Naar aanleiding van de vraag van Jaques heb ik het verhaal wat logischer in elkaar gestoken.
Bovenstaande uitspraken staan haaks op elkaar, althans zo lijkt het.
Een rampterein kun je vergelijken met een groot bos.
Ais je in het bos bent, heb je geen idee hoe groot het bos is, maar je weet wel wat er in jouw directe omgeving aan de hand is.
Als je het bos nog in moet weet je wel hoe groot het is, maar je weet niet wat er in het bos gebeurd.
En degene die hulpverleners het bos in gaat sturen, weet twee dingen redelijk zeker,
ik heb te weinig hulpverleners en ik weet niet waar ik ze moet inzetten.
Als het gaandeweg blijkt dat er voldoende behandelcapciteit is, dan heeft hij mazzel.
De inzetleider stuurt daarom verkenners het bos in om een beeld te krijgen hoe de hulp zo effectief mogelijk ingezet kan worden.
Als hij een beeld heeft gevormd uit de informatie van de verkenners, dan worden de eenheden gericht naar plekken in het bos gestuurd.
Op weg naar hun bestemming komen de hulpverleners van alles tegen. Omdat mensen liggen te creperen besluit een van de groepen hulp te gaan verlenen, ipv door te lopen naar het aangewezen inzetgebied. Het gevolg is wel dat er in het aangewezen inzetgebied geen hulp komt, terwijl de verkenners aan dat gebied een hoge urgentie hebben toegewezen en de inzet leider daarom heeft besloten die groep naar dat inzetgebied te sturen. De inzetleider gaat er vanuit dat de groep op een bepaalde plaats is en stuurt een andere groep op een later tijdstip naar de plek waar de groep was blijven steken.
Wat is dan de winst voor de so ?
De materiaalbeheerder heeft besloten om in het veld te gaan helpen en laat de winkel onbewaakt achter. De zelfbedieningszaak is in no time overhoop gehaald op zoek naar materiaal en is feitelijke onbruikbaar geworden (dat effect zie je al gebeuren bij oefeningen, laat staan bij rampen).
Wat is dan de winst voor de so ?
Tijdens de open dagen op Volkel stond de HAB gewoon op zijn plek in den Bosch, er zijn meer risicogeebieden in de regio.
De volledige GNK stond voor een hangar die bij voorkeur ingericht zou worden als gewondennest als er een calamiteit heeft voorgedaan.
Dat is niet te laat, want als men besluit om elders een gewondennest nergens anders wil inrrichten hoeven we de wagens niet eerst in te pakken.
Als er veel so zijn dan moet de verkenners in 30 seconde een so getrieerd hebben.
Het moge duidelijk zijn dat in zo'n situatie een een bewusteloos so, zonder spontane ademhaling nadat de luchtweg is vrijgemaakt, niet gereanimeerd wordt, maar een gewondenkaart met de tekst "OVERLEDEN" aan de linkerpols krijgt..... De EHV'ers die het boekje de geoefende EHBO-er hebben, kunnen lezen dat ook het OK deze procedure hanteert. Als men besluit te reanimeren, wat is dan de winst van voor de so ?
Er valt verschrikkellijk veel nog te verbeteren, maar de tegenstellingen zijn beide wangedachtes.
Als je niet weet waarom je iets wel of niet moet doen, dan moet je dat vragen en ja de vraag van een leider is een uitstekende reden om iets te doen.
Als je er anders overdenkt, dan moet je afmelden en gaan doen wat je denkt te moeten doen. Men weet dan dat je niet meer inzetbaar bent.
