Bepaalde personen reageren hier alsof het een misdrijf is als je een slachtoffer (al dan niet opzettelijk) op de foto zet.
Ik ben wel benieuwd waar dat op gebaseerd is. Wie nu direct 'goed fatsoen!' roept, onttrekt zich aan argumentatie.
Laten we de juridische verhoudingen wel goed in het oog blijven houden: een fotograaf is NIET verplicht om te blurren, en is zelfs niet verplicht om rekening te houden met de privacy van het slachtoffer.
Dat houdt overigens niet in dat ik er geen rekening mee houd en alles zomaar vast wil leggen.
Ik heb zeker begrip voor de situatie waarin de slachtoffers zich bevinden, maar ik vind het doorgeslagen om zelfs omstanders te blurren. Alsof je doodsbedreigingen krijgt omdat je eerste hulp verleend hebt bij een ongeval...
In de omgeving waar ik actief ben is een bedrijf plaatselijk goed bekend, inclusief hun huisstijl. Als er dan een ongeval is waar een van hun voertuigen bij betrokken is, kan ik het logo onleesbaar maken, maar de rest van het voertuig is nog duidelijk herkenbaar. Dat doe ik dan ook niet, want dat is onzinnig. Het is in zo'n geval onvermijdelijk dat het voertuig herkend wordt. Hetzelfde geldt overigens voor kentekens onleesbaar maken. Uit praktische overweging (er komen veel negatieve reacties als het niet gebeurt) doe ik het; maar in de praktijk worden auto's van bekenden niet herkend door de kentekenplaat (noem er eens 3 op, van bekenden?) maar door allerlei accessoires in het voertuig (een knuffelbeertje op de hoedenplank, een hanger aan de binnenspiegel etc.).
Met enkele negatieve uitzonderingen daargelaten weten de meeste sites nog wel een algemeen aanvaard 'midden' te hanteren.
Dat lijkt mij ook.