Eens heb ik een dodelijk bedrijfs ongeval meegemaakt (details zal ik achterwege laten) het SO was nog in leven en lag ergens onder, door mijn werkgever is hem toen gevraagd of er familie gewaarschuwd moest worden omdat duidelijk was dat de man bij het verwijderen van datgene waar hij onderlag direct zou overlijden.
Het SO gaf toen te kennen om afscheid te willen nemen van vrouw en kinderen, we hebben ons toen vrijwillig als collega's gemeld om de zaak af te schermen zodat hij en zijn gezin nog enige privacy zouden hebben.
Ieder zal begrijpen dat na een half uur een hartverscheurende situatie optrad, huilende echtgenote gillende kids, gelukkig was er direct opvang geregeld voor hen maar ook voor ons. De kids hebben "normaal" afscheid kunnen nemen van hun vader en de echtgenote is heeft zijn hand vast gehouden bij het verwijderen van de last en bij zijn directe overlijden daarbij.
De hele situatie heeft diepe indruk gemaakt, de crematie hebben we later ook bijgewoond en we zijn daarna bedankt door de echtgenote van onze collega voor onze inspanningen om het afscheid mogelijk te maken.
Het feit dat we "het verschil" hebben gemaakt tussen een ongeval met dodelijke afloop en een ongeval met dodelijke afloop maar de mogelijkheid hebben geboden om toch afscheid te kunnen nemen heeft mij en de andere toemalige collega's geholpen bij het verwerken van onze indrukken onderling konden we ons verhaal kwijt en ook bij de bedrijfsbrandweer konden we te recht met onze verhalen, verder zijn we nog een tijdje gevolgd door de medischedienst en waar nodig zijn we "bijgestuurd"
Het is misschien een vreemde opmerking maar nu achteraf ben ik "blij" dit verschil te hebben mogen maken voor de nabestaanden en kan ik met een lach en een traan terug denken aan die zware en zwarte dag zelf nu ik dit tik heb ik weer natte ogen maar toch ook wat van trots
