Ervaringen, deel I http://www.omroepbrabant.nl/?news/65125522/Ervaringen,+deel+I.aspx EINDHOVEN - Veel mensen kunnen zich de avond van 15 juli 1996 nog precies herinneren. Het zijn mensen die direct of indirect bij de ramp betrokken waren, maar ook 'gewone' Brabanders die nog weten wat ze die avond aan het doen waren. Lees hier hun ervaringen (deel I).
"Onze dirigent van de muziekvereniging waar ik lid van was, zat ook in het vliegtuig. Die avond kreeg ik van enkele andere leden te horen dat het vliegtuig was neer gestort...De volgende ochtend kreeg ik een telefoontje van het bestuur dat er veel mensen verongelukt waren onder wie ook Joop. Dan volgt er een week van verbijstering. De begrafenis die heel indrukwekkend was."
Ankie Sprangers, Sprang-Capelle
"Ik heb mijn vriendin, Diana Maas, verloren bij de ramp. Op die dag werd ik geopereerd aan mijn voet en kon dus niet weg. Ik zat aan de buis gekluisterd."
Bianca Kluck-Vroomen
"Op het moment dat de ramp zich voltrok zaten mijn vrouw en ik op Kreta, in het zuidelijke gedeelte ten westen van Ierapetra...De dag erop, de dinsdag, zijn we met de auto een stuk gaan rijden om de omgeving wat te verkennen...Eenmaal aangekomen daar zagen we dat iemand een briefje op onze deur had geplakt. Of we met spoed naar huis wilde bellen. Gauw een telefoon gezocht en met lood in mijn vingers het nummer van thuis gedraaid. Plots hoorde ik mijn moeder die meteen volschoot toen ze mijn stem hoorde. Ze kwam bijna niet uit haar woorden en ik had het gevoel dat ik helemaal gek werd. 'Wat is er in godsnaam aan de hand, mam!!??' Toen vertelde ze dat Falco Vegelin, een zeer goede vriend van mij, bij het ongeluk was overleden. Meer muzikanten aan boord van dat vliegtuig kende ik persoonlijk. Ik had het gevoel dat de wereld om mij heen wegzakte en kan me niet veel meer herinneren wat er toen gebeurde. Ik was een van mijn beste vrienden kwijtgeraakt en de enorme omvang van het ongeluk drong eigenlijk pas een tijd later tot me door."
Marcel Neefs
"Toen ik hoorde dat er een vliegtuig verongelukt was in Eindhoven, wist ik genoeg. Ik ben de hele avond aan het bellen geweest, maar kreeg niemand te pakken. De volgende dag hoorde ik dat mijn twee achterneven omgekomen waren en mijn achternichtje zwaargewond was. Die week was de zwartste week van m'n leven, de begravenissen waren heel mooi, met daarbij hele mooie muziek maar ontzettend emotioneel...Ik blijf nog steeds met een hoop vragen zitten, die waarschijnlijk niemand kan beantwoorden voor mij. Ik ga ook elk jaar naar de herdenking op 15 juli in Eindhoven, dat is voor mij heel belangrijk om met nabestaanden te praten over de ramp. Want vergeten doe ik het nooit."
Josien de Fijter
"Op de avond van de 15 juli om 17.45 uur kwam dat vliegtuig bij ons over. Ik liep naar buiten omdat die machine zo'n raar geluid maakte, Om 18.00 uur zat ik aan tafel en toen bij het nieuws van Omroep Brabant kwam dat er een Hercules transportvliegtuig was verongelukt op Einhoven Airport...Ik heb er altijd mijn twijfels over gehad of dat toestel wel in orde was."
Wim Pompen, Leende
"Op die bewuste avond was ik één van de eersten die ter plaatse was. Ik heb toen ook gelijk videobeelden gemaakt van het vliegtuig die de hele wereld zijn overgegaan. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe de situatie en hectiek was. Veel, heel veel ging er fout."
Mario van Beusecom
"Mijn man en ik waren met onze dochter en jongste zoon op vakantie in Frankrijk. Onze oudste zoon was in Eindhoven achtergebleven. Als je dan op de camping hoort dat er een vliegtuig bij Eindhoven neergestort is, denk je meteen aan je eigen kind: naderhand wordt de ramp op het vliegveld zelf belicht. Net kreeg ik een telefoontje van deze oudste zoon, dat hij vanavond bij een noodlanding op Eindhoven Airport dit zonder letsel heeft overleefd!"
Emmy Nuijten
