Hulpverleningsfotografie veredeld ramptoerisme?

[SirMark]

Nou dat weet ik dus niet, is het kijken naar andermans leed en hier je hobby van maken eigenlijk niet verwerpelijk? Maar als je deze redenatie doorzet zijn de beroepsmatige fotograven nog verwerpelijker eigenlijk, zij verdienen immers hun geld ermee.

Ik zie ook niet in hoe een foto bij een persbericht over bijvoorbeeld een autobrand een meerwaarde heeft. Bij rampen en ernstige incidenten kan ik daar nog inkomen, want dan krijg je als ontvanger van het bericht een beter beeld van de situatie, maar om dit van ieder nietszeggend incidentje te doen, gaat mij dus wat ver.

Jahoor, hulpverleningsfotografen gaan naar een ongevals/brandlocatie om andermans leed te bestuderen. Tuurlijk niet! Denk zelf eens na, iedere minuut op TV, Radio, Internet, Krant worden we geconfronteerd met het leed van een ander.. mogen we daar niet naar kijken? Stel je voor dat we zien dat iemand in de put zit. Het leven is niet altijd vrolijk en dat mag best objectief in beeld worden gebracht, er zijn immers 2 kanten van het leven.

En onderstreep dan vooral het woord OBJECTIEF. Dus helder, normaal, respectvol, maar wel duidelijk.

Ik zal een voorbeeldje noemen. 2 maanden geleden is er in een dorpje naast Zierikzee (Dreischor) een duikongeval gebeurd. Een jonge duiker is op de één of andere manier niet goed geworden onder water. Alle toeters en bellen erbij.. HAP, LL2, AMBU.. Hij ligt inmiddels in het ziekenhuis en heeft 3 herseninfarcten gehad en ligt in coma. Wij kregen per mail het verzoek van het zusje van de jongen (Jorg) of wij de foto's op groot formaat wilde sturen en een filmpje wilde compileren van het gebeuren. Puur voor eigen beeldvorming. Je wil niet weten hoe dit meisje keek toen we de spullen afleverden. Dolgelukkig dat ze eindelijk kon zien hoe haar broer daar nou eigenlijk lag, wie er om hem heenstonden...

Ik wil maar even zeggen dat incidenten / hulpverleningsfotografie niet de kick is om bloederige hoofden op de plaat te zetten maar om een objectief beeld van een incident te geven.
Alle verwijten schuif ik wat dat betreft van me af. Zolang je respectvol met slachtoffer omgaat, zorgt dat hulpverleners geen last van je hebben gaat alles prima.

Plato: nog een dingetje. Jij geeft aan dat kijken naar andermans leed verwerpelijk is, maar tegelijk geef je aan dat jij liever foto's van een ernstig ongeval ziet dan van een liftopsluiting? Over leed gesproken.. hoe zit dat?

Groeten,
Mark

[plato]

Plato: nog een dingetje. Jij geeft aan dat kijken naar andermans leed verwerpelijk is, maar tegelijk geef je aan dat jij liever foto's van een ernstig ongeval ziet dan van een liftopsluiting? Over leed gesproken.. hoe zit dat?

Ik zie natuurlijk het liefst helemaal geen foto's van incidenten, laat dat even duidelijk zijn! Maar er staat geen ongevallen, maar incidenten, en hiermee bedoelde ik incidenten zoals bijvoorbeeld rampen zoals die in Enschede en Volendam, en incidenten zoals de koningskerk in Haarlem, waar de foto's naar mijn mening een duidelijk toegevoegde waarde hebben in de zin van een beeld geven van een ernstige ramp om de bittere ernst weer te geven.
Terwijl je naar mijn mening bij het door jou genoemde ernstige ongeval kunt volstaan met de tekstuele berichtgeving aangezien de ernst daar niet minder bitter voor betrokkenen is, maar wel relatief "alledaags" is.

Maar de toevoeging van het woord objectief vind ik een zeer goede toevoeging. Maar hier schort het dus naar mijn mening nogal eens aan.

[Firechief P]

Nikon Dirk: Maar die foto's moet je ook tp. maken, collega (ramp) toerist!  Cool

Je meent het Ik bedoelde maar aan te geven dat een fotograaf er ook kan staan voor dit doel en dus niet als (vermeend) ramptoerist)

En vaak sta (ik in ieder geval) er met verschillende taken: de brandweer en indien nodig de politie, m'n eigen website, eventuele nieuwssite waaraan ik lever, de plaatselijke/regionale krant, en wanneer belangstelling van de slachtoffers ook voor hen.

