Ik lees met veel plezier je inhoudelijke bijdragen op dit forum, over het algemeen verschillen we ook niet zo heel veel van mening. Het MMT-gebeuren in Nederland heeft bij mij de irritatie gewekt. De gezondheidszorg in Nederland behelst meer dan alleen het MMT. Deze discussie is niet dankzij mij ontstaan, de aanleiding is wederom het MMT dat de media opzoekt om even haar propaganda op het volk los te laten. Het is te simpel om het MMT te beschouwen als een paar medisch specialisten en verpleegkundigen, er gaat per traumaregio een log bureaucratisch apparaat achter schuil van managers, beleidsmedewerkers, communicatie experts en PR medewerkers.
Ik ben kritisch als een anesthesioloog voor de vuist weg roept dat ze heel levens redden. Je bereikt daarmee dat burgers inderdaad een gevoel van veiligheid krijgen wat in feite schijnveiligheid is, mits het tegendeel bewezen kan worden. Het MMT kan dat doen door middel van een evaluatie.
Op dit forum post ik met grote regelmaat nieuwsberichten of plaats kritisch noten bij ontwikkelingen in de gezondheidszorg in Nederland. Echter is het mij tot op heden nog niet overkomen dat een uroloog lid wordt om uit te halen naar mij of mij een aanmatigende PM te sturen. Zodra ik iets schrijf over MMT komen de beleidsmedewerkers en MMT-arsten (anesthesiologen) uit alle hoeken en gaten.
Ik ben van mening dat de combinatie MMT en ambulancedienst samen kan zorgen voor een betere ambulancehulpverlening, echter denk ik dan aan inzettten bij verkeersongevallen met beknelling, schotwonden, etc. Ik heb regelmatig gevraagd hoe het MMT denkt de ambulancehulpverlening naar een hoger plan te tillen door preventief op de wal te staan bij een melding van een persoon te water.
In de afgelopen 15 jaar is er sprake geweest van een ongecontroleerde groei op basis van helemaal niets. De nachtvluchten zijn er bij gekomen, het werkterrein is steeds verder opgeschoven van trauma team naar een medisch team dat ingezet wordt bij diverse ziektebeelden, zelfs bij een IBS schroomt men al niet meer om het MMT in te schakelen. Ik ben van mening dat je eerst eens kritisch moet gaat evalueren waardoor men weet of het allemaal wel zo nuttig is waardoor men de kosten kan rechtvaardigen. Zelfs in tijden dat het hele land gebukt gaat onder een crisis waarbij men weet dat de gehele gezondheidszorg zwaar onder druk staat is men schijnbaar binnen het MMT alleen maar bezig om op eigen houtje een eigen koers te varen. Een leuterclubje zit in een achterkamertje te ouwehoeren over nieuwe inzetcriteria, notabene met de toppertjes van het artsengilde, een zootje bedrijfsartsen die ambulancebaasje mogen spelen. Ik ben nog een beetje van de oude stempel en beschouw dit soort artsen niet eens als arts, wat mij betreft staan ze achter in de zaal (of op de gang) zodra medisch specialisten ergens gaan zitten als er gesproken wordt over medische onderwerpen. Extra taken zorgen altijd voor hogere kosten. Ik ben van mening dat deze besluitvorming transparanter moet en niet vanuit een achterkamertje richting het ministerie.
Op het forum staat al dat men serieus wenst te gaan babbelen over spoedthoracotomie buiten op straat. Ik zie dat helemaal niet zitten echter is het wel weer een volgende (mogelijke) uitbreiding van het takenpakket van MMT. Om het te realiseren zal men fors moet investeren. De kosten komen wederom voor rekening van de Nederlandse burgers die denken dat ze hun geld besteden aan hele belangrijke zaken maar in feite investeren in een vorm van schijnveiligheid op basis van iets wat een aantal dokters en managers denken.
De ambulancezorg in Nederland is een idioot gebeuren. Meer dan twintig eilandje die allemaal een eigen wetenschappelijke afdeling hebben. Ze onderzoeken allemaal wel iets en vinden dat ontzettend belangrijk. Als ze op de website van BBC lezen dat ze op de Schotse hoogvlakte troponine bepalen starten ze de volgende dag ook maar een onderzoek op om het te implementeren in de randstad.
Onlangs zagen we de introductie van ventrain (of hoe dat ding ook mag heten) in Limburg. Allemaal onzin in mijn ogen. Ik durf rustig te zeggen dat ze daar knettergek zijn.
