Maar dat is wel waar je in zo'n geval je bevoegdheden vandaan haalt...
Iemand aanhouden kun je alleen voor strafbare feiten, niet ter hulpverlening...
In principe is het mooist om 'm in dit geval aan te houden voor een strafbaar feit. Bijvoorbeeld verstoring van de openbare orde. Op het bureau zal hoogstwaarschijnlijk geoordeeld worden dat deze heer psychische hulpverlening nodig heeft, waardoor verdere vervolging niet zal aanvangen. Op dat moment is hij via strafrecht aangehouden en het bureau binnen gebracht. Rechtmatig.
Vaak hebben wij te dealen met mensen die geen strafbaar feit plegen, maar wel dringend psychische hulp nodig hebben omdat zij een gevaar zijn voor hunzelf en/of voor anderen. Hierbij kunnen wij hen ook tegen hun wil in meenemen. In principe hebben wij daar geen bevoegdheden voor, maar beroepen wij ons achteraf op een strafuitsluitingsgrond zodat wij ons niet schuldig maken aan wederrechtelijke vrijheidsberoving. Ook rechtmatig.
Waarschijnlijk wilde hij niet geholpen worden. Zo'n korte behandeling voor iemand met een psychose bestaat namelijk niet.
Als ik 1 ding geleerd heb over psychiatrische opnames is het wel dit: Herstellen is niet voor de mensen die het nodig hebben. Maar voor wie het wil. Als je niet wilt, gebeurd er niks.
Kennelijk was deze heer tijdens zijn beoordeling bij de GGZ niet psychotisch en/of gestoord genoeg (aanname hoor in vergelijking met mijn dagelijkse praktijk) om hem gedwongen op te nemen. Vrijwillig wilde hij kennelijk niet, of was daar geen aanleiding voor om dit aan te bieden. In het geval dat er geen gedwongen opname kan plaatsvinden gaat hij, met bijv. een dosis eigen medicatie en advies, weer de straat op.
Het is ook al in een aantal vakbladen aangekaart, maar door bezuinigingen bij de GGZ worden patiënten vaker naar huis gestuurd. Echt vrijwel dagelijks tijdens de dienst krijgen wij meldingen van verward/overspannen personen die niet meer voldoen aan de criteria om te worden opgenomen, waarbij zij naar huis worden gestuurd. In mijn ogen zijn wij veel te weinig opgeleid om naar deze mensen toe te gaan om hen hulp te bieden, daar waar de hulp bij de GGZ is wegbezuinigd.
Praktijk: een psychotisch patiënt voldoet niet meer aan de criteria om te worden opgenomen. Gaat met medicatie naar huis om deze zelf te moeten innemen. Patient neemt medicatie niet in en gaat verward/overlastgevend gedrag vertonen. Buren gaan bellen. Patient krijgt soms 2x per dag politie aan de deur met elke keer een andere diender. Dienders zijn niet goed opgeleid om te handelen met patiënten en zitten over het algemeen niet te wachten op dergelijke meldingen. Patient raakt verder in een isolement door gebrek aan persoonlijke begeleiding en professionele hulp. Op het laatst is de patiënt zo verwaarloosd dat hij/zij alsnog gedwongen wordt opgenomen, om na herstel in een kliniek zo snel mogelijk weer naar huis te worden gestuurd voor thuisbehandeling. In de eerste periode controleert een GGZ-medewerker de medicatie-inname, maar langzamerhand neemt deze controle af. En vervolgens begint langzaam weer opnieuw met de eerste meldingen over afluisterpraktijken, spionagemeldingen etc etc...
