Oftewel: ik weet prima wat ik doe. Landelijk wordt het dus schijnbaar niet gewaardeerd (aan de ene kant logisch) maar lokaal des te meer.
Ik ben ambtenaar dus gooi er een mooi ambtelijk woord tegenaan
: 'discrepantie'. Dat betekent zoiets als tegenstrijdigheid.
Die discrepantie zie ik zelf ook als redactielid (en heeel soms fotograaf. O nee, oeps
, 'burger die wel eens foto's maakt'
)
Enerzijds hier hele discussies over al die %*$%# fotografen die geen rekening houden met slachtoffers en die de 'echte' fotografen het brood uit de mond stoten.
Anderzijds een niet aflatende stroom van 'bedel'mails van agenten, ambulancemensen, brandweermensen, slachtoffers etc. die dolgraag een fotootje willen van het incident. Of agenten die op straat beslissen dat vrijheid van nieuwsgaring zelfs met een PPK niet gegarandeerd is (zonder aanwijsbare reden), terwijl de VOA van hetzelfde incident foto's van jou wilt omdat foto's niet gelukt zijn dan wel dingen over het hoofd zijn gezien.
Heb bij het redactiewerk 1 ding geleerd, namelijk 'niets is wat het lijkt'. Kwam ik o.a. achter toen ik een ambulance bij een tramhalte zag en dacht 'zal wel weer een passagier onwel zijn, ik rij door'. En bleek het om een dronken trambestuurder te gaan waarvan nieuwswebsites en kranten vol stonden de volgende dag maar waarvan geen foto's waren. En het blijkt dus ook bij de waardering voor degenen die foto's maken. De een kan ze schieten en de ander maakt er handig gebruik van
Niets is zwart/wit is dus de andere les.
Wat jou betreft: goed om te zien dat er nog zat jonge mensen zijn met lef en doortastendheid en ondernemingszin. Maar kijk inderdaad uit met schokkende ervaringen. Goed om te lezen dat jij dat dus al doet.