Dat ben ik niet met je eens.
Acute psychische nood, waar direct een interventie moet plaatsvinden, wordt primair geborgd door ambulance en of politie, al dan met, daarna, ondersteuning van een dienstdoend psychiater onder een lagere urgentie. (deze gaat namelijk nooit naar binnen voordat zijn/haar veiligheid is gegarandeerd)
acute verloskundige hulp, zou in principe ook door de ambulance gewaarborgd moeten zijn, waardoor ook dan de noodzaak tot OGS bij een verloskundige vervalt. Dat er verloskundigen zijn die zelf alsnog hard rijden en soms een zwangere zelf meenemen naar het ziekenhuis ontken ik niet, maar is niet zoals het bedoeld is.
Er zijn voldoende indicaties te bedenken waarom de HAPs in Nederland wel OGS ritten zouden moeten uitvoeren:
1 afstanden in de dienst zijn groter dan in de dag praktijk, waardoor huisartsgeneeskundige spoedsituaties nu niet meer binnen een bepaalde tijd kunnen worden verzorgd
2 de haps fungeren als een rapid responder in de acute zorgketen; waarbij gedacht kan worden aan casus waarbij niet altijd vervoerd hoeft te worden ( hypoglycaemie, koortsstuip, of acute dyspnoe bij COPDers, of acute zorgvragen bij patienten die een comfort beleid nastreven en niet meer willen worden vervoerd)
3: kosten; de inzet van een spoedvisite van de hap is een stuk voordeliger dan een spoedinzet van een ambulance. bij een zorgvraag zoals hierboven, komt dat de kosten van de zorg ten goede, en kan bovendien de ambulance gespaard worden voor een inzet waar deze echt nodig is, en zo de aanrijtijd hier naar toe verbeterd worden.
Natuurlijk is in elk aspect van de zorg een grijs , overlappend gebied waar de ene keten-partner beter tot zijn recht komt dan de ander. Maar mijns inziens zijn er dus voldoende redenen waarom de HAP wel, en een psychiater en verloskundige niet met spoed zouden moeten rijden in de dienst. Maar goed, dat is mijn mening
.
Daarnaast is het concept huisartsenpost(chauffeur) nog steeds in ontwikkeling, en wordt op verschillende manieren getracht om een zo uitgebreid mogelijke en uniforme opleiding te maken, waarmee de kwaliteit van de huisartsenpost, en hun uitrusting, naar een hoger niveau wordt getild. En alleen ervaring kan ons echt gaan leren of dit werkt of niet.
