Je slaat de spijker op de kop!!!! De officiële door de overheid gesubsidieerde rampenzender die zo omgaat met de privacy van burgers etc. Ik heb er geen goed woord voor over. Ook ik heb me vaker schuldig gemaakt aan het veroordelen van 112 fotografen die niet goed om zouden gaan met de privacy van SO's etc.. Maar na deze beelden gezien te hebben valt mij niks meer in.
Oh, maar voor de duidelijkheid... Wil niet zeggen dat ik de beelden niet zou publiceren. Maar je kan in ieder geval minimaal een blurretje op de gezichten doen.
Maar vergelijk het voorbeeld eens (bijvoorbeeld) met deze beelden van
de achtervolgde inbrekers die gecrasht waren. Overigens ook gepubliceerd door een regionale omroep. Ook mensen die het uitschreeuwen van de pijn. Ik zie duidelijke overeenkomsten.
Maar omdat iedereen daar zegt 'eigen schuld dikke bult' en het 'verwerpelijk volk' vindt zou het daar kunnen, wordt er om gelachen en het beeld honderden keren op Feestboek gedeeld, en in het geval van de brand roept men 'ach gut' en kan het opeens niet. Beetje dubbel.
Ik ben van mening dat je als medium geen deel bent van een straf. Je laat zien wat er gebeurt, maar de publicatie is niet bedoeld om iemand te kwetsen, publiek te veroordelen of anderszins schade te berokkenen. Wat en hoeveel 'detail' je laat zien is aan het medium (het verhaal 'Telegraaf heeft een ander publiek dan de Elsevier en legt daarom de nadruk op andere zaken'). Je kan ervoor kiezen om (bewust) schokkende beelden te laten zien, om daarmee aan te geven hoe ernstig de gebeurtenissen waren. Maar dat lukt je nog steeds met een blurretje op de gezichten.
Maar laten we elkaar ook geen mietje noemen: familie, buren en omwonenden weten ook
met het blurretje nog steeds haarfijn dat het "mevrouw Janssen van nummer 18" is. De rest van Nederland weet
zonder blur nog steeds niet dat het mw. Janssen is. Dus in die zin kan je over het nut van die blur discussiëren, in ieder geval bij de flatbrand. Ik denk bij 'het nut van een blur' vaak meer aan strafrechtelijke zaken: verdachten die achteraf onschuldig zijn, of veroordeelden die strafvermindering krijgen omdat ze herkenbaar in de media zijn geweest.
Natuurlijk: de familie roert zich hier. Maar ook dan zeg ik "is een beetje dubbel" in de zin van: we zijn allemaal nieuwsconsumenten. Ik zie geen enkele brede maatschappelijke beweging om minder schokkende beelden in het nieuws te krijgen; dus om de wetgeving op dat punt aan te scherpen. Of: om bepaalde media te boycotten omdat ze schokkende beelden publiceren. Men kijkt nieuws, neemt abonnementen op kranten, kijkt nieuws op TV. Men deelt de beelden van de gecrashte inbrekers met allerhande lachende commentaren op Feestboek. Tot het moment dat het "dichtbij komt" of "zielig is", dan kan het opeens niet meer. Ik ben dus op zoek naar de logica, naar het verschil tussen de twee cases.
Peen