Donor (licht je antwoord toe!!)

[Kanarie]

Ik had net even ruzie met internet en heb tussendoor wel een antwoord zitten tikken dat inmiddels niet meer relevant is. Maar ik plaats hem lekker toch. Als je vindt (net als ik) dat hij niet meer in de discussie past, mag je hem gerust negeren. En inderdaad: je moet absoluut zelf beslissen of je donor wilt zijn of niet en je mag daar ook je eigen goede of slechte argumenten voor hebben. Alleen voor een discussie zul je met goede argumenten aan moeten komen en dat hebben we allemaal geprobeerd.
Goed hier komt het stukje tekst wat ik tijdens mijn knipperlicht-internet geproduceerd heb.


Over het algemeen kiezen mensen ervoor om geneeskunde te gaan studeren uit idealisme om mensen te helpen en interesse in alles wat met het menselijk lichaam en geest te maken heeft. Geld speelt daarin veel minder een rol; tuurlijk wil je een salaris waar je goed van kunt rondkomen, maar als het je echt om het geld gaat, zijn er betere carrieremogelijkheden op andere gebieden dan de gezondheidszorg. Arts blijft echter gewoon een beroep en we zijn niet allemaal Florence Nightingales.
Ik begrijp het gevoel dat jij iets heel persoonlijks en dierbaars weggeeft en dat anderen in het proces gewoon geld verdienen. En nu sta ik op het punt om dingen te herhalen die al gezegd zijn, dus ik refereeer naar:

Het is dus inderdaad gewoon hun werk wat ze doen en voor dat werk krijgen ze betaald.

Als je het liefdadigheidsidee wilt toepassen op het proces als geheel,
wat eigenlijk beter zou zijn dan het alleen op de chirurg te verhalen; die heeft immers een heel team om zich heen dat ook betrokken is bij de operatie,
dan moet het ziekenhuis een lager tarief aan de zorgverzekeraar berekenen en dan moet die de korting vervolgens doorberekenen aan de (familie van de) donor.......
De chirurg is gewoon nodig om het liefdadigheidsproces uit te voeren; zonder hem is het niet mogelijk om een orgaan van de gever naar de ontvanger te krijgen. Waarom moet hij dan water bij de wijn doen?
Als ik iets kan wat van nut is voor mensen die toevallig een liefdadigheidsproject runnen, dan hoef ik dat toch niet verplicht ook maar voor een liefdadigheidstarief uit te voeren? Dan is het dus een financiele bestraffing om die vaardigheid te beheersen, hoe goed het doel ook is.

En inderdaad bij veel liefdadigheidsprojecten werkt ook het bedrijfsleven tegen gereduceerd tarief mee, maar die evenementen zijn aanzienlijk minder frequent dan operaties en het bedrijf kan zelf kiezen per keer of het meewerkt of niet. Ik vind het moeilijk vergelijken...

edit: zijn we een half uur verder?!?! oeps...

[ltdoka]

Dat is nou net waar ik op dit forum wel vaker tegen aan loop  
Jullie zien het van de binnenkant, ik van de buitenkant en dat geeft vaak heel tegenstrijdige beelden

Ik kan me ook gerust indenken hoe jullie er tegen aan kijken dat is niet het punt

Mijn punt is zoals vele anderen wij zien alleen de bergen geld die er in omgaan met als uitschieter een chirurg en als je daar wat van zegt wordt je terug gefloten met dingen als hij is hoog opgeleid, de opleiding duurt zolang, hij gaat over levens maar, mensen
- Iedereen is in zijn vak op zijn nivo opgeleid al of niet op de univeriteit
- Iedereen vind dat zijn opleiding lang duurt
- en uiteindelijk hebben we allemaal in ons vak de verantwoording over levens:
de chirurg op de OK, de automonteur in de garage, de loodgieter bij het instaleren van een cv, ik met mijn stoomketels, een verpleegster op de IC met haar monitoren en toeters en bellen en een brandweer man bij een woningbrand.

Deze argumenten kunnen daarom mijns inziens nimmer worden gebruikt om de bergen geld die er in de transplantatie omgaan te rechtvaardigen zeker niet waar het de chirurg betreft die volgens mij ook een aardig deel in de kosten bijdraagd.

