http://www.ad.nl/rotterdam/stad/article823416.ece‘Ik rook brandlucht, toen ik lift uitkwam’
Door ADRIANNE DE KONING
ROTTERDAM - In alle vroegte wordt hij wakker in een stil, rustig ziekenhuis. „Even buiten een sigaretje roken,’’...
http://www.ad.nl/multimedia/archive/00098/Brand_98623h.jpgFOTO M. JONGENOTTER
...geopereerde Frans van Dullemen. „Maar als ik rond half zeven de lift uitkom, ruik ik de brandlucht al. Dat klopt, vertelt de bewaking. Het brandalarm is afgegaan.’’
Van Dullemen mag niet meer terug naar zijn bed in het Erasmus Medisch Centrum. Twee uur staat hij buiten bij de hoofdingang, een beetje zonderling met het witte gaas en grote verband op zijn hoofd. Hij blijkt het nog niet zo slecht te hebben getroffen in de frisse lucht. „De andere patiënten zullen zijn geschrokken, met het licht dat opeens uitfloept en de rook in de gangen.’’
Na het afgaan van het alarm scheuren uit alle hoeken van de stad én regio brandweerwagens, politieauto’s en ambulances naar het ziekenhuis. Tussen de bouwmaterialen voor de nieuwbouw én renovatie doen de hulptroepen hun werk. Andere staan in een rij op de Westzeedijk, in afwachting van wat gaat komen.
Het vuur in de technische ruimte is snel onder controle, maar de dikke rook verspreidt zich door het leegstaande gebouw en de nabijgelegen vleugel met patiënten. Via de luchtbrug worden patiënten van de intensive care naar de Eerste Hulp gereden. Met een stok worden ruitjes uitgetikt, waarna witte wolken wegdrijven.
Metingen wijzen uit dat ook de andere patiënten van deze kant van de de H-vleugel moeten worden geëvacuurd. Gelukkig is het een zondagmorgen, zal woordvoerder David Drexhage later zeggen. De eerste verdiepingen met behandelkamers zijn deze ochtend leeg. En al is er op dit tijdstip ook minder personeel, met brandweer en politie zijn er extra handen. De bedden rollen door de gangen. Iedereen blijft op zijn eigen verdieping. De liften werken niet.
De noodstroom baart de meeste zorgen. De korte felle brand heeft veel schade aangericht. Om elf uur lijkt echter het ergste leed geleden. De gewone patiënten keren terug naar hun zaal. Tot later op de avond. Aan het einde van de enerverende dag worden ruim vijftig patiënten alsnog naar andere zalen in het ‘veilige’ deel van het gebouw gereden. Uit angst dat de noodstroom het ’s nachts begeeft. Drexhage: „We hebben geen back-up meer.’’
