Hier ben ik het roerend mee eens. Het is echter niet de realiteit.
Voorbeeld één: een dokterassistente neemt de tijd om een rit te triageren bij de HAP. Daar is, op zich, niets mis mee. Na 5 minuten komt zij uit op een U1 urgentie en de patient bevindt zich op de rand van het verzorgingsgebied. Het resultaat, de regiearts van HAP besluit om een ambulance te laten sturen omdat ze toch niet meer op tijd kunnen komen. Cijfers, hé... die zijn bepalend. De arme patient krijgt vervolgens een ambulanceverpleegkundige aan zijn bed waar hij helemaal niet om heeft gevraagd en er zeker niet bij gebaat is. Vervolgens spreken we van een 'geslaagde' inzet omdat er geen overschrijding heeft plaatsgevonden.
Voorbeeld twéé: De rapid responder functie bestaat hier op papier. Ik heb het nooit in de praktijk gezien. Meldingen van koortsstuipen, hypoglykemie en ernstige COPD (COPD wordt immers door het systeem als ABC instabiel aangemerkt) worden juist doorgestuurd vanuit de HAP naar de MKA. Er is afgesproken dat de MKA centralist deze meldingen moet aannemen en mag niet in discussie gaan.
M.i. is de kerntaak van een ambulancedienst het vervoeren van instabiele zieken en gewonden. Daarom is het moeilijk te verkroppen dat, mede door het bovenstaande, een kind wordt overreden in het buitengebied en de eerste ambulance pas na een halfuur terplaatse is. Omdat het vanuit een andere regio moet komen. De ambulances van de betreffende regio waren, ten tijde van het ongeval, allemaal bezet met huisartsenritten.
De cijfers hierover zijn natuurlijk niet bekend. Maar dit is ook deels het grijze gebied waar ik aan refereer.
Ik heb het privilege gehad om zowel de werkzaamheden van HAP, Ambulance, als Ziekenhuis (SEH / chirurgie) te mogen meemaken.
Het verschil zit in het a priori aanbod van patienten:
De huisartsenpost vangt al heel veel POBs die niet cardiaal zijn weg. (HVS, oesofagusspasmes, angstklachten,) Desondanks rijden er af en toe nog steeds ambulance's hiervoor, en komt het ook voor dat een HAP auto bij een STEMI staat, en alsnog de ambu moet komen. Het zelfde geldt voor ziekenhuis.
Ook vangt de hap al een hele hoop hypo's weg, maar hoort de ambulance alleen die casus waarbij de HAP niet kan rijden.
de ketenpartner in een urgentie lager, vangt al een hoop lager urgente casus op, alleen in de overlap van beide partners kom je elkaar tegen en kan frictie ontstaan.
natuurlijk komt het voor dat er via de HAP ambulances gestuurd worden naar casus waar dit helemaal niet de bedoeling was. Andersom kan ik ook legio voorbeelden noemen waar de HAP door de MKA gevraagd werd om te gaan kijken en er uiteindelijk alsnog een ambu nodig was.
Ik ben het met je eens dat er tegenwoordig bij een U1 triage gemakkelijker een ambulance wordt gestuurd. Dit is het makken van het NTS systeem en de zwakste schakel zijn de triagisten (die bang zijn voor een verkeerde inschatting). De ervaring uit andere regio's waar al langere periode het NTS in gebruik is bij de HAPs leert wel dat in de eerste jaren er meer "over" -triage is, en dat dat langzaam weer afneemt zodra de triagisten niet alleen klakkeloos het NTS aanhouden maar ook zelf nadenken. (meer dan eens gezien dat een triagist een ambulance stuurt voor een 99 jarige man in een verzorgingshuis, en dat dan later alsnog de hap gebeld wordt).
Een hoop slap gezever later: respecteer elkaar als ketenpartners. en realiseer je dat een ieder zijn eigen niche heeft waarin het zijn stinkende best doet om goede zorg te leveren. De kunst is om de overlappende casus zodanig te trieeren dat de overlap zo klein mogelijk blijft, en we kosten technisch, logistiek technisch en medisch verantwoord zorg kunnen leveren. De HAP vervult hierin, net als de ambulance een belangrijke taak.
