[...] het ligt er maar aan hoe de gekozen regering de belastingcentjes wil verdelen.[...]
Dat is exact het punt.
Er wordt geroepen: "Dat kan in het NL-systeem niet!", maar dat is een keuze;
Anderen roepen: "Daar zijn we niet voor opgeleid!", maar dat is een keuze;
Op dit moment "hebben we geen tijd om te oefenen!", maar dat is een keuze;
"Het is onbetaalbaar!", maar dat is een keuze.
Kern van het verhaal: Door keuzes die gemaakt zijn, heeft alleen het brandweerpersoneel de middelen (in steeds beperktere mate, door gemaakte keuzes) om op een veilige manier personen te redden zodra de omgeving enig gevaar vormt (eigen veiligheid eerst! is een keuze). Dan kunnen we met z'n allen roepen dat dat nou eenmaal zo geregeld is, maar we kunnen ook om ons heen kijken en leren van andere keuzes die gemaakt zijn. Pas als we daar een goed naar kijken, kunnen we een bewuste keuze maken of we vast willen blijven houden aan ons eigen systeem, of misschien de sterke punten van andere systemen in ons systeem proberen te integreren.
Persoonlijk ben ik wel voorstander van de keuze om meer verantwoordelijkheid lager in de organisaties te leggen, en het personeel de middelen te geven waardoor ze zelf kunnen beslissen of ze bijvoorbeeld een redding kunnen doen. Ik zie zeker sterke punten in het systeem van Qatar zoals Oma dat hier uitlegt. Dat kan niet morgen in NL ook ingevoerd worden. Maar als we alleen maar onze hakken in het zand zetten, komen we nooit verder!