Ik zie ook niet in hoe een foto bij een persbericht over bijvoorbeeld een autobrand een meerwaarde heeft. Bij rampen en ernstige incidenten kan ik daar nog inkomen, want dan krijg je als ontvanger van het bericht een beter beeld van de situatie, maar om dit van ieder nietszeggend incidentje te doen, gaat mij dus wat ver.

Dit hangt naar mijn idee ook sterk af van de grote van de gemeente waarbinnen je werkt. Voor de grote steden waar je dus relatief vaak autobranden/buitenbranden hebt zal het anders liggen dan voor de korpsen waar 1 of 2 keer per jaar een auto uitbrandt.

En sla de statistieken van de website er maar op na, wanneer de brandweer door het dorp is gereden met toeters en bellen zie je de pageviews van de site sterk stijgen. Er blijkt dus wel vraag te zijn naar foto's van datgene wat de brandweer is wezen doen. En dan is het de opdracht aan de webmaster om de juiste foto's te selecteren om op een verantwoorde en nette manier het plaatsgevonden incident in beeld te brengen voor de rest van het dorp.

[Karim]

Wat ik wel interessant vindt om te zien zijn de grote verschillen tussen de landen hier, ik quote even 'n berichtje van mij uit 'n ander topic :

Wat is trouwens de journalistieke waarde van een foto van een ongeval.

Daar had ik 't toevallig ook laatst met 'n collega over.

Ik werk nu in m'n 3e land als hulpverlener, hoe 't in Nederland gaat met fotograven e.d. hoef ik jullie niet uit te leggen, mijn ervaringen in Belgie waren dat daar ook vaak een handje vol fotografen kwamen opdagen, maar dat 't toch hoofdzakelijk volwassenen waren, en de meeste maakten foto's voor kranten e.d. en een paar andere voor 1 of 2 websites (hulpverleningsforum vlaanderen en first-response.be) maar jeugd zag je er maar weinig, en van tienduizend 112 websites was ook geen sprake.

Hier in Engeland zijn mijn ervaringen eigenlijk 'n stuk beter, het gewone publiek kan gelukkig niks meekrijgen van onze (en de van poltiie en brandweer) digitale meldingen dus kudde's fotograven bij een ongeval zijn erg zeldzaam.

Af en toe worden er wat plaatjes geschoten door toevallige voorbijgangers, maar dan meestal met de gsm, en waarschijnlijk met de intentie om aan vrienden te laten zien.
En als er al foto's voor een krant o.i.d. gemaakt worden dan komt daar een speciaal daarvoor opgepiepte/belde fotograaf van de betreffende kant voor.

Maar 112 (of 999) sites vol met plaatjes van voertuigen en ongevallen kennen ze hier helemaal niet. Echter betekend dat niet dat die ongevallen niet vermeldt worden.
Ik lees regelmatig kleine stukjes over aanrijdingen e.d. in de lokale krantjes, maar blijkbaar hebben de mensen hier genoeg aan een stukje tekst, en hoeft er niet overal een foto bij te staan.

En ook op de ambulance en brandweer fora hier heeft men geen behoefte aan foto's van incidenten. Heel af en toe wordt er 'n foto van 'n nieuw voertuig geplaatst maar zelfs dat is zeldzaam.

Nederland: veel (jonge) amateurfotograven, veeeel 112websites

Belgie: veel fotograven, geen 112websites met foto's, foto's hoofdzakelijk voor op de 2 grote fora

Engeland: geen fotograven, geen 112websites met foto's, en op de fora heeft men ook totaal geen behoefte aan plaatjes van incidenten.

Blijkbaar vindt men hier dat er geen journalistieke waarde zit in 'n foto van 'n gekeukte auto met wat hv voertuigen op de achtergrond en volstaat 'n stukje text.

[plato]

Nou dan is de oplossing duidelijk: ik moet ook naar the U.K. emigreren!

