Negeren eh verlener

[SurfMan]

Leuk om te zien dat er een discussie is aangeslingerd naar aanleiding van mijn bericht op het ehbo-forum. Wat mij wel verbaasd is dat het blijkbaar geen incident is. Er zijn genoeg berichten hier waarin EHBO-ers afgedaan worden als lastig en onnodig.

Ik begrijp best dat als je als ambu-personeel een EHBO-er aantreft van wie het diploma al in 1967 is verlopen, dat je daar niet blij van wordt. Ook EHBO-ers die zich gedragen als medici/verpleegkundigen moeten meteen hun diploma inleveren. Want dat zijn ze eenvoudigweg niet. De EHBO-er die zich ellebogend naar voren werkt, en "dit wel effe opknapt" is ook niet goed. Wij besteden daar bij onze vereniging wél aandacht aan: "ken je plaats".

Maar als het om iets groots gaat waar een ambulance ter plaatse komt, zul je jezelf toch echt even moeten wegcijferen: Het werk van de EHBO-er houdt in normale omstandigheden toch echt op als de arts/ambu aanwezig is.

Dat heb ik ook nooit ontkend. Dat is nou net het onderdeel waar ik géén moeite mee heb(staat ook in originele bericht). Zij zijn de professionals, zij moeten verder met het SO. Ik ga graag aan de kant, dat is alleen maar beter voor het SO. Maar om nu naar beneden te trappen omdat je zelf van bovenaf getrapt wordt is wel een beetje zielig en absoluut onnodig.

Kleine moeite om als prof. even te zeggen "goed gedaan joh" of "bedankt" dan kan ik met een goed gevoel verder.

Voor sommige van jullie is het dagelijks werk, ik hoef van mijn baas ook niet iedere dag een bedankje, maar voor de EHV'er is een positief woordje een beloning voor de soms al jarenlange gang naar zijn lessen!!

Helemaal mee eens!

[Delta]

Er is toch helemaal niet naar beneden getrapt? De EH verlener werd genegeerd, de volle aandacht ging naar het slachtoffer. Jammer voor de EH verlener die graag aandacht wil, mooi voor het slachtoffer.

[Kanarie]

Er is toch helemaal niet naar beneden getrapt? De EH verlener werd genegeerd, de volle aandacht ging naar het slachtoffer. Jammer voor de EH verlener die graag aandacht wil, mooi voor het slachtoffer.

Hoe zou jij het dan vinden als je hulp inrooept van een vpk, die op dat moment toevallig in dienst is van het RK, op een evenement, en dat 2e team met de vpk komt eraan, duikt met de ellebogen in jouw richting op het so alsof zij de 1e schakel in de keten zijn en jij niet bestaat en ook niks (nuttigs) gedaan hebt.... Zulk gedrag waardeer je ook niet van je collega's toch? Waarom van iemand in een geel/blauw pakje dan wel? (hoeveel meer kennis die met alle respect dan ook mag hebben)
Een uitgebreid gesprek in een acute situatie hoeft echt niet, maar een vriendelijk teken (in welke vorm dan ook) dat ze je gezien hebben, is toch heel normaal? Als een patient met begeleiding (in dat geval wellicht de 1e schakel) op de SEH komt, geef ik die ook eerst een hand (indien er geen tijd voor is, dan toch wel een vriendelijk knikje).

[vesalius]

Ondertussen is deze discussie opgesplitst in twee onderwerpen, beide met voor- en tegenstanders. Even een samenvatting van mijn ideeën hierover.

De origenele vraag/stelling was dat het een EHBO-er overkomen is dat hij hulp verleend heeft waarna er toen de ambu ter plaatse kwam niks aan hem gevraagd werd. Hierop zijn een aantal reacties gekomen dat dat logisch is want de professionele hulpverleners zijn zo alwetend dat zij zo ook wel zien wat er gebeurt is in de 10-15 minuten voordat zij ter plaatse kwamen en dus geen behoefte hebben aan verdere overdracht informatie.

