De wet gaat niet over individuen maar over groepen van mensen. 'Verminderd zelfredzaam' is een niet-omschreven begrip waarmee nogal gegoocheld kan worden.
Wanneer je het vanuit jouw gedachte bekijkt is de situatie waarin die persoon zich bevind niet acceptabel. Wanneer je er de wet echter bijpakt kom je tot de conclusie dat over dit soort situaties eigenlijk niets wordt gezegd. Dat houdt dus ook in dat er een groot gedeelte eigen verantwoording aanwezig moet zijn. Wanneer je dit wilt ondervangen zul je voor ALLE woningen hetzelfde pakket moeten voorschrijven, ten slotte weet je van tevoren niet of het door een bejaarde of een gezinnetje bewoond gaat worden. Stel je zou jouw voorstel aan laten brengen, en die man verhuist, of komt te overlijden... is de dure installatie dan niet opeens overbodig geworden? Dat is maatschappelijk niet te verkopen.
Wanneer ik het 'volgens de wet' bekijk:
Het bouwbesluit gaat uit van gebouwsoorten, en daarna pas van de mensen welk zo'n gebouw bewonen (de groep mensen). Deze man bewoont een normale woning, en wordt dus geacht voldoende zelfredzaam te zijn. Extra voorzieningen zijn niet nodig (op basis van de wet)
Een traplift is geen bouwkundige voorziening (volgens de wet), anders was ze wel voorgeschreven vanuit het bouwbesluit. Dan blijft over dat het een gebruiksvoorziening is. Daarvoor worden in de bouwverordening ook nog wel wat eisen gesteld, maar wanneer je van de beschikbare trapbreedte 60 cm over hebt voldoe je daar ook aan.
Daarnaast kun je jezelf de vraag stellen: wanneer ik hier een eis aan ga stellen, moet ik dat voor alle gelijksoortige gevallen en situaties ook doen (anders krijg je willekeur). Dus: ga jij alle woningen in de gemeente controleren om te zien wie een traplift heeft, en aanschrijven wanneer deze niet voldoet? En ga je dan ook gelijk iedereen aanschrijven die een bloempot op zijn traptreden heeft staan (is ook gebruik)?
Ik ben het met je eens dat het niet veilig 'voelt', maar dan nog moet je niet alles vast willen leggen in wetten en regels. Wanneer je dat wel zou doen krijg je een ontzettend stugge, bureaucratische maatschappij, iets waar Nederlanders in het algemeen toch al een hekel aan hebben.
Aan de andere kant: wanneer er binnenkort weer eens een woning afbrand en een gezin met kinderen (zie gevalletje Boxmeer, jaartje geleden), of zo' n bejaarde man komt om, zul je zien dat iedereen weer moord en brand schreeuwt dat Nederland zo onveilig is, en dat de regels niet gehandhaafd worden, of dat er niet genoeg regels zijn om dat soort zaken te voorkomen.
Wetgeving en beleid schrijven blijft voornamelijk politiek. Je wilt met de minste hoeveelheid regels een acceptabele veiligheid halen. Dit zal nooit de hoogste veiligheid zijn, omdat deze regels niet door de maatschappij geaccepteerd kunnen en zullen worden. Vandaar ook dat bouwbesluit en bouwverordening een MINIMUM niveau voorschrijven.
Dat mensen dit niveau vaak al betuttelend vinden, en het zien als 'overdone' is een maatschappelijk probleem. Je kunt ten hoogste proberen de mensen in te lichten over de mogelijkheden en (on)veiligheden.
Terug naar gevalletje opa... wat zou je die man willen aanraden? Verhuizen naar een verzorgingstehuis, of in een bungalow gaan wonen welke afgeladen is met rookmelders en een directe doormelding heeft naar de RAC? Maatschappelijk en ook persoonlijk waarschijnlijk niet haalbaar...
Al je goede bedoelingen ten spijt heeft die man nog steeds een eigen wil en een eigen keuze. Je kunt de maatregelen die je wilt toepassen met geen mogelijkheid eisen, je kunt slechts adviseren. Of iemand daar iets mee doet is aan de persoon.
De vraag zou eigenlijk moeten zijn: houdt de bouwregelgeving voldoende rekening met bejaarden, zieken en minder validen? Vooral in een vergrijzende maatschappij kun je je dit afvragen. Vooralsnog houdt de wetgeving vooral rekening met de meerderheid van de gebruikers.
