Maar is dat dan wel de wet? Je zegt dat het verhaal van Limburg niet wettelijk is en maakt vervolgens gebruikt een eenzelfde mogelijkheid.
Het verhaal van Limburg heeft 0,0 juridische waarde, als je dat bedoelt. Een korpschef is sowieso geen wetgever, zoals je mischien wel weet. Daarnaast mogen wetten bepaald door de daartoe bevoegde wetgevers in dit land nooit in strijd zijn met de grondwet. Geen enkele rechter zal daarbij de richtlijnen van het korps of welke dan ook uberhaupt serieus nemen of zwaarder laten wegen dan bepalingen uit het EVRM.
Uiteraard maak ik er gebruik van want het scheelt een hoop zinloze discussies.
Dus gelijk aan de politieperskaart. Maar vrijblijvend is het niet. Niet alleen journalisten, maar ook agenten dienen zich te houden aan de uitgangspunten.
Ja klopt maar je zal je recht/gelijk alleen achteraf krijgen en daar heb je weinig aan. De korpschef had het ook op gebiedende wijs kunnen brengen, bijvoorbeeld. Begrijp overigens heel goed waarom hij dat niet doet. Persvrijheid dient niet (altijd) zijn belang.
Dit soort bagatelliseren zie je nog wel eens bij mensen die niet voor een politieperskaart in aanmerking komen.
Je ziet het ook vaak bij mensen die snappen hoe de vork in de steel zit en weten dat zoiets als een overeenkomst tussen twee partijen nooit uitsluiting van grondrechten van een ander kan of mag betekenen. Typisch ook dat hen die dankbaar gebruik maken van een dergelijk recht dit anderen niet gunnen. Ook een manier om je concurrentie uit te schakelen, bij gebrek aan kwaliteit.
Ik ben nog nooit afgewezen voor de PPK overigens.
Maar ik zou toch nog maar eens goed de leidraad lezen. Dan zie je dat er twee (toenmalige) ministeries be betrokken zijn. Een onderonsje tussen journalisten en persvoorlichters is het beslist niet.
Dat lijkt mij dus juist wel een onderonsje van de betrokken ministeries aan de ene kant en de leden van de aan de st. PPK gelieerde verenigingen aan de andere kant, anders was het wel een algemene regeling voor journalisten en niet een voor leden...
De PPK is overigens niet in het leven geroepen om de wildgroei aan journalisten te beperken maar omdat journalisten te veel werden beperkt in de uitvoering van hun werk en er blijkbaar behoefte was aan een vorm van algemeen herkenbaar legitimatiemiddel, ipv het kaartje met "pers" in de band van je gleufhoed.
Volgens de NVJ kan iedereen zich journalist noemen. Dit houd dus in principe in dat iedereen binnen het lint mag opereren. Om dat te voorkomen is er een politieperskaart en (zoals in jouw geval) een titelperskaart. Dat is inderdaad een regulering. Als je dat niet doet wordt het wel erg druk binnen het lint. Gevolg is dat iedereen buiten het lint komt te staan en het reguleren weer van vooraf aan kan beginnen.
Ja precies, maar begrijp je ook dat dat dit dus feitelijk een beperking is van een grondrecht voor een burger (immers kan iedereen journalist zijn/worden)? En een ieder die beperkt wordt in zijn recht, in zijn gelijk zal staan, daar is het een grondrecht namelijk voor. PPK of niet.
Natuurlijk heeft de agent een bepaalde autoriteit. Maar daar ligt o.a. de politieperskaart wel aan ten grondslag. Anders wordt het willekeur.
Nee andersom juist, de PPK is (feitelijk) een vorm van willekeur/voortrekken.
Over persvrijheid en reguleren gesproken. Jij denkt toch niet dat die verslaggever zich door jouw laat vertellen waar hij zijn informatie haalt? Bovendien, buiten het lint staan mensen die geen partij zijn. Binnen het lint staan betrokkenen.
En een cameraman en fotograaf laten afwisselen? Ze zien je aankomen. Zelfs als ze in loondienst zijn van hetzelfde medium is dat niet aan de orde. Ze hebben elk een eigen verantwoordelijkheid.
Het was maar een idee om mee te denken hoe men voorkomt aan een wildgroei aan fotografen/journalisten en straks iedereen weer achter het lint staat. Ik zie dat namelijk ook wel gebeuren, het is soms echt te gek voor woorden. Daarnaast wordt je vandaag de dag geacht veelzijdig te zijn, een fotograaf kan heus wel de nodige vragen stellen, naast het fotograferen idem voor een cameraman.
En stills van video gebruiken? En dat zetten we op de voorkant van de krant of in een tijdschrift?
Ze zijn zo goed dat je het niet eens in de gaten hebt, ik zie het vaak genoeg. Kan prima.
Inderdaad, je geeft zelf het antwoord al. Omdat er geen wettelijke beperking is heeft men besloten tot regulering.
Ja wel, maar geen harde dus..
En dat is geen beperking?
Uiteraard is dat ook een beperking. Maar met 100 man in een persvak staan evengoed.
Waarom heb je dan toch zo'n titelperskaart en een mediumregelingenperskaart? Die heb je volgens je eigen verhaal helemaal niet nodig?