Naar mijn idee doe je dan als professional je patiënt te kort. Ongeacht de kwaliteit van de geboden zorg door de EHBO-er kan een ooggetuige (en dat is de EHBO-er vaak ook) van het ongeval en het beloop gedurende de eerste paar minuten veel waardevolle informatie bevatten over de patiënt en mogelijk letsel. Weliswaar kan deze informatie ook van het slachtoffer verkregen worden maar vaak is deze zo geschrokken/overstuur/bezorgd over andere slachtoffers dat het even duurt voor hier zinnige informatie uitkomt. Niet voor niets wordt je tijdens iedere opleiding binnen de spoedeisende geneeskunde aangeleerd eerst te kijken wat er aan de hand is voordat je wat gaat doen.
Natuurlijk ga je niet uitgebreid staan kletsen met de EHBO-er, zoals sommigen hier veronderstellen

Ten tweede wordt hier aangehaald door diversen dat het onzin is om een bedankje naar de EHBO-er te geven voor zijn inzet. Tsjaa, wat zal ik hierop zeggen, past wel in de huidige maatschappij waar je niet meer hoeft te verwachten dat men stopt voor een zebra, men opstaat voor een ouder iemand in de bus of waar je het risico loopt een mes tussen je ribben te krijgen als je een ruzie probeert te sussen. Gewoonweg algemene fatsoensnormen! Helemaal naar iemand die er niet op liep te wachten getuige te zijn van een ongeval, voor wie het niet dagelijks werk is en die dus ook te maken heeft met zijn/haar eigen emotie.
Als hij/zij het goed gedaan heeft is een bedankje zo gegeven dat hoeft echt niet ten koste te gaan van de patiënt. Heeft iemand nou stomme dingen gedaan (oftwel teveel gedaan, want ja ik ben ook van mening dat de beste hulp door een EHBO-er bestaat uit geruststellen en verder afblijven) is het misschien wel nog belangrijker om dit even op een fatsonelijke manier te zeggen en dit soort "stomme fouten" in de toekomst te voorkomen. Ze worden heus niet met opzet gemaakt zoals sommigen hier misschien veronderstellen maar met de beste intentie om iemand zo goed mogelijk te helpen.

[Delta]

Hoe zou jij het dan vinden als je hulp inrooept van een vpk, die op dat moment toevallig in dienst is van het RK, op een evenement, en dat 2e team met de vpk komt eraan, duikt met de ellebogen in jouw richting op het so alsof zij de 1e schakel in de keten zijn en jij niet bestaat en ook niks (nuttigs) gedaan hebt.... Zulk gedrag waardeer je ook niet van je collega's toch? Waarom van iemand in een geel/blauw pakje dan wel? (hoeveel meer kennis die met alle respect dan ook mag hebben)
Een uitgebreid gesprek in een acute situatie hoeft echt niet, maar een vriendelijk teken (in welke vorm dan ook) dat ze je gezien hebben, is toch heel normaal? Als een patient met begeleiding (in dat geval wellicht de 1e schakel) op de SEH komt, geef ik die ook eerst een hand (indien er geen tijd voor is, dan toch wel een vriendelijk knikje).

Eerlijk gezegd zou het me niet eens zo heel veel schelen. Op een evenement blijf ik niet eens staan kijken, de ambu is er dus ik kan terug naar mijn post. Als er vragen gesteld worden, beantwoord ik die, zo niet, dan niet... En ja, een vriendelijk woord is altijd fijn, maar als ze meteen met het slachtoffer beginnen, mooi voor hem/haar en voor mij hoeft het niet... Mijn mooie verhaal heb ik al

[Jorrin]

Mag ik het zo stellen:

Een ehv-er is in de meeste gevallen iemand die - naar ze zelf zeggen: gelukkig - iemand die bij hoge uitzondering tegen een 'echt'  slachtoffer aan loopt. Het is een situatie die hij niet gewend is, er is dus weinig gelegenheid geweest het geleerde in praktijk te brengen. Hij doet wat hij kan op dat moment naar beste kunnen en geweten (inderdaad moet hij niet met het so gaan lopen sjouwen!).
Kun je die ehv-er niet scharen onder het kopje "betrokkene", zoals dat ook een familielid/vriend van het so zou kunnen zijn. Voor de betrokken familie/vriend zijn regeltjes... die moet je opvangen/begeleiden.
Een ehv-er in een voor hem compleet ongebruikelijke situatie heeft wellicht ook dat stukje begeleiding nodig. En dan niet in de zin van: wil je erover praten. Maar ik denk zéker dat een ehv-er zonder al teveel ervaring een stukje erkenning zoekt.
Jammer dat de 'slechte' gevallen de maat bepalen.