Overtuig mij nu eens dat jullie inzicht de juiste is zonder deze argumenten te gebruiken en denk daar ook eens aan bij een volgende discussie

[Kanarie]

Die opsomming die je nu maakt, daar heb ik zelf ook al vaak over nagedacht en voor een groot deel (zo niet, helemaal) denk ik dat het klopt. Daarom heb ik ook respect voor mensen met alle opleidingsniveaus die iets goeds van hun leven proberen te maken. Dat van de opleiding vind ik echter een moeilijk punt. Het probleem in de vergelijking is namelijk dat de hogere opleidingen niet alleen 'moeilijker' zijn, maar ook langer duren. Daardoor wordt de periode dat je op je ouders moet teren langer en de periode dat je van dat hoge salaris kunt genieten korter. Verder, als gevolg van dat opleidingsverschil, is de verantwoordelijkheid inhoudelijk ook anders. En dat element kun je alleen tussen twee beroepen vergelijken als je als insider of als naaste met beide beroepen te maken hebt (gehad). En dat is juist de moeilijkheid!

Het beeld wat ik eerder van een consult met een dokter had, is heel anders dan hoe ik er nu tegenaan kijk. Het hele proces van een diagnose stellen en een behandeling opstellen is vrij ingewikkeld en op veel punten in dat proces kun je fouten maken. Het zijn echter niet allemaal fouten; soms kan iets ook gewoon op 10 manieren en je weet nooit welke de beste is. Je moet zoiets altijd beslissen door alle factoren af te wegen en aangezien elk mens verschillend is, is dat best moeilijk. Dit geldt voor zowel de diagnose als de keuze voor aanvullend onderzoek (je moet kiezen wat je nog wilt testen en wat je niet nodig acht; je kunt geen 100 buisjes bloed laten testen of iedereen maar voor een MRI doorsturen), als voor de behandelingsstrategie. Kortom, best ingewikkeld en daarbij, tijdens het denkproces, moet je uiteraard ook lief zijn voor de patient en dat niet alleen zijn maar ook uiten/laten merken! Plus dat je naar het verhaal van de patient luistert en vrijwel elk woord moet onthouden.
Om maar even heel simplificerend te vergelijken: dat is een hele andere context van fouten maken dan een schroefje vergeten aan te draaien. Hiermee doel ik niet specifiek op jouw beroep ltdoka; jij hebt ongetwijfeld een heleboel dingen waar je rekening mee moet houden waar ik geen weet van heb. Daarom zeg ik ook dat je eigenlijk pas een vergelijking kunt maken als je exact de ins en outs weet van de dingen/beroepen die je wilt vergelijken.

Probeer met zo'n gebrek aan kennis maar eens een goede dicussie te voeren! (Dan zijn we nog best ver gekomen vandaag. )

[Peter_s]

Ik vind dit een beetje te ver doorvoeren.
Ik ben van mening dat die chirurg krijgt wat hij hoort te verdienen........ dat er een hoop mensen onder betaald (of voor hun gevoel onderbetaald zijn) daar kan ik nog wel inkomen.
Wil je daar over klagen, moet je bij de overheid wezen..... die hebben dat op een gegeven moment besloten.....

PERSOONLIJK vind IK het geen reden om te zeggen; daarom doneer ik mijn organen niet.
Jij hebt er toch geen last van wat die chirurg voor loon heeft? Ik neem aan dat je zelf ook niet op water en brood zit....... maw; je wilt het doen voor anderen.... OF je wilt het niet voor anderen (of je vindt het voor jezelf geen prettig idee) maar het salaris van de chirurg wordt daar echt niet meer of minder op.........

Maar goed, een ieder heeft recht op zijn/ haar eigen mening natuurlijk

[ambumuis]

Ik ben weleens nieuwsgierig naar hoeveel Donors er zo ongeveer op het forum rondzwerven 

Probeer ook even je antwoord toe te lichten, waarom je wel of niet Donor bent.....

Mvg Jeroen...

Ik was donor, maar dankzij bloeddonors ben ik er nu nog!  
Misschien heb ik in de toekomst helaas nog een nieuwe nier nodig, maarja dat zien we dan wel.  
Voor de rest mogen ze van mij alles hebben.... wat ze tegen die tijd nog kunnen gebruiken...

[vesalius]

Wow, hoe bedoel je er is wat losgemaakt...  

Over de kosten (en dus salaris) ga ik nog één ding zeggen, het leeuwendeel van de kosten komen van het ziekenhuis vandaan (denk aan ligdagen, OK-huur, medicijnen, etc.)

