112 Fotografen / wildgroei aan 'cowboys' ?

[Peter71]

De afgelopen week heb ik een hoop kritiek over mij heen gekregen, onder andere in dit topic en in het topic waar je je momenteel bevindt. Daarom wil ik even wat kwijt. Gewoon, mijn persoonlijke mening over mijn fotografie.

Al sinds 2010 fotografeer ik van alles. Ik heb inmiddels tienduizenden foto's gemaakt. Mijn hobby is dan ook niet incident- of persfotografie, maar gewoon fotografie. Ik leg naast 'het leed van anderen' ook concerten, feesten, musicals, voorstellingen, bezoeken, steden, oefeningen, natuurgebieden, familie's, bouwprojecten, werkzaamheden en nog véél meer vast. Ik snap zelf ook niet hoe incidentfotografie je hobby kan zijn. Dit gaat heel arrogant klinken; maar ik vind mij zelf daarom ook wel iets meer dan de random incidentfotograaf. En wel om de volgende redenen. Ik loop nooit in de weg bij incidenten. Ik zal nooit op een melding van een reanimatie gaan rijden als ik zelf geen hulp aan biedt. Ik bewerk mijn foto's altijd (het is niet zo dat ik mijn foto's upload en dan maar klakkeloos rondstrooi). Ik maak kentekens en gezichten onherkenbaar. Ik ga niet voor een brandweerkazerne/ambulance staan om zo graag een HV voertuig vast te leggen. Ik waag niet mijn leven voor een video van een HV voertuig. Ik ga weg als mij dat gevraagd wordt (mits daar uiteraard een goede reden voor is). Ik kan ABN praten en schrijven, en ga zo maar door.

Misschien denken jullie nu: 'goh, heb je hem ook weer', maar dat kan me nu even weinig schelen. Ik wou even vertellen hoe ik tegen mijn fotografie opkijk. Of jullie dan concluderen dat ik een random incidentfotograaf ben, of juist iets meer, is aan jullie  

Weet je wat het is Sem,
een ieder kan jouw site bekijken en zelf concluderen dat jouw intresses breder zijn dan alleen het 112gebeuren. En ik ben er heilig van overtuigt dat als jij het werk van de hulpdiensten respecteert en ook de privacy van slachtoffers in ere houdt, of ze in ieder geval zoveel mogelijk buiten schot houdt, het best goed komt met jou.
Dan mag je die berichten die er geplaatst zijn als kritiek zien, en zo zul je het ook ervaren hebben. Maar ik zie meteen dat je er toch wel mee bezig bent, en dat je die berichten niet klakkeloos naast je neer legt. En dan hebben die berichten toch doel bereikt, dat vindt ik goed om te zien.
Enne... Met dit soort berichten waarmee je nog eens op een juiste wijze jouw mening over jouw fotograferen aan ons verteld...Ik krijg er wel een glimlach van op mijn gezicht.

[Kolkkie]

Hier stond een heel net verhaal.

Je hebt het heel mooi verwoord Sem!  Respect voor jou

[Jos v L]

Sem

Het is nou eenmaal een forum, met allemaal mensen met allemaal eigen ideeën & ervaringen. Maar dat we het niet eens zijn over bepaalde zaken, betekend niet dat ik je bijdragen niet waardeer. Gewoon lekker mee blijven discussiëren zoals je nu doet. Je bent nu eenmaal 1 van de weinige jonge fotografen die inhoudelijk reageert. Dan krijg je hier wat meer over je heen als eigenlijk eerlijk is. Maar voorop gesteld waardeer ik je bijdrages omdat ze onderbouwd zijn!

Groet, Jos

[Rufes]

Respect voor jou Sem. Dat je maar snel 18 mag worden. Dan mag het immers wel.  

[hoefhaan]

Het is altijd leuk maar zeker ook zo vaak lastig om mee te discussiëren op fora.
Je kunt commentaar hebben op anderen op de werkwijze of denkwijze van anderen, en ongetwijfeld kom je zelf of komt je beroepsgroep wel eens onder vuur te liggen. Heb ik zelf in diverse topics hier meegemaakt. En dan is het lastig om dit niet persoonlijk op te vatten.

