[witte kolom] Een dag naar de dierentuin

[mrpddnos]

even ter info omdat ik er juist zekers van overtuigd ben, dat een ehbo-er hier juist op zijn plaats is

nl. er zijn diverse soorten verpleegkundige opleidingen (hmmm...even om het makkelijk/ ingewikkeld te maken)

een Z-verpleegkundige heeft veel verstand van gehandicapten, een B- verpleegkundige --> psychiatrie
hbo/mbo met praktijk ervaring ? en zo ja waar?

Ik bedoel er mee aan te geven dat er niet blind gevaren moet worden op het feit dat er een verpleegkundige mee gaat zij ook de wijsheid in pacht heeft, er mag wel uit gegaan worden van een basale ehbo kennis, m.i.

Je denkt nog in het "oude" model. Tegenwoordig heb je de "basis"opleiding verpleegkundige waarin je het eerste jaar a 1,5 jaar de ADL krijgt en daarna een jaar orienteerd op zowel gehandicapten, psychiatrie en klinisch. Daarna ga jij je defirensieren op 1 van deze doelgroepen. Na je 4 jarige opleiding kun je je specialiseren.

Maar BOT:
Ik vraag iig de pleeg tp. De begeleiders geef ik het advies om de jongen te laten liggen waar hij ligt tot ik tp ben en hem gerust te proberen te stellen. Ik heb er neits aan als ik tp kom en de jongen is nog helemaal over zijn toeren. Onderweg zal ik in ieder geval de park EHBO waarschuwen dat ik onderweg ben naar een so en dat ik mogelijk hun hulp later nodig heb. En dat ik het laat weten of ik hun hulp nodig heb.

TP loop ik mijn standaard protocolletjes af.

[vesalius]

Je denkt nog in het "oude" model. Tegenwoordig heb je de "basis"opleiding verpleegkundige waarin je het eerste jaar a 1,5 jaar de ADL krijgt en daarna een jaar orienteerd op zowel gehandicapten, psychiatrie en klinisch. Daarna ga jij je defirensieren op 1 van deze doelgroepen. Na je 4 jarige opleiding kun je je specialiseren.

Ik denk dat SEH zustertje als daadwerkelijk SEH-verpleegkundige heel goed op de hoogte is van de verschillende opleidingen  

De nuance die zij in het verhaal wilt aanbrengen is alleen dat een verpleegkundige niet per definitie beter geschoold/ meer ervaren is in de EHBO dan een goede EHBO'er omdat daar in de casus nogal makkelijk van uitgegaan wordt, ondanks zelfs het feit dat nadrukkelijk in de tekst staat dat zij geen aanvullende ervaring heeft op dit gebied...

Natuurlijk is het goed om de verpleegkundige ter plaatse te vragen, twee weten immers meer dan één. Daar komt bij dat, zeker gezien haar specialisatie in gehandicapten, zij veel achtergrondinfo kan geven over de aard van zijn handicap. Maar daar hoor ik niemand over...

[Jacques Schenk]

Natuurlijk is het goed om de verpleegkundige ter plaatse te vragen, twee weten immers meer dan één. Daar komt bij dat, zeker gezien haar specialisatie in gehandicapten, zij veel achtergrondinfo kan geven over de aard van zijn handicap. Maar daar hoor ik niemand over...

Nou ja volgens mij stelde ik in het begin van het incident al:

Mooi dan gaat de pleeg dus ook ter plaatse, zo te horen is dat de enige aanwezige met specifieke kennis

Nobody

[vesalius]

Excuus, daar heb ik dan overheen gelezen  

Is je ijsje al bijna op? Dan volgt vandaag weer een update

[RAdeR]

Natuurlijk is het goed om de verpleegkundige ter plaatse te vragen, twee weten immers meer dan één. Daar komt bij dat, zeker gezien haar specialisatie in gehandicapten, zij veel achtergrondinfo kan geven over de aard van zijn handicap. Maar daar hoor ik niemand over...

Verder wil ik graag de vpk ook tp hebben.

Daar doe je dan je best voor  
Jacques en ik staan wortel te schieten. Kunnen het hoofd gelukkig nog koel houden door een ijsje.
En die vpk doet maar net alsof ze niks gehoord heeft.  
 

[Pleegje_]

De gemiddelde verpleegkundige kan heel moeilijk omschakelen van een klinische setting naar een eerste hulpp setting. Dit geldt zowel voor basis verpleegkundigen als SEH- en IC/CCU verpleegkundigen (ik scheer alles even over 1 kam..er zijn natuurlijk uitzonderingen ). Dit alleen omdat ze niet direct kunnen terugvallen op de arts en collega's en de apparatuur die ze in de klinische setting gebruiken.
Daarom heb je over het algemeen aan een goede EHBO'er/EHV'er meer dan aan een verpleegkundige.

Bovenstaande zegt niets over de kennis die iemand heeft..je zal toch met z'n allen de klus moeten klaren..maar een EHV'er is gewend om op straat te werken en een vpk niet.

