Zo krijgen de medewerkers van een regionale commerciele omroep een PPK en die zie ik vervolgens 3x per jaar bij een incident, terwijl een ander die wel regelmatig beelden maakt bij incidenten wordt afgewezen omdat hij niet aan de inkomsteneis voldoet. Daar moet in mijn ogen echt eens naar gekeken worden. Je kunt er door de regels tegenwoordig je hoofdberoep niet van maken omdat je geen PPK hebt, maar je krijgt geen PPK omdat het je beroep niet is.
Als je een PPK wil aanvragen moet je dus een bepaald inkomen halen uit het maken van beelden, maar je moet bovendien aantonen dat je afnemers hebt. Dus: publicaties overleggen en referenties kunnen noemen, die bij navraag bevestigen dat ze regelmatig beelden van je kopen (en die worden echt nagebeld, die referenties). En dat moeten dan bekende media zijn: het blaadje van de korfbalvereniging telt niet
Als je regelmatig beelden maakt bij incidenten en die ook verkoopt, moet die eis dus geen probleem zijn. Maar daar gaat het vaak op fout: aantoonbare verkopen en referenties.
Wat Haageneesch al zegt: er worden hier hele schermen volgeschreven over 'teveel fotografen'. Dan wordt er niet lichtzinnig omgegaan met de uitgifte van kaarten, en dan is het weer niet goed.
Ja; er zit een kip-of-ei probleem in. Met PPK kan je makkelijker verkoopbare beelden maken, en dan gaat het verkopen van beelden en het verwerven van afnemers makkelijker. Maar ook zonder PPK kan je beeld maken.
Ja: ik heb een PPK. En in het begin was het echt moeilijk om die te krijgen: ik heb eerst 'buiten het lint' foto's moeten maken en afnemers moeten verwerven. Pas bij een bepaald volume voldoe je dus aan die inkomenseis, en ben je 'bekend genoeg' bij die media dat ze als referentiegever voor je op willen treden.
Peen
