken in een restaurant; schijt aan het rookverbod
- Ik vind dat vrouwen geen verantwoordelijke positie in een politieke partij mogen bekleden
- Ik heb een hond, en dus vind ik dat vuurwerk afsteken verboden moet worden
- Ik vind het onzin dat ik geen rode diesel mag tanken; mijn truttenschudder loopt er net zo goed op
- Ik vind het werkelijk te gek dat ik sociale lasten moet afdragen als ik een Pool mijn hele huis laat verbouwen

Is namelijk allemaal erg onfatsoenlijk in mijn ogen (of: eerlijk gezegd, meer in de ogen van anderen). En dat mag je (voor jezelf) nog vinden ook; eenieders gedachten zijn vrij.

En toch: als je daar wat van zegt of het zelfs naar gaat handelen, zegt iedereen "tja, leuk die mening van jou, maar de wetten en regels die wij met zijn allen in dit land hebben afgesproken, zeggen iets anders en daar heb je je dus maar naar te schikken".

Maar als iemand zegt "ik vind die foto niet kunnen" mag een belangrijke regel waar wij met zijn allen onze rechtsstaat op gebouwd hebben, opeens overboord. Dan mag de politie/ambulance/brandweer toch opeens gaan bepalen dat je een foto niet mag maken, om maar wat te noemen. Want 'dat is fatsoenlijk', opeens. Dan mag een brandweerman 'zijn spuit erop zetten'. Of dan mag 'de toegang ontzegd worden'. Maar volgens mij is het niet in overeenstemming met de wetten, regels en richtlijnen. Behoorlijk onfatsoenlijk dan van de agent; als hij machtsmiddelen gaat misbruiken om iets af te dwingen wat in tegenspraak met de wet is.

Ik heb het al meer gezegd: er is in Nederland maar 1 instantie die bepaalt wat er wel of niet gepubliceerd mag worden: de rechter. En zelfs die alleen nog achteraf. Kan me niet herinneren dat in de wet staat 'je mag op de openbare weg foto's maken, tenzij de ambupleeg er wat van zegt'.

Begrijp me goed: een ambupleeg die er wat van zegt, snap ik, uit hoofde van zijn beroep - en waarschijnlijk: passie - mensen helpen. Maar een politieagent die op basis daarvan gaat verbieden/bekeuren/hinderen is op dat moment zijn uniform niet waard. Die gaat tegen de wil van de wetgever en de ministeries van Justitie en Biza in. Sorry: maar we hebben gewoon met zijn allen afgesproken dat het mag. Als dat je niet zint, moet je proberen de wet veranderd te krijgen. Tot die tijd: niet mee bemoeien, niet zeuren.

Dat gezegd hebbende: ik heb eigenlijk nooit problemen op straat op dit punt. We zijn bij regio15 niet zo uit op schokkende beelden of zo. Ik vind (voor de duidelijkheid) dus ook niet dat 'alles maar kan' of 'alles maar gepubliceerd moet worden'. Maar laat mij dat alsjeblieft zelf uitmaken.... Laat mij mijn werk doen. Zal ik mij in ruil ook niet bemoeien met het werk van de politieagent  

Peen

[Sem van der Wal]

Goed verteld, super!  

[Berger]

Om te beginnen, ik heb zelf geen moeite of problemen met fotografen, maar het constant beroepen op de wet, dat het mag, openbare weg, persvrijheid en noem maar op, geeft voor mijn gevoel wel aan dat veel fotografen het zelf ook niet helemaal kosher vinden soms......