Al zou het zo zijn dat (wat ik bestrijdt) dat je fout kan reanimeren, is het nog zo dat in de gevallen dat er niet gereanimeerd is het meestal zo is dat niemand iets deed uit angst iets fout te doen. Zelf mensen die "ooit"een reanimatiecursus hebbeb gehad deelden mij mee dat "dat nu te lang geleden was" om nog te kunnen reanimeren. Mijn eerste reanimatie lessen bestonden ook voor 90% uit waarschuwingen over wat je vooral NIET moest doen en met beelden erbij van wat er fout kon gaan.
Ik ben ooit eens bij een training geweest waar een "deskundig" hulpverlener met trillende handen en zwetend hoofd de bloeddruk opnam maar er niet in slaagde een waarde te krijgen, zo nerveus was ie uit angst iets verkeerd te doen. Pas na geruststellende woorden en cooching van de trainer begon er weer wat lijn in te komen.
Alleen door te vertellen hoe goed het is dat je uberhaubt een poging waagt iemands dood om te keren bereik je dat iemand daadwerkelijk gaat gereanimeren.
Ik ben er van overtuigd dat het aantal reanimatiepogingen stijgt met deze lesdoelstelling.
Zijn er trouwens cijfers over het aantal niet aangevangen reanimaties, gebeurd het in werkelijkheid veel dat iemand bv in een winkelcentrum niet gereanimeerd overlijdt?
Henk
