Ambulances bij verpleeg- en verzorgingshuizen.....

[Luke]

hier speelt niet alleen het mogen een rol, maar ook dat van uit een afhankelijke positie een "verkeerde snaar wordt geraakt.

(communicatie)problemen aankaarten kan ook op een constructieve manier

Dit is niet de achterliggende gedachte van de MIP-meldingen. Herhaling voorkomen en het achterliggend probleem op een constructieve manier oplossen, daar gaat het om. Het is geen blamestormen.

[shez]

Heel interessant zo'n mip melding.... als ik er naar informeren zou ik er vast zelf ook een kunnen maken! MAAR mijn vraag was: komen jullie (ambulance personeel) dit soort situaties vaker tegen?

[Luke]

Ik ben dan (nog) geen ambulanceverpleegkundige maar ik heb een soortgelijke situatie ook eens meegemaakt tijdens een klinische stage.
Oud dametje wordt opgenomen voor PC's, krijgt zij om de paar maanden ivm een laag Hb.
Na het aanhangen van de eerste PC na, ik meen, een kwartier controle parameters (T, RR en pols) ivm mogelijke afweerreactie.
Mw. zit rechtop in bed te slapen. En dan bedoel ik dat mw slaapt terwijl de hoofdsteun van het bed omhoogstaat, maar mw. leunt er niet op. Echt rechtop dus.
Dochters aan het voeteneind geven bij navraag aan dat mw. dit vaker doet omdat ze anders zo benauwd is.
Toen ik mw. op bed hielp vanuit de rolstoel tijdens de opname viel mij al op dat ze steunkousen droeg.
Steunkousen duid op decompensatio cordis van de rechterharthelft, wat voor mij al aangaf dat zij cardiaal, iig op dat vlak, belast was. Benauwdheid bij liggen bevestigde mijn hypothese dat ze (dus ook links) decompeseerde.

Ik heb dit teruggekoppeld naar mijn begeleiders toe, en zij gaven aan dat mw. dat altijd deed als ze voor PC kwam. Ze kende haar niet anders. Omdat ik op mijn opleiding niet geleerd heb om de thorax te ausculteren, heb ik dit ook niet gedaan. Ik zou ook niet weten of ik crepetaties zou herkenen.

Het grappige was wel dat de internist bij mw. op visite kwam, haar rechtop zag slapen, de thorax ausculteerde en een flinke pul lasix i.v. voorschreef.

Bleek mijn diagnose toch nog goed te zijn!
Maar om op jou verhaal terug te komen, Shez, ook verpleging hospitaliseert. Mijn begeleiders stelde zich al geen vragen meer omdat het niet afweek van de vorige situaties, wat volgens mij overeenkomt met jou verhaal.
Daarom kreeg ik geregeld te horen dat stagaires heel prettig zijn om de ogen van de afdeling te openen.

(Mijn begeleiding heeft het wel heel netjes toegegeven dat mijn beredenatie klopte.)

[Ultimato]

luke: jouw situatie zie ik ook op een ander vlak terug, ik ben dan geen verpleegkundige maar beveiliger maar ook mij wordt (aangezien ik nog fris en onbevooroordeeld op de situatie) veel gevraagd over wat me opvalt enzo. ik ben dan ook blij dat ze er naar kijken. Natuurlijk zal ook ik dingen opperen die niet correct zijn.. ze nemen ook niets klakkeloos over echter ze kijken er wel serieus naar. en imo zou dat ZEKER in de zorg ook moeten gebeuren

[Trophy]

Het probleem bij oudere mensen is dat verschijnselen vaak onontdekt blijven omdat de verschijnselen mild kunnen zijn ( en dus langere tijd kunnen doorsudderen), gemaskeerd kunnen blijven of omdat verschijnselen zeer acuut kunnen optreden. (al dan niet na een tijdje sudderen).
Een ander probleem, wat m.i. met een gerichte opleiding opgevangen kan worden, is dat personeel niet goed opgeleidt wordt. Veelal heeft men te maken met niv 2 en 3 in verzorg – en  verpleeghuizen. Zonder deze gezondheidswerkers tekort te willen doen, ze missen nog wel eens een symptoom (herkennen het niet) of schatten het verkeerd in. Het is de taak van het zorgcentrum om hierin te participeren en hun personeel gerichte bijscholing te geven in symptoomherkenning en hoe te handelen. Er wordt teveel doorgeschoven naar “hogere” niveaus.

Wat mij ook opvalt is dat een melding over te veel schijven gaat: de verzorgende meld het aan de EVV, deze gaat ten rade bij een wat oudere ervaringsdeskundige, deze meld het bij het afdelingshoofd en je schijnt dan minstens niveau 4 te moeten hebben om eindelijk de huisarts te mogen bellen. Omdat de communicatie over zoveel schijven loopt is de feitelijke klacht niet meer duidelijk. Gelukkig zijn er ook zorgcentra waar het wel goed geregeld is.

Daarnaast is het personeel opvallend veel onwetend dat zij in ernstige situaties direct de ambulance mogen bellen via 112.

Om op de vraag terug te komen: helaas zie ik dit voorkomen. Maar om te zeggen dat ik dit regelmatig zie valt gelukkig mee.
Overigens is het doen van een melding na het signaleren van een probleem een must, ongeacht of je gediplomeerd of leerling bent. Er is altijd wel een ingang te vinden: als professioneel werker via de MIP (of wat voor commissie dan ook, hetzij als particulier via een raadsman/ patiënten forum. Waar het om gaat is dat de continuïteit en kwaliteit  van de zorg verbeterd wordt. En dat kan en mag niet afhankelijk gesteld worden van een diploma of iemand die “maar”stage loopt.
Shez, heb je het ook teruggekoppeld aan je school? Verder heb je al het mogelijke gedaan wat er binnen jouw mogelijkheid van het moment bestond. Het probleem is dat de verschijnselen te mild waren om 112 in te schakelen. Maar als je een bellenblazende, benauwde en versufte dame had aangetroffen dan had je dat zeker kunnen doen.