waarbij de patiënt veeeels te laat heeft aangeklopt voor hulp bij end-of-life care..
Pas op met je uitspraken
Ieder mens heeft zijn eigen manier van omgaan met ziekte. en dat maakt het werk in de pre-hospitale geneeskunde ook zo divers. Sommige mensen willen gewoon graag alles zelf doen en bellen echt pas om hulp op het laatste moment. Of, wat ik vaak in de weekenden zie gebeuren, is onvoorziene snelle progressie van de ziekte waardoor je pas in avond nacht of weekenduren kan bellen
.
Wat betreft de overige opmerkingen in dit topic. Er zijn bijna geen huisartsen meer die niet aangesloten zijn bij een huisartsenpost. Voor het gemak van de huisarts bestaat er daarvoor de HAP. Ik ben het wel eens met wat de gedeelde mening hier is: Als je je aansluit bij een huisartsenpost, moet je een minimaal aantal diensten draaien daar, en dan moet je ook werken naar de protocollen van de desbetreffende huisartsenpost. Als jij overdag met de fiets naar al je patiënten kan omdat ze op 200m afstand wonen is dat prima. Maar tijdens de dienst is dit niet het geval. De triagistes bepalen de urgentie en handel daar dan ook naar! Ik vind het ook zeer bijzonder dat er nog huisartsenposten zijn waar niet met spoed gereden wordt. Je gebied is veel groter en de soort zorg die je levert op een huisartsenpost is gewoon anders. Als je als huisarts geen spoedzorg levert overdag dan bel je waarschijnlijk de ambulance. Maar tijdens het werk op de post moeten we bepaalde dingen zelf op kunnen lossen (koortsstuip bij een kind, hypoglyckemie, a-specifieke POB, exacerbatie COPD)...
Als je je daar niet vertrouwd in voelt, zorg dan dat je dit wordt! Dat is denk ik een kleine investering voor het vele werk wat je uit handen wordt genomen mbt de avonden nachten en weekenden dat je niet hoeft te werken.
