Denk dat de keuze wel of niet te reanimeren bij jezelf ligt, persoonlijk als ik in mijn vrije tijd toevallig tegen dit aan zou lopen zou ik ook zeker beginnen maar me wel neerleggen bij een arts die zegt dat ik mag stoppen.
Ook kun je rustig stellen dat een stomp thoraxletsel bijna nooit het enige ernstige letsel is en erg vaak samen gaat met abdominaal en/of neurotrauma.
Als hulpverlener kun je het zelf ook soms merken bij de reanimatiepogingen dat de ingeblazen lucht zich verplaatst naar subcutane weefsels, bij stompe thoraxletsels is de bloeding ook vaak zo massaal dat er hematoomvorming is die een goede cardiac output onmogelijk maakt.
Stompe thoraxtraumata zijn altijd letsels die ontstaan door een inwerking van een enorme kracht, een klap, en met name krachten die ontstaan door versnelling en afremming en het bewegen van organen in het lichaam waarbij vaten en structuren kunnen afscheuren of ernstig kneuzen. Een slachtoffer waarbij een aortaruptuur is ontstaan zul je zeker aantreffen met een circulatiestilstand maar niemand die nog iets kan doen, er is ook niemand die zal verbieden om te reanimeren.
Ik heb zelf ooit meegemaakt bij een beknelling op een spoorwegemplacement waarbij een man tussen twee buffers van wagons bekneld zat. De man was aanspreekbaar, alleen was op aannames gebaseerd dat er enorm thoraxletsel moest zijn en de man nog bij kennis was dankzij de beknelling. Bij het wegtrekken van de wagon raakte deze man ook direct buiten bewustzijn en is niet gereanimeerd.
De bloedingen in de thorax kunnen een verplaatsing geven van de grote vaten en het hart waardoor vena cava compressie ontstaat en een veneuze return. Al deze zaken juist inschatten zijn afhankelijk van de kennis en het beoordelen van omstandigheden, zoals hoe is het letsel ontstaan, wat is er verder te zien (hypovolemisch, schock etc). Iedereen mag er van uit gaan dat zeker een arts met ervaring op het gebied van traumatologie dit zeker op juiste wijze kan.
Soms heeft een slachtoffer nog wel circulatie maar is het al een wetenschap wat er zich afspeelt in de patient, als er dan een circulatiestilstand optreedt is het een rechtvaardige besluit van de arts om niet te starten met een reanimatiepoging.
Het is de grootste illusie en utopie dat iedereen met elk letsel te redden valt, hoe bitter het ook klinkt. Precies in de woorden die een Belgische collega al eerder aanhaalt dat je jezelf af gaat vragen waar je mee bezig bent. Iemand met zichtbaar hersenletsel en zodanig dat het hersenweefsel zichtbaar vernield is en buiten de schedel is gekomen kan ook in de situatie terecht komen dat er een circulatiestilstand ontstaat, iedereen weet dat de prognose dan erg slecht is en daarbij komt ook nog eens de vraag wat je eigenlijk gaat bereiken als de poging toch nog enig succes heeft.
Voor mij persoonlijk heb ik allang geleerd dat ik iedere keer weer hoop op de best mogelijke afloop en toekomstig geluk voor ieder slachtoffer maar ook dat ik me heel erg goed kan verzoenen met de dood van sommige slachtoffers. Voor mij voelt de dood van een individueel slachtoffer soms net zo goed als een gezond leven van een ander slachtoffer.
Groet,
Peter