Nee dat is niet wat ik zeg. Wettelijk gezien, of om mij op mijn recht te beroepen heb ik dat niet nodig. Maar het maakt de gang van zaken wel een heel stuk makkelijker. Ik kan elke agent of brandweerman elke keer wel een opfriscurcus geven in grondrechten en hoe we het in dit land hebben geregeld, maar als hij alleen een kaartje wil zien, is dat ook prima en een stuk effectiever, ik ben ook niet gek.
Verder ben je heel erg stelling in je mening dat iemand zonder perskaart een zaak kan aanspannen als hij geen toegang krijgt. Kan je daar voorbeelden van noemen?
Blijkbaar begrijp je het principe niet van een grondwet en grondrechten...
Oh, en probeer het eens bij een belangrijke sportwedstrijd. Dar zijn de regels nog veel strenger ;-)
Je vergelijkt appels met peren. De journalistiek heeft een controlerende en informerende functie in ons (politiek/staats)bestel. Daarvoor dient de overheid openheid (politie/brandweer inclusief) te geven in zaken, daarnaast is de openbare weg toegankelijk voor iedereen en heeft idereen recht zich daar te bevinden en zijn ding, zoals journalistiek bedrijven te doen. Uiteraard binnen de kaders van de wet. Sport, cultuur en roddel-pers zijn een hele andere tak van het vak en staan geheel los van deze rol en functie maar dienen vooral ter vermaak.
Sorry, maar hier voel ik echt even de noodzaak om te reageren. En dit zegt een fotograaf??
Sinds wanneer is een fotograaf afhankelijk van een scanner? Als ik vandaag de dag iets "in moet scannen" dan maak ik er een foto van. Zelfs met mijn camera van een paar tientjes durf ik te stellen dat geen mens het verschil ziet met een ingescand document, dus als een fotograaf zegt dat zijn "scanner kapot is" dan vraag ik me af of je het document uberhaupt wel wilt openbaren?
Volgens mij ging het om de inhoud van de kaart en niet om het feit of ik hem wel of niet heb. Als je twijfelt aan de tekst die op de kaart vermeld is dan wil ik best de moeite nemen mijn camera te pakken, een foto te maken en te uploaden. Daar had ik even geen zin in. Als je twijfelt of ik de kaart in mijn bezit heb en/of wel een echte fotograaf ben dan is dat jouw probleem, ik voel mij niet verplicht of gedwongen daar op in te gaan.
Daarnaast, ik vraag me af wat jij exact wilt met je foto's. Er is namelijk een verschil tussen het maken van een fotoverslag en anderen zo graag deelgenoot maken van hetgeen jij hebt gezien.
Ik probeer met mijn foto's een reeele weergave te geven van een incident. Dat is heel wat anders als zo bloedig mogelijk, maar dat kan soms wel confronterend zijn. Dat zijn incidenten nu eenmaal vaak. Ik maak anderen zeker geen deelgenoten van wat ik allemaal zie, aperte onzin zelfs.
Jij kunt hele vreselijke dingen hebben gezien, maar er is echt geen noodzaak om zoveel mogelijk leed te tonen.
Doe ik dat dan? Zo ja, voorbeelden graag.
Ik heb ooit een ongeval meegemaakt waarbij ik agenten een stoffelijk overschot moest wijzen, die was na een aanrijding uit het voertuig geslingerd en op een dusdanig vreemde plek neergekomen dat het echt niet vreemd was dat ze die niet 1,2,3 hadden zien liggen. Had ik daar dan ook maar even wat foto's van moeten maken alvorens een agent op zijn/haar schouder te tikken?
Dat lijkt mij een kwestie van prioriteiten stellen. Mijn prioriteit zou ook liggen bij het aantikken van de agenten. En daarna zou ik doen wat ik altijd doe en waar ik voor gekomen ben.
De moraal van mijn verhaal; je kunt een incident ook uitstekend weergeven zonder teveel (onnodige) details. En ja, blurren (daar begon het immers allemaal mee) hoort daar soms gewoon bij. Enerzijds een stukje respect naar de slachtoffers en anderszins betrokkenen, maar net zo goed een stukje zelfrespect. Als je dat respect niet kunt opbrengen dan vraag ik me af waarom je wordt toegelaten op een PD.
Het respect zit hem voor een overgrote deel in eerste aanvang hoe je je gedraagt op de plaats van een incident of pd. Wel de foto nemen en het vervolgens gaan blurren is naast moralistisch ook gewoon schijnheilig. Ik maak geen foto's die ik moet blurren, of ik publicieer die gewoon weg niet.
Jammer dat de toon zo veranderd. Ik heb denk ik nu wel genoeg duiding geven hoe het zit met de wetmatigheid van de PPK. Ik ga ook niet de discussie hier aan om mij allerlei ongefundeerde dingen in de schoenen te laten schuiven.
In Nederland zijn (met dank aan Wikipedia) in de periode van 1996 - 2010 (14 jaar) in totaal 14.623 verkeersdoden gevallen.
En dan wil jij beweren dat het verkeer dodelijker is dan de Vietnam-oorlog??? Get your facts straight boy.
Over feiten gesproken: Wereldwijd vallen er in het verkeer bijna een hele Vietnam-oorlog aan doden...
http://www.cijfers.net/gassuh.html