[firemanr]

Elke hulpverleningsfotograaf is een ramptoerist. Bijna iedereen die s'nachts vrijwillig zijn bed uitkomt om een zwaar ongeval te fotograferen, doet dit meestal niet omdat dit gevraagt wordt door de brandweer (dit zijn er in gemeente Terneuzen en zover ik weet in heel Zeeuws-Vlaanderen, maar 2...) , maar puur voor sensatie op zijn of haar site. Als ik naar mezelf kijk: ik doe precies hetzelfde, alleen hebben we in Terneuzen geen sensatiesite, maar een info-site naar de burger toe. De rest van de foto's wordt gebruikt voor verwerking van het ongeval, evaluatie of training.
Iemand die 1 uur na een dodelijk ongeval de foto's al op zijn site zet, omdat "hij of zij dan de eerste is met foto's te plaatsen", is niet goed bij zijn hoofd en dient eens na te denken wat hij familieleden aandoet!
En dan kun je wel met het argument komen van "als ik het niet doe, doet iemand anders het wel", maar dat is m.i. niet het goede excuus.... Dus waarom het tegenwoordig zo druk is met , overwegend, jonge fotografen, weet ik niet precies, maar volgens mij om het op hun website te zetten en daar de kijkcijfers mee op te krikken..

[SirMark]

En dat is heel simpel op te lossen: Investeren in contacten met hulpdiensten. Wij hanteren de regel dat er sowieso niets over ongevallen gepubliceerd word voordat de familie volledig is ingelicht. Ik wil niet het risico lopen dat wij het eerste bericht zijn naar familieleden toe.

Wij kunnen bellen met afd. communicatie / voorlichting van de politie en die geven dan het ja of nee qua publicatie. Ideale opzet, is aan te raden.

Verder hebben wij gesprekken aangevraagd (en gekregen) bij de brandweercommandant, teamchef politie en medewerkers van de ambulancedienst benaderd. Zo kun je uitleggen wat je doet, wat je doel is, welke regels en afspraken je hanteert voor het soepel laten verlopen van zaken etc... etc... alles valt of staat bij goede afspraken met hulpdiensten.

Groeten,
Mark

[ArieScanner]

Iemand die 1 uur na een dodelijk ongeval de foto's al op zijn site zet, omdat "hij of zij dan de eerste is met foto's te plaatsen", is niet goed bij zijn hoofd en dient eens na te denken wat hij familieleden aandoet!

Ik vraag me hier toch nog wel wat over af. Want hoe groot is nou de kans dat juist een familielid of kennis naar de website kijkt? En wat heeft zo iemand aan deze foto's als het kenteken van het voertuig netjes is afgeplakt en het gezicht onherkenbaar is (hiervan uitgaande) of niet eens in het beeld is? Dan weet iemand alsnog niet dat hij naar foto's van een ongeval zit te kijken waar een kennis/familielid bij betrokken was... dus ik zie dat probleem niet echt.

Nou doe ik het zelf ook niet met een website, maar dit is puur omdat ik mij zo professioneel mogelijk wil gedragen (omdat andere media dit ook zo trachten te doen) en omdat ik foto's toch nooit 1 uur na een ongeval binnen heb (een uitzondering nagelaten), maar ik hanteer niet als argument dat ik de familie hiermee kan kwetsen.

[Jerommeke]

Ik vraag me hier toch nog wel wat over af. Want hoe groot is nou de kans dat juist een familielid of kennis naar de website kijkt? En wat heeft zo iemand aan deze foto's als het kenteken van het voertuig netjes is afgeplakt en het gezicht onherkenbaar is (hiervan uitgaande) of niet eens in het beeld is? Dan weet iemand alsnog niet dat hij naar foto's van een ongeval zit te kijken waar een kennis/familielid bij betrokken was... dus ik zie dat probleem niet echt.

Ik denk dat je dat risico niet moet willen lopen. Tegenwoordig met website's als AT5 gespot, NU.nl lezersfoto etc etc word het steeds erger.

[ArieScanner]

Ik denk dat je dat risico niet moet willen lopen. Tegenwoordig met website's als AT5 gespot, NU.nl lezersfoto etc etc word het steeds erger.

Ja daarom en waarom moeten wij dan als relatief kleine media ons netjes gaan gedragen en lopen wij als kleine websites op elkaar te zeuren als er een kenteken niet is weggehaald of een item 2 uur na het ongeval nog op internet stond.... we roepen elkaar op het strafbankje, maar wie bekommert zich er nou echt om?
De kans is immers vele malen groter dat ze (de nabestaanden) at5.nl of nu.nl aanklikken...