De beroepseis laten vallen en in plaats daarvan te kijken naar publicaties in combinatie met omzet zou een goede keuze kunnen zijn. Overigens is er nu ook al de mogelijkheid om een jaarkaart te krijgen zonder dat je aan de hard eisen voldoet. Dan heb je de mogelijkheid om je in dat jaar te bewijzen
Die vroeg ik in eerste instantie ook aan. Maar ook toen kreeg ik te horen dat ik moest voldoen aan die 'beroepseis'. Die jaarkaart (of: korter) zou juist een goed mechanisme kunnen zijn om nieuwkomers een kans te geven, maar juist dan moet je dus wat minder hard tillen aan die '100% beroep' eis.
Omdat jouw beeld dan minder verschilt van dat van de toevallige voorbijganger zal je afzet/omzet verwateren. Ga je dan niet roepen om regulering? De open markt is leuk, maar het is een vechtmarkt waar je toch flink investeert om het met dubbeltjes en kwartjes terug te verdienen. En mede gezien de mediaregeling van Haaglanden kan ik me niet voorstellen dat je nu niet in zekere mate in een voorrangspositie zit. Misschien heb je het zelf niet in de gaten, maar ben je in de pikorde op straat ook niet een beetje gevestigde orde? (gewetensvraag ;-)
O ja zeker. Ik zie nu 'nieuwkomers' (hoor: opa spreekt
) weer opkijken naar ons. Inderdaad: inmiddels zijn wij verworden tot gevestigde orde.
Overigens kan ik me bijvoorbeeld ook niet herinneren wanneer mij voor het laatst om een PPK gevraagd is: de politie kent je hoofd inmiddels wel en ook het feit dat we in regio15 kleding lopen is ook al stuk identificatie. O ja; en dat videocamera ding (formaat stoeptegel) op mijn schouder met daarop een zachte dooie kat komt soms ook wel, euh, intimiderend over.
Ja; ben met je eens dat er een vorm van regulering moet zijn, want anders staat gewoon het hele publiek voor het lint en wordt het wat druk daar. Maar ik heb me toen (enige jaren geleden) dus ernstig geïrriteerd aan de stugge opstelling van de stichting. En ook toen kon al met publicaties aantonen dat ik daadwerkelijk aan zenders leverde.
De stichting houd vast aan aan de beroepseis omdat ze bang zijn dat de kaart anders zijn gezag verliest. Bovendien kan je de toelatingseisen alleen veranderen als men opnieuw overeenstemming krijgt met de ministeries en korpsraden. De stichting is namelijk gehouden aan de bestaande afspraken.
Met dat laatste heb je een punt natuurlijk. Maar de kaart heeft bij mij al heel wat aan gezag ingeboet, omdat:
- die inkomenseis niet gecontroleerd kan worden; de stichting kan mijn belastinggegevens niet opvragen.
- de stichting dus geen enkele manier heeft om te controleren of het mijn hoofdberoep is.
Ik ben simpelweg van mening: als je het niet kan controleren, vraag er dan ook maar niet naar. Maar er worden wel aanvragen op afgewezen. Andersom ken ik heel wat mensen die wel een PPK hebben en waar het absoluut niet hun hoofdberoep of hoofdinkomen is.
- de stichting (althans: bij mijn weten) niets doet om de PPK onder de aandacht van de politiemensen die hem moeten controleren, te brengen.
Ik heb nog nooit van circulaires, brochures, voorlichtingsavonden of weet ik wat gehoord, die binnen de plieisie onder de aandacht gebracht worden. Dit mechanisme met PPK's is inderdaad bedacht door korpschefs, pers en justitie als manier om de toegang tot plaats incident te regelen. Een loffelijk streven; maar verhoog mijn jaarlijkse kaartbijdrage maar met een factor 2, 3 of 10 (zal me zorg zijn) en besteed dat geld aan een stuk bewustwording binnen de politie. Want op dit moment wordt de kaart door 90% van de agenten (in ieder geval binnen Haaglanden) niet eens herkend, of zelfs maar gecontroleerd.
Zolang je in die voorlichting geen effort steekt en de agenten de kaart niets eens kennen, maar je je in plaats daarvan alleen bezig houdt met formaliteiten, aanvraagformulieren en procedures, ben je slechts een papieren tijgah (op zijn Haags)
Overigens is die voorlichting/bewustwording binnen de politie ook een taak voor de politieopleiding en de bureauchefs e.d. Al besteed je er maar eens per 6 maanden tijdens de briefing 5 minuutjes aandacht aan, met een A4-tje van hoe zo'n kaart eruit ziet en wat het betekent voor de diender. Maar goed - we hadden het er nu over 'wie krijgt hem wel of niet', niet over 'hoe zorgen we dat hij herkend en erkend wordt'.
Zo; weer een stukkie hart gelucht
Peen
