http://www.ad.nl/rotterdam/stad/article1381486.ecevrijdag 18 mei 2007
’Hij heeft mijn vrouw, hij heeft mijn vrouw’
ROTTERDAM - Een nachtmerrie. Net thuis gekomen huivert Milouda Ambari nóg bij de gedachte dat ze een paar uur eerder oog-in-oog stond met zilverrug Bokito. Die, zojuist ontsnapt van het apeneiland, zich als dolleman op een willekeurige bezoekster had gestort.
Alles gebeurde in een flits. ,,We kwamen net de Rivièrahal uit, en zagen die gorilla zitten aan de andere kant van het slootje. Plotseling kreeg ik een plens water tegen me aan. Wat is dit nu weer, zei ik tegen m’n zus. Bleek dat hij over die gracht was gesprongen.’’
Ze zag nog net hoe Bokito een vrouw greep en tegen de grond smakte. ,,Hij had haar vast in een soort houdgreep. Had het idee dat hij haar probeerde te bijten.’’
Iedereen rende voor zijn leven. Ook Milouda, die zich met haar zoontjes van vier en negen jaar uit de voeten maakte. Haar zus, met een dochter van twee maanden en een zoontje van vier, deed dat eveneens. ,,Iedereen rende en gilde. Moeders pakten hun kinderen op en lieten de buggies staan. Ik had het idee dat het niet echt was, maar een film.’’
In het bezoekerscentrum, aan de kant van het Oceanium, kwam ze huilend binnen. ,,Daar kreeg ik een glas water en m’n geld terug. M’n zoontjes kregen een poster. Medewerkers van Blijdorp vertelden dat die gorilla al een poosje uit z’n doen was. Dat had te maken met het feit dat er wat maatjes van hem waren weggegaan.’’
Je zou er een trauma aan overhouden, zegt ze. ,,Stonden we bij de tijgers, zeg ik tegen m’n zoontjes: niet bang zijn hoor, ze kunnen er toch niet uit. En vervolgens krijgen we King Kong.’’
Haar besluit staat vast: nooit meer zet ze een stap in een dierentuin. ,,Al geven ze me een jaarabonnement. Ik ga nooit meer.’’
Cindy Verwijs, die in een rustige hoek bij de ingang is gaan zitten, zag hoe Bokito een bezoekster meters meesleurde over de paden bij het gorillaverblijf. ,,Ik hoor haar nog gillen. Ze riep keihard: ’help, help’, maar iedereen staat machteloos tegen zo’n beest. Ook haar man kon slechts toezien wat er gebeurde. Hij schreeuwde ook om hulp en riep: ’hij heeft mijn vrouw, hij heeft mijn vrouw!. Heel naar om te zien.’’
Verwijs bracht eerst haar kinderen en die van vriendinnen in veiligheid. ,,Toen hebben we 1-1-2 gebeld, maar op dat moment werd de vrouw alweer verder gesleurd. We zijn er allemaal erg van geschrokken. Je moet er niet aan denken hoe erg dit uit had kunnen uitpakken.’’
Verderop troost een vader zijn zoontje. ,,Normaal gesproken drukt hij zijn neus tegen het glas bij de apen, maar hij zag ’m nu van een paar meter afstand. Da’s wel erg dichtbij,’’ zegt hij terwijl hij het blonde knulletje gerust stelt.
Tjeerd Yntema ( 8 ) wrijft bij de uitgang van de dierentuin de tranen uit zijn ogen. Met zijn moeder dook hij onder een tafel bij het restaurant toen ze de zilverrug hun kant op zagen komen. „Gelukkig zag hij ons niet, anders waren we de pineut geweest,’’ zegt de jongen uit Heemskerk met een zacht stemmetje.
Moeder José vertelt dat ze het na een paar seconden op een rennen hebben gezet. „Ja, ik blijf niet stil zitten.’’ Tot overmaat van ramp verloor ze in paniek haar man uit het oog. Die vluchtte met een vriendje van Tjeerd de andere kant op. Op het parkeerterrein vinden ze elkaar terug.
In het restaurant,waar Bokito naar binnen stormde, is de grootste rommel aan het eind van de middag opgeruimd. De tafels en stoelen staan weer in keurige rijen. Alleen ligt her en der nog groene smurrie op de vloer. ’Uitwerpselen’ vertelt een Blijdorpmedewerker.
