Omdat ik ook mede het een en ander heb aangezwengeld in deze discussie zal ik even vertellen wat er afgelopen zomer is gebeurt.
Op een zonnige augustus middag net voordat onze kinderen vakantie kregen gingen mijn vriendin en ik nog even met de hond wandelen , onze hond Dave is nogal onwijs en niet moe te krijgen dus gaan we even naar het trapveld bij ons achter het huis. Na een aantal keren met een bal te hebben gegooid kreeg Dave in een keer een stok in de gaten waar hij de vorige dag met een andere hond mee aan het "stokje trekken" was. Meteen een onwijze sprint en vlak voor de stok met zijn voorpoten in de remmen .
Een seconde of 3 a 4 later komt de hond naar ons toe sjokken , op dat moment zien mijn vriendin en ik dat het bloed hem uit zijn bek stroomt.
We bedenken ons geen seconde en nemen de hond mee naar huis waar zij de dierenarts belt en ik meteen de hond in mijn witte golfje doe en met een ontzettende vaart naar de dierenarts rijd. Op het moment dat ik de hond naast mij in de voorstoel zet kijk ik in zijn bek en zie een rijtwond van ongeveer 4 cm zitten waar het bloed letterlijk uitstroomt. Gelukkig is de praktijk nog geen 600 meter bij ons vandaan. Eenmaal bij de arts aangekomen stroomt het bloed me van de ramen af en begint Dave tekenen van beginnende bewusteloosheid te vertonen. De dienstdoende dierenarts ziet mij aankomen onder het bloed en stuurt meteen iedereen zijn behandelkamer uit en geeft mij meteen alle ruimte om de hond op de grond neer te leggen. Samen hebben we Dave (die nog steeds kwispelde) onder narcose gebracht en geintubeerd terwijl de arts de wond aan het schoonmaken was en daarna te hechten kreeg Dave een ademstilstand en heb ik hem beademd waardoor hij snel weer zelfstandig begon te ademen.
Na een aantal spuiten tegen zwellingen etc. etc. lieten we de hond langzaam uit zijn narcose bijkomen, eenmaal weer bij zijn positieven hebben we 1,5 uur gewacht voor dat ik toestemming kreeg om de hond weer mee naar huis te krijgen.
Eenmaal thuis ging het toch mis......
Dave zijn keel begon op te zetten en door de druk lieten diverse hechtingen los en hij begon ook nog eens oud bloed op te geven. Na wederom de dierenarts te hebben gebeld en de hond in de auto gedaan te hebben troffen Arie (de dierenarts) en ik elkaar op de kruising bij ons huis. Omdat hij grote problemen voorzag zij hij we moeten met SPOED naar Wierden , Almelo heeft nl geen ok voor dieren.
Wij hebben toen met de alarmlichten aan en al knipperend met groot licht de rit binnen 10 minuten volbracht , helaas kreeg dave het onderweg al zo benauwd van de zwelling dat hij zijn kop op mijn schouder legde, op dat moment kreeg ik echt kippevel .
Bij de O.K. in Wierden aangekomen was Dave net bewusteloos geraakt en kreeg een ademstilstand we hebben met alle macht proberen te intuberen en dat wou bijna niet door de zwelling na enkele keren proberen lukte het toch , helaas kreeg Dave er ook nog een acute hartsilstand bij .......
Arie heeft nog een injectie adrenaline directin het hart gegeven maar het mocht niet meer baten.... Dave onze labrador van nog geen jaar was er niet meer.
Dat ik mijn (onze) vriend zelf heb afgelegd en ingepakt spreekt voor zich . Enkele dagen later hebben mijn vriendin en ik afscheid van Dave genomen en even later is hij gecremeerd.
Waarom ik jullie dit verhaal vertel .....
Ondanks dat ik een diergeneeskundig centrum op loopafstand heb liggen heeft Dave het niet gehaald , maar er zijn ook mensen die dat niet in de buurt hebben en voor die mensen kan ik begrijpen dat er bij een ongeval o.i.d. een first responder of wat dan ook gaat rijden om ook een dier te kunnen redden. Hopelijk komen er ooit dierenmabu's met echte dierenartsen op die auto's zodat ook onze vrienden de huisdieren bij een ongeval meer kans op herstel en overleven hebben.
Groet Ronald
[verwijderd door de beheerder ivm opschoning attachments]