Dan om de knuppel maar weer in het hoenderhok te gooien. Ik ben van mening dat alleen mensen die geregisteerd staan als donor in aanmerking mogen komen om zelf een donororgaan te ontvangen. Dit tenzij er medische zaken zijn die het donorschap onmogelijk maken.

Reageer maar  

[ltdoka]

Dan wil ik daar nog wel en schepje bovenop doen....

Iemand die rookt krijgt geen longen
Iemand die drinkt krijgt geen lever
Iemand die ......

Vul maar aan

[Delta]

Tja, ben ik het wel mee eens ook. Om even uit te leggen:

Een levertransplantatie kost €100.000,- (en NEE, Itdoka, dat verdwijnt niet in de zak van de chirurg, daar wordt een vooropname, team van artsen, team van verpleegkundigen, OK personeel, een halve dag durende operatie, IC-opname (á €2000 per dag), medicatie... mee betaald). Daarbij zijn levers bijzonder zeldzaam en lukken transplantaties ook niet altijd (afstotingsreacties).

Als er een notoire alcoholist, 60 jaar, met levercirrose, ascites etc. een nieuwe lever nodig heeft, maar hij geeft geen blijk zich te willen laten opnemen in de afkickkliniek, dan is het een weggegooide lever.
Longen zijn hetzelfde verhaal...

En Itdoka, nog een ding: Jij zegt dat artsen minder zouden moeten vragen als ze met donorweefsel werken. Dat is onzin (donorweefsel is zeldzaam, geld komt van de ziektekostenverzekeraars en is er gewoon voor dit soort operaties. Daar eet niemand een boterham minder om), maar ik wil je er wel op wijzen dat artsen een eed hebben afgelegd die hen verplicht om iedereen te helpen, of ze nou geld hebben of niet.

[Kanarie]

Wow, hoe bedoel je er is wat losgemaakt...  

Over de kosten (en dus salaris) ga ik nog één ding zeggen, het leeuwendeel van de kosten komen van het ziekenhuis vandaan (denk aan ligdagen, OK-huur, medicijnen, etc.)

Dan om de knuppel maar weer in het hoenderhok te gooien. Ik ben van mening dat alleen mensen die geregisteerd staan als donor in aanmerking mogen komen om zelf een donororgaan te ontvangen. Dit tenzij er medische zaken zijn die het donorschap onmogelijk maken.

Reageer maar  

Om de vraag wat uit te breiden (lees: ingewikkeld te maken ):
Is er een moment waarop iemand zich dan geregistreerd moet hebben?

Als hij dat pas doet op het moment dat hij denkt zelf een orgaan nodig te hebben, is dat waarschijnlijk 'valsspelen'.

Maar moet iemand zich meteen op z'n 18e registreren? Wat nou als hij er eerst goed over na moet denken en er nog niet aan toe is, maar zich later alsnog op z'n 21e registreert? Als deze persoon op zijn 20e een donororgaan blijkt nodig te hebben, heeft hij dan voor de rest van zijn leven zijn kansen verspeeld omdat hij er gewoon nog niet uit was wat hij moest beslissen?

Of als iemand er principieel op tegen is dat zijn organen uit zijn lichaam gehaald worden, maar op zijn 40e van mening verandert en zich dan laat registreren? Heeft hij dan nog vol recht op donororganen mocht hij die in de toekomst nodig hebben, of moet hij 'betalen' voor de jaren dat hij geen donor was door bijvoorbeeld een lagere plaats op de wachtlijst?

En wat gaan we doen met de huidige optie dat je ervoor kunt kiezen dat je bepaalde organen of weefsels niet wilt afstaan? Voorbeeldje: iemand wil alles afstaan behalve zijn hart... 20 jaar later blijkt hij nou juist een harttransplantatie nodig te hebben... pech gehad?

[ltdoka]

Aan de hand van dit topic en alle argumenten kunnen we natuurlijk nog een heel ander topic starten

Waaruit vind je dat de kosten van ziektenkosten verzekeringen moeten zijn opgebouwd...

Zal hem er eens bij zetten wie weet krijgen we dan een nog veel leukere discussie want de discussie die hier gevoerd wordt is eigenlijk een principe zaak van wel of geen donor worden en het waarom daar kun je eigenlijk geen discussie over voeren dat is voor elke betrokkenne een opzich staand feit