Doordat iets gesignaleerd wordt ontstaan discussies. In dit geval signaleerden we jou (Sem) als jonge fotograaf en kennelijk roept dat discussie op.
Zie het los van jezelf, ook al worden discussies wel eens op de man gevoerd.

Het probleem is altijd dat de goeden met de kwaden moeten lijden. Er zijn altijd figuren die het voor de rest verknallen en dat is jammer maar wel de realiteit.

En in dit geval gaat het niet over het wel of niet juist handelen bij een incident maar om de vraag of je überhaupt naar een incident toe moet gaan.
Het is heel lastig om te moeten lezen dat je er eigenlijk niet thuis hoort, terwijl je zelf vind dat je goed werk doet. Het is ook lastig om in een groep ingedeeld te worden terwijl je zelf denkt dat je daar niet thuis hoort.  
Het belangrijkste probleem wat in deze discussie naar boven komt is denk ik niet de werkwijze maar de gevolgen.

[Pigeonnier]

Hallo,
Ik denk dat, als professioneel fotojournalist, dat in principe er geen leeftijdsgrens voor het maken van foto's hoeft te zijn. Echter er is een duidelijk verschil tussen een hobbyist die voor eigen gebruik foto's maakt en een serieuze fotojournalist, die er van moet leven, en de veel te vaak onderbelichte taak van de media heeft om de inzet van de hulpdiensten en het gebruik van gemeenschapsgeld vast te leggen zodat er democratische controle kan plaatst vinden. Ik weet, helaas uit ervaring, dat deze laatste taak door hulpverleners niet altijd gewaardeerd en begrepen wordt. Ik snap wel dat niet iedereen het, zeker als de adrenaline stroomt, er op zit te wachten dat wij ons werk komen doen. Zeker in deze tijd waarin er veel sprake is van veel 112 ramp hobbyisten die overal te pas en te onpas foto's komen maken is het vaak moeilijk te beoordelen of iemand met een camera een journalist is of niet. Toch pleit ik er voor dat de hulpverleners ter plekke meer begrip proberen te hebben voor onze positie en de (politie) perskaart respecteren.
Dus SEM vooral foto's blijven maken maar wel achter de afzetting blijven.  Je mag als jeugdbrandweer immers ook geen "echte" inzetten doen!

[Nachtbroeder]

Ik hoor bij dit soort discussies altijd veel argumenten over de "controlerende taak" van de (professionele) media en hoe belangrijk dat wel niet is...

Nou wil ik niet generaliseren, maar wordt het dan niet eens tijd dat journalisten deze taak eens secuur, betrouwbaar en integer gaan doen?!  

[hoefhaan]

Controlerende taak van de media?
Waar staat die taak omschreven dan?

[Sem van der Wal]

Bedankt voor alle positieve reactie's  

[enrico1972]

Tot nu toe vind ik dit al een interessante discussie. Ik zal mij daarom ook maar even er in mengen.

Hier wachten wij nog steeds op het incident waar (klinkt misschien wat hard) ons 'jonge fotograafje' bij een ernstig verkeersongeval aan komt en hij geconfronteerd wordt met ledematen op het wegdek.
Hoe ga je dat verwerken als puber als volwassenen het er al moeilijk mee hebben?

Ik zit haast nooit in dit onderdeel van het forum maar op de 1 of andere manier werdt mijn aandacht hier naar toe getrokken.
Ik vind dat je een goed verhaal hebt geschreven Stefan. Echter heb ik er even een klein stukje uitgehaald en dat is het citaat hier boven.

Heb jij al dan niet in samenspraak met andere fotograven er als eens aangedacht om als je weet waar de jonge woont contact op te nemen met zijn wijkagent ?
Bij hem kan je of kunnen jullie je zorgen uit spreken met het verzoek dat hij als wijkagent eens met de ouders van het 11 jarige jongetje gaat spreken om hen te overtuigen dat het niet verstandig is wat ze hun kind laten doen.