[vesalius]

Update

Nog nahijgend van het sprintje wat je net getrokken hebt kom je ter plaatse. Door een schuin opstaande rand langs het pad is de rolstoel omgevallen. Helaas zat de gordel (tweepuntsgordel) te los om hem in de stoel te houden zodat hij er bovenlangs uitgegleden is. Netjes volgens de opdracht die je gegeven hebt ligt hij nog op de grond zoals hij terechtgekomen is, half in rechterzij/buikligging met zijn rechterarm onder zijn lichaam gevouwen. Één van de begeleiders zit naast hem op de grond en praat met hem, hierop reageert hij adequaat. De elektrische rolstoel is alweer op zijn wielen gezet, deze was gelukkig niet op hemzelf terechtgekomen.

Vragen
-Wat wil je nu gaan doen?
-Welke vragen heb je?

[Jacques Schenk]

Tja gewoon het rijtje maar afgaan , voorstellen, vragen wat er gebeurt is en vervolgens ABCDE.
Uiteraard vraag ik ook de begeleiders uit, wellicht is hij even buiten bewustzijn geweest etc etc.

Er is geen sprake van hoog energetisch letsel dus tenzij de verwondigen/klachten anders doen vermoeden hoeft geen CWK stabilisatie toegepast te worden.

de eerste vraag (aan de casus leider) is altijd: "Wat valt mij direct op als ik naar de patient kijk ?"

Vervolgens:

1.  is de ademweg vrij (even in de mond kijken) en de ademhaling ok (wanneer een normaal gesprek mogelijk is lijkt dat voorlopig wel in orde)
Geen cyanose, geen pijn bij het ademhalen, geen hyperventilatie etc

2. Hoe is het met de circulatie, even de pols voelen, huid bekijken, kleur, nat/droog, evt bij twijfel cap refil testen

3. Hoe is de D, even goed aanspreekbaar als voorheen ? Geen pupil afwijken of andere opvallende zaken ?

4. Dan gaan we bij de E naar het top tot teen onderzoek,
ik vraag eerst of de jongen ergens pijn heeft en zo ja waar, of er nog andere dingen zijn en dan maar beginnen bij het hoofd, nek, borst, buik, heupen, schouders, armen en handen, benen en voeten, rug

Hierbij controle op afwijkende (afwijkende) standen, afwijkende bewegelijkheid, pijn, pijn bij beweging, bloedingen, hematomen, lekkage vloeistof uit oren, oren, mond  is motoriek en sensibiliteit als voorheen ? etc etc
Bij 'nieuwe' pijn controleren waar het zit, is er sprake van asdrukpijn etc etc
De onderliggende arm testen we als laatste, daarvoor wil ik hem meer overeind hebben en dan moet de rest wel 'vrijgegeven' zijn.

Zijn alle controlles negatief (dus geen afwijkingen gevonden van het normale) dan ga ik in overleg met de pleeg kijken of we de patient weer in de stoel kunnen krijgen. ook bij kleine afwijkingen (zoals pijn in een vinger of hand) kunnen we wellicht beginnen met de jongen in zijn stoel te zetten

Daarna is het nog wel fijn om te weten welke medicatie gebruikt wordt, zoals bijvoorbeeld bloedverdunners.
De hele ample uitvragen is nog een beetje overdreven, tenzij ik tijdens het onderzoek grote afwijkingen ben tegengekomen.

Tja dat was het weer even denk ik, de vraag is eigenlijk wat ben ik bij bovenstaand onderzoek allemaal tegengekomen ?

Jacques

[Delta]

ABC controle afgaan, al verwacht ik niet al te veel problemen. (maar: assumption is the mother of all fuck-ups). Wat mij belangrijker lijkt is het D-onderzoek: wat is er bij de val allemaal kapot gegaan? Is de wervelkolom ergens pijnlijk? Is de sensitiviteit in de benen veranderd? Terwijl ik deze vragen stel, pak ik alvast een foliedeken uit mn tas, voor het geval het antwoord op de vraag "heb je het koud" bevestigend is...

Normaal gesproken zou ik geneigd zijn om te vragen of er ergens pijn is, en zo nee, dan zo snel mogelijk van de grond te laten komen, nu wil ik eerst zeker weten dat er nergens iets beschadigd is zonder dat ik daar door de verlamming achter kom, dus ook nauwkeurige inspectie van de ledematen (blauwe plekken, wonden en standafwijkingen) komt vóór het terug in de rolstoel zetten.

[vesalius]

de eerste vraag (aan de casus leider) is altijd: "Wat valt mij direct op als ik naar de patient kijk ?"

ligt hij nog op de grond zoals hij terechtgekomen is, half in rechterzij/buikligging met zijn rechterarm onder zijn lichaam gevouwen. Één van de begeleiders zit naast hem op de grond en praat met hem, hierop reageert hij adequaat.