Dat alle ambulances beschikken over wervelplanken, lucas of autopulse beschouw ik ook als onzinnig. Onlangs is de auto-pulse ook in Qatar aan de orde geweest. Initieel was de gedachte om iedere ambulance te voorzien van een autopulse, in het kader van "beter mee verlegen dan om verlegen". Het vraagstuk is op het bordje terecht gekomen van cardiologen, cardio-thoracaal chirurgen en anesthesiologen. Uit de drie vakgroepen zijn drie afzonderlijke adviezen voortgekomen, waarbij ze een overeenkomst hadden dat geen enkele vakgroep kon onderbouwen dat het een zinvolle investering was. Echter is wel aangeven dat het in sommige situaties wel van meerwaarde kan zijn.
Uiteindelijk is er besloten om de hoogwerkers van de brandweer, die in staat staan om zowel reddingen op grote hoogte als reddingen onder het maaiveld uit te voeren te voorzien van een autopulse. Voorts beschikken de beide Life Flight helikopters over zo'n ding.
Als Nederlandse ga ik dan wel eens piekeren. Ik lees elke dag de Nederlandse media berichten waaruit blijkt dat we als land financieel gezien in zwaar weer zitten. In Qatar is er geld als water en kampt men ieder jaar weer met forse begrotingsoverschotten. Als ik over het bovenstaande diep nadenk dan zou ik het logischer vinden als in Qatar iedere ambulance, politiewagen, vuilniswagen en taxi voorzien is van een auto-pulse omdat de kosten gewoon gezien kunnen worden als "peanuts". In Qatar was ik ook van mening dat een overheid die graag veel geld wil uitgeven voor extreme aantallen autopulses het beter kan uitgeven aan bijvoorbeeld obesitas of diabetes preventie. Echter zie je dit soort bizarre, kostbare uitspattingen uitgerekend in het land waar kostenbeheersing uiterst relevant is. Iedere euro moet men eerst een keer omdraaien. In Nederland zou je ook de hoogwerkers van de brandweer kunnen voorzien van de autopulse en de vier traumahelikopters. Dat men het in Nederland niet doet heeft volgens mij alles te maken met de marktwerking in de zorg, de brandweer is een overheidsdienst, RAV's weer niet en ons poldercultuurtje doet de rest.
Ik ben het helemaal eens met je laatste stelling dat we vaak de neiging hebben om te kijken naar anderen en niet naar ons zelf. Ik ben van mening dat je beide behoort te doen. Je moet eerst kijken naar jezelf maar zeer zeker ook naar anderen. Anderen dienen het ook toe te laten dat er meegekeken kan worden. Anderen mee laten kijken doe je door transpanter te zijn over besluitvorming en inzicht te geven in gemaakte kosten en geleverde prestaties. Alle medisch specialisten behoren dit te doen, als er al sprake is van "wij" dan moeten we ons weer eens gaan gedragen als "wij". We zijn allemaal medisch specialisten en staan niet op de Albert Cuyp om onze eigen handel aan te prijzen en de andere schreeuwende marktkoopmannen desnoods de grond in te trappen.
Voorts irriteer ik mij aan de handelswijze van het MMT omdat je in principe kan stellen dat veel zaken best gezien kunnen worden als experimenteel. Nachtvluchten zijn dat geweest, het verschuiven richting assistentie bij gezondheidsproblemen en uiteraard het mogelijk uitvoeren van spoedthoracatomie op straat mag je als experimenteel beschouwen. Het MMT kan volstaan met wat geschreeuw en een eigen onderzoekje wat ze naar het ministerie sturen en het is schijnbaar allemaal prima. In de media hebben we gelezen dat een operatie bij clusterhoofdpijn in Nederland experimenteel is en blijft. Alleen als een meisje met een leuk gezichtje de media opzoekt onstaat er zoveel negatieve publiciteit dat een verzekeraar uit coulance een keer 30.000 euro uittrekt (ik zie het niet eens als coulance maar eerder als 30.000 euro wat een prikkie is om veel grote imago schade te beperken). In Belgie en Duitsland voert men deze operatie gewoon uit. Nederlandse artsen zouden het ook kunnen maar mogen het niet omdat het "experimenteel" is.
Een autopulse of een LUCAS reanimatie is waardevoller in de handen van de ambulancedienst dan in een hoogwerker of ladderwagen. Het is natuurlijk fijn als de thoraxcompressie doorgaan tijdens het verplaatsen van de patient met hoogwerker/ladderwagen.
Maar wanneer we naar de veiligheid kijken van ambulanceverpleegkundigen en politieagenten die thoraxcompressie bij een patient uitvoeren in een rijdende ambulance die met spoed naar een PCI-centrum rijdt dan lijkt mij dat van een wat groter belang.
Ook al is ten aanzien van patientoverleving de meerwaarde van een thoraxcompressie apparaat nog niet bewezen, die meerwaarde is er wel m.b.t. de veiligheid in de ambulance tijdens het spoedtransport.