Ik maak als Lotus en werkzaam binnen diverse takken van hulpverlening zeker zaken mee waar ik mijn vraagtekens bij zet. Ik tref mensen waarbij ik hoop dat ze niet aan mijn lijf zitten als ik ooit iets mankeer. Maar laat dat niet leidend zijn voor de ehv-ers in het algemeen. Er zijn ook hele goede bij namelijk. Ik wéét uit ervaring dat de balans daarin behoorlijk nadelig uitpakt voor de goede hulpverleners. Maar dat is op alle niveau's zo. Er zijn ook artsen van wie ik hoop ze nooit te treffen als ik écht iets mankeer.

Een beetje respect voor elkaar is nooit weggegooid!

[SEH zustertje]

ik denk dat alles staat en valt met de wijze waarop gecommuniceerd wordt, zowel verbaal als non-verbaal.

een vriendelijk woord, een hand, een knik...gewoon een vriendelijk gebaar,  is een kleine moeite  

Hoe iemand omgaat met (bedoelende de vpk) de benadering van "omstanders"is ook persoonsgebonden, de één wil dus wel weten het hoe en wat en de ander niet.
Dat is denk zo te lezen onder de ehv-ers ook, de één wil het juist wel vertellen en de ander beslist: hier houdt mijn hulp op.

In het belang van het slachtoffer, lijkt het me juist geen issue van te maken  

Ik complimenteer ook weleens de meekomende ehv-er voor het netjes aangelegde drukverband, maar wordt ook iet wat kribbig  als "hij"het verhaal wel gaat vertellen terwijl een patiënt nog mondig genoeg is  
het zijn maar voorbeelden, en zo weet een ieder wel wat optenoemen.....zowel vice versa ambu-ehv-er, ambu --SEH  etc.
maar laten we nu een ieder gewoon helpen naar eer en geweten en een stukje gezond verstand

Ik vind jorrin haar voorbeeld mooi, om eens Lotus te wezen.....
maar de rol van "patiënt" geeft je ook absoluut een andere kijk op zaken ( bij mij in ieder geval wel)

[CM]

Ze worden heus niet met opzet gemaakt zoals sommigen hier misschien veronderstellen maar met de beste intentie om iemand zo goed mogelijk te helpen.

In ieder geval niet door mij, ik ben er van bewust dat niemand (laat ik hopen) iatrogene lestel met voorbedachte rade toebrengt. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds vindt dat een goede EHBO'er is de EHBOér die zo weinig mogelijk doet. En mij niet in de weg loopt als ik een patient wil nakijken.......het klinkt bot maar het gebeurt af en toe.

Over fatsoensnormen gesproken, ik vind het mijn plicht om met mijn patient en de "betrokkenen" correct om te gaan. Een "goedendag" kan in bijna alle gevallen er wel van af. Maar verwacht niet dat ik mij aan iedereen ga voorstellen terwijl er iemand op het wegdek ligt (bij wijze van spreken...). Je moet het ook niet vreemd vinden als ik meteen begin met een ernstig gewonde zonder iets te zeggen, maar dat lijkt mij voor iedereen volstrekt helder.

Ik kom misschien arrogant over, maar mijn grootste verplichting is naar mijn patient toe.....

WM

[SEH zustertje]

Je moet het ook niet vreemd vinden als ik meteen begin met een ernstig gewonde zonder iets te zeggen, maar dat lijkt mij voor iedereen volstrekt helder.


WM

graag zelfs  
in het belang van het slachtoffer

[Ehv-er]

tja heb gezien, maar goedat goeie dag zeggen ontbreekt ook in alle gevallen die ik heb gezien. voorstellen, kop koffie met een koekje er bij, en een heel gesprek hoeft niet nergens voor nodig, ook weet ik nu dat men niks heeft aan de info die wij kunnen bieden, zeur ik ook niet meer over, en een Ehv-er bedanken voor zijn/ haar inzet, en dan een medaille opspelde hoeft ook weer niet,maar op zn minst even' goeie dag' zeggen vind ik wel zo netjes. kost ook niet veel meer moeite ofzo.  

wat Kannarie ook zegt, als je tp komt en je collega die vpk is die komt naar je toe groet nieteens zegt niet van ik neem het over, maar duwt je letterlijk weg zonder ook maar iets te zeggen, is toch niet erg collegeaal?? of wel.  je groet dan toch ook even je collega, terwijl je al even naar so kijkt?