ik vind het een griezelig idee hoe sommige mensen hobby'n met het leven van een ander, ja zo zie ik het als je niet dagelijks werkzaam bent in de (accute) hulpverlening of opgeleid bent(word) tot arts.(ook al is het maar een cassus op een forum)
ik zelf bemoei mij ook niet met dit soort zaken omdat ik gewoon de klinische blik mis die de (ambu)plegen en artsen wel hebben.
er zijn te veel valkuilen op de weg om maar wat raak te klooien (weer mijn mening)
daarom zou ik gewoon doen wat kan en wat verantwoord is.
Het gaat in deze casus duidelijk
niet om het zelf stellen van een diagnose of het bepalen van een behandeling.
Voor mij is het in dit geval het assisteren van de ouders, op verzoek van de ouders, zij bepalen wat er wel en niet gedaan wordt, ik ben er slechts ter ondersteuning.
Daarbij doe je dus eigenlijk het zelfde wat de persoon of de ouders zelf ook gedaan zouden hebben wanneer ze daar toe is staat zouden zijn.
Je legt er zelfs nog een extra laag 'beveiliging' om heen omdat je niet zomaar het pilletje van buurman jan zal geven terwijl de ouders dat wellicht wel gedaan zouden hebben.
ik zal mij maar niet verder met deze discussie bemoeien , omdat we het vast niet eens gaan worden .
groet kiteman
Het doel van een forum of een discussie is ook niet om het met elkaar eens te zijn maar wel om overwegingen en argumenten uit te wisselen, ook al wordt je het misschien niet eens, toch kun je van elkaar leren, en daar zie ik de grote waarde van een forum.
Dus je inbreng is (voor mij) zeker geen bemoeienis, maar juist een (misschien wel een beetje uitgelokte) reactie die je mag (en wellicht moet) verwachten bij een topic zoals dit.
Ik heb liever flink wat tegenspraak en inhoudelijke discussie als dat iedereen ja en amen zegt, het dwingt je in ieder geval tot nadenken.
Eigenlijk is er tot nu toe best wel weinig discussie geweest, vandaar dat ik die "for de sake of discussion" opmerking plaatste
Wat mij betreft ....ga zo door ! En dat geldt natuurlijk ook voor de andere deelnemers, discussier gerustgraag over de aanpak van anderen, maar houdt het inhoudelijk, laat iedereen in zijn/haar waarde en maak er geen persoonlijke aanval van.
Doe je dat laatste wel dan loop je het risico dat mensen niet meer durven te reageren omdat ze bang zijn afgebrand te worden en kun je met de casussen wel stoppen.
Jacques
