Dwalen door een door brand vernielde bloemenkas
Gepubliceerd op 18 januari 2008, 22:31
Heerhugowaard - Het hart zegt doorgaan maar in zijn hoofd heerst twijfel. Dat komt door zijn leeftijd. Zou hij veertig zijn geweest, ging hij zonder aarzelen door met de chrysantenkweek. Maar 57 is een ander verhaal, zeker met die almaar stijgende energieprijzen. Hoe een brand een mens aan het wikken en wegen brengt
Gewoontegetrouw loopt Gerard Overtoom iedere ochtend tegen zeven uur naar het verste punt in de kas. Met de labrador er achteraan. Om daarna terug te wandelen, denkend over hoe het was en zich afvragend hoe het verder zal gaan.
Gewoonlijk eindigde de wandeling in zijn kantoortje waar hij de krantennieuws doornam en op internet naar de veiling surfde. Om te zien wat zijn bloemen hadden opgebracht.
Hoe anders is het nu: wind en regen hebben vrij spel in de kas waar het voorheen altijd een graad of achttien was. Er is geen bloem meer te zien, alles is gerooid.
Heel de dag is hij bezig met regelen en afhandelen. Een bevriend chrysantenkweker helpt hem bij het onderhandelen met de verzekering. Dat wordt ook aangeraden om te voorkomen dat je door de emotie misschien te snel ja zegt op voorstellen, vertelt Gerard.
In 1990 stapten ze over naar de chrysantenteelt. Een bloem die regelmaat in het leven van een kweker brengt. Planten en oogsten in een ritme van tien tot dertien weken. Tien in de zomer, twaalf tot dertien daarbuiten. Een prachtleven. Heel de dag tussen de bloemen, geen gedoe aan zijn hoofd.
En steeds maar die afweging: stoppen of doorgaan? En: als we stoppen, hoe verdien ik mijn brood? Of: als ik doorga, hoeveel moeten we investeren, krijgen we wel genoeg van de verzekering? Kwellend is het. ,,Ik word hier heel moe van. Al dat luisteren en praten, dat goed nadenken. Ik ben dat niet gewend. Je kunt veel beter een dag aan het chrysanten bossen zijn.''
www.nhd.nl
