En wat zijn dan de eisen van redelijkheid en billijkheid?
(en oh ja, by the way: als ik iets dik gedrukt zet bedoel ik daar verder niets mee behalve dan de aandacht te vestigen op het belangrijkste in mijn reactie, vandaar, zal het meer doen, komt misschien wat schreeuwerig over.
)
Ik vind dat iemand in de publieke sector ook maar gewoon een mens is, hij of zij sch*t net zo bruin als een ieder ander dus mag hij of zij zich ook als mens gedragen. En daar kan in mijn ogen een uiting van wat dan ook (tot de grens van discriminatie) bij horen.
Ik heb net zoveel respect voor een agent met een keppeltje of een hoofdoekje als iemand die er "volgens onze norm" uit ziet. Alleen kun je je afvragen of een hoofdoekje veilig is, alleen uit dat oogpunt zou ik dat verbieden.
Het gaat in mijn ogen om het werk wat iemand uitvoert, en niet om hoe iemand er uit ziet.
In het citaat wat Red geeft wordt gesproken over uiterlijke verzorging. Valt een tattoo onder verzorging? Ik denk eerder dat verzorging inhoud hetgeen wat je aan "onderhoud" doet. Dus gewassen haren, schoon zijn, etc. Aan een tattoo is niets meer te verzorgen. Ik ga nu erg op de letter, dat realiseer ik me.
Ok, de kantonrechter geeft aan dat de werkgever grenzen mag stellen, maar de discussie is nu: waarom stelt deze werkgever de grenzen?
Besef wel dat iemand die dus in zijn jeugd een tattoo heeft laten zetten daar zijn leven lang problemen door ondervindt op deze manier.
